Tíminn Sunnudagsblað - 04.05.1969, Blaðsíða 5

íslenzkt barrtré — myndin er tekin fyrir áratug.
Mæöfelítslbagar í hm>um nyrðri.
TV>í©r tiýlegar sandgræðslngirð-
ingar eim innan þessara tatarnai-tka,
feeintndar við Þteisltareyffci og Bónd-
h,Ól í imæltbu mfátli hér um slóðiir.
Hin fyrrtaŒda er mér buronugrí.
Þar hefnr verið sáð árlega. en 'þó
minna en vera ætti, reynzt örðugt
að afla næglegs meMræs. Flugvél
hefur ve'rið notu'ð til sáningar og
áburðar, e>nda torfærf uim þær slóð
ir, og etkiki slklort svigrúmið. Það
varð því að ráði. að Hotkiki Ólafs
Ásgeirs'S'onar va,r sitefnt a>n>nað,
fyrst að norðvesturjaðri Bóndhóls-
hrauns, han-n er mjög sandrokirnn
og nok'kuð úfinm, slkjól er þar
víða ög efeki igiróðuirlaiúst. Sjáanleg
áhrif friðunar i esiki. víði og mei.
Hér var nú tekið tiil höndunum
af meirihlu'ta flofckisin's, en jafn-
framt var þó ®áð með kas'tdreifara
á sandinn, báðuim m'egin girðing-
arinnar. er liggur Skammt frá
hrauninu. G'efst væ'n'taniega á að
lí'ta á næstu árum, hver munur
verður á friðuiðuim gróðri og óvörð
urn við sömu skiHyrði að öðru leyti,
ef hanm nýtur svipaðs áburðar, sem
vonandi er að verði. Síðari Muta
dags var horfið þa'iigað vestúr, sem
Hólasandur herj'ár á Kasthvaimtos-
heiði og sáð og borið á þau moidar-
börð og rof, seim eru bæðj utan
og sunnan við Kröflugiil á um það
bi'l tvegigja fem vega'lengd. Þa-rna
kemur og Saindsveguri'nn nýi norð
vestan úr algróinni h'eiðinni á sand
auðn-ina.
Við a't'hugun í haust, bæði þar og
nyrðra, sás't, að sæmiilega haifði
komið upp, en skemmra áleiðis
en sfcytdi.
III.
Frá því sand- og landgræðsla
hófst hérlendis, hefir það verið
megin'regilian að aligirða og friða
það svæði. sem telkið var tii
'græðslú. Enigum blandaiS't hugur
um. að með því verður beztum
árangri náð og þeigar þess er gætt,
áð tiil skamms tíma varð öll sá-n-
img og áburðargijöf að vimnast með
mannshendinni, skýrir það n>auð-
syn þes's, að fri'ða hvenn þamn blett,
sem 'tefcinn var til ræktu.nar. Því
minna sem Sáð var í 'hverjuim stað,
þvi meiiri hætta á að fjárbeit og
ágangur eyddi.
Nú horfir þetta nókfcuð öðruvísi
við. Með feomu fH-ugvéla hafa skap-
azt skilyrði éffl marg'faldrar yfir-
ferðar við það sem áð'ur var, svo
mikilMar, að þar sem eíkfci er að
ræða um ágamg fjárfjöMa, eru lilk-
imdi til þess, að hagamlegt fcumni
að veira a® fóuna hliut af fræimiu
tiil iþess að spara girðimgarkostn-
aðimn, og alra helzt, þa-r sem bæði
er lamgt og iílLt að flytja og vimna
að. Giirðimgar eru dýrar þó í byg-gð
sé, viðha-l-d eiimnig ög 'lok-s yrði víð-
a®t kostnaður við að fjair'lægja fjár
gilldrurnár, en þær skapast úr öffl-
um ónýtum girðimgum. Timbur-
sítaurair og gaddavír bo-rga sjal-dm-
a-st kostnaði-nm af rMrild-i o-g óhugs-
andi efbir fimmitá-n tiil tufctugu ár.
en þa-nu ailduir má áætla venju-
legri sandg-ræðsluigirðimgu-
Væri teki-n upp 9Ú aðferð. að
mota jár-nstaura o-g sterkt virmet.
gegn-ir öðru máli. Þe-sis háttar girð
i-ngu mæt'ti fllytja nokkrum sinn-
uim, án þess að það yrði tafsam-
ana eða dýrara en fyrsfca lögm.
SMfcum skyndigtrðingúm ætti að
beita, þar sem fjárágangur er afflra
mest-ur eða sand- og moMarkaf-
femni.
Fu'ffl.æk'ta og græða á s-em aifflra
sikenrmistum tíma, 2—3—-4 árum.
Svo gæ-ti hagaö ti'l, að ekki þyrfti
að ta-ka upp mema hluta girðingair-
inmar. Ein Mið hennar myndaðd
vörn n-æsta gi-rðingarsvæðis og svo
framvegis mokíkrum simmum. Lík-
indiin til þes-s. að lamd megi græða
úr auðn og uppM'æstri á ýmsu-m
stöðum. án þeiss að ko-s-ta ti;l
vörzlu, e-ru frá rey-nsiu af græðsiu
veigasáramna ifflræm-du. Að sönmu
er sú reymsla áðei-ns fárra ára og
ekki -sa-tnbæri-leg að öfflu.
Hér í svei'fcmm virðist það þó svo.
að mýgræðstan á vegajöðrum o-g
f'lögum muni æt'la að haldast við,
þrátt fyrir skefjalausa fjárheit. og
víða drjúguim mei-r-i en hægt e-r
að búa-st við á afréttum. Brautar-
jaðrannLr sjálifir eru oftast ja-rð-
llMINN — SUNNUUAGSBLA®
3Ó5