Tíminn Sunnudagsblað - 04.05.1969, Blaðsíða 11

Tíminn Sunnudagsblað - 04.05.1969, Blaðsíða 11
vfð Kögur, skammt utan við Nes- hjáleigubæ. Hvað Frosti ihefur verið lengi á leiðinni yfir Loðmundarfjörð er ekki gott að segja. Maður gæti lát- ið sér detta í hug ekki minna en tvo eða Iþrjá tíinia. Heisitar eiru djúp- symdiir og seiimir á suindi. Þó er það misja'fmt, oig fer þaið ef'tir því, hvoirt þeir eru djúp- eða grumnsyndir. Þar sem Frosti synti yfir fjörðinn, telja kunnugir menn, að þrír menn á báti séu 20—25 mínútur að róa í logni landa á milli. Neshjáleiga er yzti bærinn að norðanverðu við Loðmundarfjörð. Þar bjuggu hjónin Árni Einarsson og Þórdís Hannesdóttir í mörg ár með stóram og myndardegan barna- hóp. Þann sama dag, sem Frosti er á heimleið frá Seyðisfirði, var Árni bóndi við útistörf. Sér hamn þá gráan hest á sjávarbakkanum skammt utan við túnið. Hesturinn fetar ofur hægt og stefinir á Nes- háls. Árni gengur að honum og verður heldur undrandi, er hann sér, að hesturinn er rennvotur og sikeifur ofsalega, reilkiulM' í spori og fjarska þreytulegur. Árni þekkir hestinn ekki, en sér, að hann á ekki heima í sveitinni. Hann hnýtir spotta upp í hestinn og teymir hanrv í hús, gefur hon- um gott hey, breiðir yfir hann teppi og hlúir að honum sem bezt má vera Hressist hesturinn og fljótt. tfannes bóndi Árnason á Grund í Borgarfirði seigiist muna vel eftir hes'tinmm, þeigar hann kom upp á bakkann fyrir utan bæ- inn. Hann var þá fimm eða sex ára gamall. Honum er minnisstætt, hve hesturinn skalf mikið, þegar pabbi hans teymdi hann í húsið. Spor eftir hestinn neðan i sjávar- b-akkanum sámsit ieimg'. á eftir, sagði Hannes. Sigurður Jónsson á Sólbakka segist muna vel veðurfar og sjó- ieiði, dagiimn sem Frosti synti yfiiir Loðmundarfjörð. Hann átti þá heiima á Seiljamýri í Loðlmimndar- firði. Hann segir, að fjörðurinn hafi að m.estu verið slöttmr, en amst anlkaildi og dál'M vindlkviika, seim Frosti hefur haft á hlið yfir fjörð- inn. Hefur hann því fengið margar kvikur á leiðinni yfir höfuðið, svo að fyllt hefur eyru, augu og nasir. Þrátt fyrir það náði Frosti settu marki með frægð og sóma. Þegar Sigfús frétti, að Frosti stæði við stall hjá Árna í Neshjá- leigu fékk hann bát með sig til Loðmundarfjarðar, lagði hnakk og beizli við Frosta og faélt á Nesháls. Eflaust hefur Frosti skilað hús- bónda símum með ljúfu geði heim í Hofströnd Svo var það nokkrum árurn síð- ar á krossimjesisudag, að ég var að ganga fyrir fé mitt norður í Skriður. Éig var koimin til baika suður á Landsenda. Þá mæti ég Sigvarði Benediktssyni á Hof- strö.nd, ríðandi á Grásikjóna sínuim, með Frosta í taumi undir reiðingi. Sigvarður snarast af baki, heilsar mér og segir um leið: „Það er gott að hitta þig. Ég kom við heima hjá þér til að fá fréttir af sfkriðuraum. Ég er að fara upp í Bóndastaði að sækja Tóta Einarsson — hann er ráðinn næsta ár á Hofströnd. Hvernig eru skrið- urnar með hesta?