Tíminn Sunnudagsblað - 04.05.1969, Blaðsíða 4

Rofabörð á Hólsfjöllom. Hér á vindurinn auðveldan leik.
Ketill Indriðason á Fjalli:
Gerizt landgræöslumenn
Þung cru spor um svartan sand,
sár á gróðrarmótum.
Ganga um víði vaxið land
vermir að hjartarótum.
I.
SáBasitiMííáð suimar bair hér góð-
ain igesit a® garði. Kominn var
ssmdilboði Landgræðs'liunnar, ÓM-
ur Ásgeirisisoin, færandi hendd, fræ
og áíburð, fimmtián po!ka áburðar
og t/vö híundiriuð kílógrömm fræis.
Héraðssamband Þingeyingia
veálfiti slendánigunni váðtöku og tu/tt-
uigu uinigmienn ajféll aigar á öttliutm
aldiri öumuðuisit dneifingu undir
handflieiðisttiu Ólafis Ásigieánsisonar.
Þeifita var hátíðisdagur, sóltolýr
mieð sOsúrafleiðiugum no'kikra stuind.
Þiarnn eimn sflcngga bar á, a® nú var
kiomið nær júflálofloum en ekki júná
og iþví óifituð'umist við, að árangur-
inn yrði efldká jaifnig'óður og e'Hia.
Nýgræðimguriun, sem kemur und-
ain gaididi þelssa vetrair, varbúnairá
að miæta kiufldum næsta vors. Hér
er istiuözít váð críeynsliu úir itúmgræðisfllu
og láfldeigt að sama gáfldi uim sán-
imigiu á toállemdi, em þó ktemiur
mangit yt ©neáina, fræval, veðunfalr
toverju sinni, hér elr eálfit ramm-
sóikmairefinið aif mömgum. Hér mun
þó fara sem oftar, a@ byr hlýtur
að ráða, og mamgt vaida því, að
ek'ki ve'rði ætíð unnt að velja
bezta daginn, þótt vitað væri um
harnin, en því .fæ óg mér þetta til
orða, að þráitit fyrir þeunan ann-
marfca, finnsit mér nú gömul
dnaumisýn vera að rætast. Við-
nlám sé toaifið geign eyðingaröf'luin-
um, og emdurtoeimtt háns gflataða
með sameinuðu átaki aflim'enniinigs
oig fjárveitinigavafldsdns, og hér
veit -óg mig mæla jafnt fyrir munn
okkar ettdri og yngri. Verfloefnið er
óþrjótandi og sér afldrei fymiir emd-
amn, Það er oig veirður við tóngarð-
inn á hiverju byiggðu bóli S'vo að
seigja, á eyðibýflum, úthögum og
hieimialöndum nær og fjær, afrétt-
um og öræfum. Nóg við allra
hiæfi, sem eáitthvað vilja á sáig
ileiggja, til að gera fóistórjörðina
betri og bygigleigri, fteigmnri, hvoirt
neld'ur þeár eiga eáua þúfu eða
eniga. Raunar er lamidigiræðsfla ráð
tátt þeas að aflttiir verði jaröeigeud-
ur. Bæjarbúi, sem tekiuir sér fyrár
hendur að graéða, þó etóki sé nema
eáina miefllskeflllu, fáeáma meittra á
himm veg, eiignaist hama, ef hann
gerir það vel. Eigriiast blett af ís-
larndi.
II.
Skammt norður af Mývatnssveit
tefcur við uppblásturisifilæmi mikið,
efttauist eru margar allldiir síðan það
hiófist, en það eykislt stöðugt og hef-
ur svo verið frá því elztu menn
rmuma eða haifa sögur aif, misjaifnit
ef'tir árferði, minna á fyrri hluta
þes'sarar aflldar en á síðustu öld,
en fœrðiist mjög í aufcana á vissum
svæðuim eftiir 1950 oig síðan. Ekki
mun fara fjanri, að veigafengd frá
norðri til suðurs sé 20—25 kni,
en breidd 5—8 oig þó rneir, ef
fjailga'rðair e'iu tafldir með, gróð-
urvana að miestó, en með þeim
torfum, sem bemda ótvárætt tiT als
annans. Fjöguir nöfn má nefna tifl
glöggvumar á auðininni. Bóndihóls-
hraun og Hólasandur heita í syðd
hluta en Þeistar'eykjahraun og
Kef’ill Indriðason
364
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