Tíminn Sunnudagsblað - 14.09.1969, Qupperneq 20

Akalji er meira en hálf tiræður. Hann var eitt sinn í kiaustri við Petsamó
og hefur lifað alta klausturbræður sína þar.
verið dvalar- og hgúikru-narheimili
aktorh nigimnia verkamia.nma.
Nálega a'Iflötr munkarnir, sem
hélidu vestiur á bágiinn haustiö
1939, voru rosibniir, því að samfé-
lag þeirra bafði ekki laðað að sér
uniga menn síðustu áratugina. \Tú
eru þeir. sem þessa för fóru. nær
aiiiir fal'lni.r í valinn. Níu eru eftir,
ffl'tí’Stir svo giaimiir og hrmmir, að
þe.i;r geta ekki stau'Iazt hairmkvæla-
Laust tii m-essu .Enn hjara líka tvær
fjörg-amlar vin.nu'k-onur, se-m þó á
að heit-a. að h-afi ferlivist. En-ginn
í þessu undarle-ga saimfélagi ge-tur
t-ailað anmað en rús'snesku. nema
Joona og djákninn öieg — mn'g-ur,
fimnskmr pillitmr. Svo bá-glega er
koni'ið fyrir þessu g'aim'la klamstiri,
seim éimu sinni ábti á að skipa svo
frægmm klausturkór. að þessi pilt-
ur er í rauminn.i einna helzt fær
uim að syn.gja messu. En han-n verð-
mr að gera það á finmsku. því að
rússnesku kamn h.arnn ek'ki. og sömg-
ut hams er á emgan h-á.t-t frábær.
Áheyrendmrn-iir eru ekki heldur
nemia fimnm eða sex. Gömlu kon
uirmar. Soffía og Amaistasía, eru
einna ötmlasta.r við messusóknina.
ígúmen ábóti, sem nú er látinn. og munkurinn Alexander, sem fór til Kúó-
píó og talaði um kvenfólk. Hann fékk fyrirgefningu i klaustrinu, en þe-gar erki
béíkupinn fréttl óhæfuna. var hann gerður brottrækur.
7lá
í fyrrahaust im'issiti klaustrið tvo
miuinka á -góðuim atdri, tæpt fimnm-
fcuga. Anmar þeirra fór i M-austmr
á Þýzka'landi — himuim var vísað
bro-tt. Han-n hét Alexander og hafði
í rauminmi laldrei getað fen'gið sig
fcill þesis að segj.a skilið við veröld-
ima, Hann hafðr ta-mið sér að fara
tii Kúópíó annað veifið, og þar
baifði ihanm oftsinnis sézt á veitinga-
stöðumi. Gamli ábótinn, se-m mi er
dáiimn, h'aifði mar-gs-inmis varað
hann við þessu háttal'agi, um leið
oig ha-nn veitt-i honmm fyrirgefn-
in-gu. Svo hafði Alexander Hka oft
haft uppi 'h'rókaræður um kven-
fólk. seim vissulcga benti ekki til
gmðrækifJegrar alvöru-ge'fni. í fvrra-
haust var 'mæliri-nn fullur. Stall-
bræður hans. nnuinfloa'nn-ir, höfðu
þó að v-emju ætlað að veita hon-
uim fyrirgeifnimgu af vei'kum mætti.
En erkibiskupinn liafði að þessu
R'inni spurnir af hmeyks'l'i-nu, og það
varð ekki þa-g.gað niðmr. Alexaiul-
er var vísað bro-fct, og nú er h-amn
byggingaver'kam.aðu-r í Kúópíó, þa-r
seim a'lt morar í kvenfófllki.
Ak.ahi er ein-n af spræka-ri murnk-
unuim. Þó er hann ineira en hálf-
tíræður. Haimn kom e'kk-i aust-an frá
Ladógavatni,. hieldur úr klaustri.
sem var í Pefcsamó, norður við
sjál'ft íshafið. Hann er nú einn á
Mfi þe-i-rra mu-nka. sem þar ólu
EiJdiuir S'i-nin.
Tí'rné't-ei er líka vel rólfær, enda
er hann ek'ki nema rúm'lega áttræð
ur. JeVloki, sem er fjörgam.aM,
m-eira en níræðmr. bíðmr aftur á
méfci dauðams.'Hamn getur tæpast
1-enigur lyft böfði frá kodda né beð
ið fyri-r sér, svo áð saim'he-n-gi sé i.
R-eyn'i hann eitthvað að brölta cr
eins víst, að hanm ve-lti fram úr
r-ekkjunni. St'Uin'duim gerist það um
nætur. Jevloki hefur þegar veríð
gra'fin g-röf. Það hefur þó ekki
verið gert af því einu. að hann
getur gefið upp a-nd-ann þá og þeg-
ar. heldu-r þy'kir siál'fsagf að gra-fa
svo sem tvær eða þrjár graf-ÍT á
h'verju S'U'mri hamd-a þeim, s-em
kunna að deyja að vetrinum. Þéssu
v-er-k'i orkar engi-nn r.-Em-a diákninn
un-gi. og þar er ól-íkt skynsamilpigra
að eiga onn.ar srafir, heldur en
höggva s-'.g' gegn um belann m-eð
æ-P'u erfiðí að vetra-rlagi.
Einn merkileara manna i ki-ausir
inu hp'itir Gerrr'am. Faði-r han'= ”ar
einn hinr-a an-ðr.S'r'd'U kaunsv-!i,i-
rmanna í Mn'-kvu. áðr-r en ke-isar-
anum va-r stevpt af stóli Er draum
uri.nn var búinn. þegar veldi keis-
TÍtilN\
SUWl'JI A GSItl. AR