“ Ég segi, að skiriðurmar séu snjó- litlar og sæmilega góðar nema Nadda'gikkinnin — í hemni sé þykk og brótt föun, sem kom í síðasta snjókásti. Sigvarður biður mig að fylgja sér .yfir skrið.urnar, ef ég telji, að kleift sé að koma hestunum yfir þær. Ég segi, að slæmt sé að hafa ekki reku til að laga fyrir hestana, en það tefji að sækja hana heim í Nes. Við teymdum hestana og gekk vel með þá í Naddagil. Þar bund- um við hestama við stóran stein. Ekki leizt okkur sem bezt á stóru fönnina í norðurkinninni og var ekki leið að koma hestunum yfir hana nema troða í hana fasta slóð. Efst í kinninni var skaflinn gríð- arþykkur og brattur, og lá við hemgju efst. Við tiróðuim og þjöpp- uðum sem við bezt gátum og voo- uðum að þetta hóidi hestunum. Ef hestur fær umbrot í miklum hliðbratta snarast hann á hliðina undan brekkunni og veltur eins og hjól brelktauna á enda. Ég vissi uim tvo hesta, sem fengu umbrot í þessari kinn: Þeir ultu báðir niður í gilbotn, og var ðað skjóta amnan í gilbotninum. Geirmundur Eiríks- son á Hóli átti hestinn. Þegar Hóls- Gráni valt niður var kinnin snjó- laus neðan til og þar er eggja- grjót. Hitt tiMélllið á'tbi sér stalð •nokkiruif árum áður, þanrn hest átti séra Vigfús Þórðarson á Hjalta stað. Só hestur meiddist íítið. Það bjargaði honum, að þykk fönn vaj y.fir öllu eggjagrjóti í kinn o§ gillbotni. Þagar vi'ð Siigvarður vorum bún ir að gera slóðina eins og við bea gátum, teymir Sigvarður Grá skjóna í hana Ég gekk fyrir neð an og studdi við hestinn til at sporna við, að hann færi á veltu. ef hann hlypi í. Gráskjóni fetað,1 Iétt slóðina, án þess að sleppa 5 með fót. Við fórum svo til baka að ná : Frosta, sem beið bundinn við stein t gilinu. Sigvarður teymir Frosta ein ég igieiPig fyrir neðan eiins og fyrrí ferðina og styð við hestinn Rétl þegar við erum að sleppa yfir fönnina, þar sem hún er hæst og bröttust, þá hleypur Frosti í með alla fætur í einu og rennur um leið á hliðina og niður fyrir slóð ina. Ég geri sem ég get að standa við hestinn Sigvarður heldur kná lega í tauminn Þá vill svo illa til að beiziliið slifna.r, og uim leið srar ast hesturinn um hrygg og renr ur örs'tubt á hiMðtoni. Ég hef sæm„ lega víðspyrnu í þéttum snjó fvrir neðan Frosta, og með einhverju móti get ég stöðváð hestinn. Þakk- aði ég það reiðfærinu, sem g:óoað- ist niður í snjóinn og eins þyi. að hesturinn hreyfði ekki fót Éflaust var hesturinn mjög hræddur og þorði ekki að hreyfa sig, og það bjargaði honam Sigvarður kom eins og örskot tiil mín. Ég vsir sem spelka við Frosta, þar sem hann lá marflat- ur á hliðinni á brattri för.ninni eft- ir veltuna Sigvarður béizláði hann nú og við gátum snúið honuiri und an' brekkunni og létum hann standa upp Fórúm við með liann á milli okkai niður fönnina i gil- boitinton og síðam upp gilið á saima stað og áður. Tróðum við enn bet- ur slóðina, einkum þar sem Frosti sökk í, og nú gekk líka allt vel að koma honum siðasta spölinn yfir skriðurmar. Endalok Frosta urðu þau, að hann rann til í moldargötu inni í Jökulsárfjalli undir heybandi og lærbrotnaði. Varð að skjóta hann þar á staðnum. Þar féll hinn mesti sundgarpur sinnar samtíðar með- al hesta, sem spurnir eru af. T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ 371

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.