Tíminn Sunnudagsblað - 06.10.1968, Blaðsíða 3

■aaa
mii
Sfraumstarinn hefur hlotið nafn af því tvennu, að
hann heldur sig við læki og likist stara. Skyldastur
er hann þó músarrindlinum, sem einnig á það til
að fá sér kalt bað.
Þá lætur straumstaranum lífið er hann hoppar stein af
steini i straumhörðum læk. Skyndilega stingur hann
sér á kaf, allt niður á botn, þar sem hann á von ætis við
sitt hæfi.
♦;< J: ‘í£___________________j I ?§&„ j t
Hann stingur sér skáhalt í straum- Niðri á botninum stendur hann álútur
inn með afturkembda vængi og og læsir klónum í steina. Síðan réttir
lætur vatnið, sem leikur um þá, hann úr sér, þegar hann vill upp, og
létta undir með sér og þrýsta sér breiðir út vængina upp í strauminn.
niður á botninn.
...
Þessi netti fugl likist gljáandi fiski
niðri í vatninu. A gumpi hans er
fituríkur kirtill, og loftbólur hnappa
sig á smurðu fiðrinu.
í 5 -

y./

éaKSjs*. ■ steH£*á£j(|£

■
Síðari hluta vetrar fer straumstar-
inn að leita að hreiðurstæði. Það
kýs hann sér úndir klettum, sem
slúta fram yfir sig eða bak við iækj-
arfoss. Þá fær hann oft væna dembu
á leið sinni að hreiðrinu og frá þvi.
í-lÉÖfe !
Hreiðrið er ekki nein hrákasmíð, þrjá-
tíu sentimetrar eða meira í þvermál
og op á að framan. Ungarnir eru fjór-
ir til sex og venjast snemma úðanum,
Defti einhver þeirra í vatnið, getur
hann synt til lands.
Straumstarinn er staðfugl í Svíþjóð,
þó einungis þar, sem hann kemst
að auðu vatni vetrarlangt. Hann bað
ar sig af hjar^ans lyst á milli jaka
og skara. Ha..^ vilar jafnvel ekki
fyrir sér að busla í helkökiu krapi.

TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
771