Tíminn Sunnudagsblað - 14.09.1969, Blaðsíða 22

Tíminn Sunnudagsblað - 14.09.1969, Blaðsíða 22
hann getur hiitað sér þar kaffi og boðið gestum, ef honum sýnist. En sá er «alli á vistarveru hans, að þar er býsna kalt á vetrum. l'etta eru seim sé gamlar svalir, sem þiljaðar hafa verið af, og það vitl næða á mili fjalanna. Það er kannski af því, að hann þarf eitthvað gott til þess að ylja sér í vetrarkuldammi, að hann þiggur jafnvel konjak, ef honuim er boðið það í kyrrþey. Hann segir, að ofurlítill konjaks- sopi styrki hjartað. Joona vár góður söngmaður. Hann var í lfórnum fræga. Og hann er hreykinm-' af því, að sonur hans er tónlistarmiaður. Konan hans unga dó nokkru eftíir að hann forð- aöi sér á bátnuim ■’ fcil Valamó, eri sonur hans lifði. Þegar tónskyn hans kom í ]jós, var honum gefmn kostur á að stunda tómlistarnám. Hann fluttist til Moskvu og komst þar í sin f ó n í uhlj órrnsv eit. Sonur og faðir höfðu spurnir hvor af öðru-m, þótt ekki ættu þeir samleið. Fyrir nokkru-m árum kom sinfóníuhljómsveitfn í heimsókn til Fin-nlands, og þá brá sonuirinn sér út í Maustrið í Háinávesi. Þeir sátu þar saman, feðgarnir, heilan dag, og svo ba-uð sonu-rinn föður sínum að fýl-gjast með hljómsveitinini á ferða-la-gi henn-ar um Finnland. Rússarnir létu sig einu giid-a, þó að .alþýðudóm-stólinn og verkam-anna- ráðið á eimium útkjál'ka sovétveld- isins æbti kan-nski eitth-vað vantal að við Joona árið 1919. Það var þá fyrnd sök. Þeir settu ekki heldur fyrir sig, þó að h-ann væri í m-unka- kuflL Þeir tóku h-ann með sér 1 gistihúsin og báru h-ann á höndum sér eins og ha-nn væri faðir þei-rra alilra. Og enn yljar Joon-a sér við þe-ssar min-nin-gar, horfi-r hreykin-n á myndina af syninum uppl á veggnum og keppist við að sauma d-úka, sem hann sel-u-r fe-rðamönn- um á suimirin. Hvað hugsa-r svo Oleg, djákninn ungi, tæplega tvítugur m-aður? Ævi h-ans er óráði-n. Sjö ára ga-mall varð hann kórdrengur í grísku kirki- unni í Kúópíó, og í framhaldi af því var bað, að hann fór hingað. Ha-nn hefur ekki unnið munka-heit o-g það er jafnvel ótrúlegt., að hianin geri það n-okkurn tím-a Hann hefur rafmagnspl'ötu í her- bergi sínu, steiikarpönnu, diska og glllös. 51-ínn á líka útvarpstæki, lít- /18 inn g-iammófón og miikið af kirkj-usönigv-ar, rússn-eskir kór- gramm ó fónplötum. Á þeim e-ru söng-var og m-argt ann-að. Iitið alt- ari er í herbeirg-i hain-s, blóm á borði og vi'kurit mieð myn-dum -af ung uim stúJkum . Komi kunningja-r hans frá Kúópíó í heimsókn, e-r oft vakað lengi fram efti-r, og þó að gömlu m-umkamir fasti, ka-nnski heil-a vik-u sam-fl'eytt, telur hann syn-dlaust að fá sér of'u-ríítinn bita. „Ég veit e-fcki, hvort ég verð nioklkurn tírna miumkur,“ segir ANDRÉSARDIKTUR HINN Framhald af 707. síðu. Efbir að þessi hinn ókunni mað- ur hafði f arið með tijóðið, b-rá svo við, að sveinninn va-rð hinn spak- aisitd. Og ahf þair í frá varð h'ann h'ið mesta spebtarbarn. Síðan var bvæði þetiba við hann kenrnt og kalað Andrésardiktur. Síðan hiefur það verið mál og Bréf til Bjargar — Framhald af 698. siSu. nazista. Nú krossfe-sta þau si-g í Bíafra, Víet Nam, Gri'kMan-di, Ródesíu og Suður-Afrítou, og við, ræfl-airnir, fáuim að sam- neyta hu-nigiuirvofunum, morð- eniglumuim, harðstjórunuim o-g böðl'unum í skárri stofunni. En við megum ektoi láta það spi-l'la góðri matarlyst eð-a standa ótok- ur fyri-r svefni. Þetta eru bara svart-ir fja-mdar eð-a gu'lir, ef þeir eru þá eklki k-omimú-niistar, sem gert er út af við. En það er eins m-eð þeitita deyjandi fMlk og hérann í kvæði Frödin-gs: Það m.á m-eð engu m-óti heimita rneira en rétt er. T h-anm. „Kannski ke-miur ung stúlka og tetour -mig burt héðan.“ Qg það er e'ktoi óseninilíagt. Oleg er bæði laglagur og glaðlegur piltur, og hanin sikrifast á við st-úTku í Uppsökmn. Eftth-vert sum- arið ætlar bam-n .meiira að segja að hieiimisætoj-a h-ana — fcanmsiki he-fur han-n Oiátið v-erða af því í sumar.' G-u® má vita, -hvort 'h-ann toemur þá aftuir í blau-sbrið. Og komi hiann aftur, igetur það einis vet orðið -tJ!l stulttrar dvafliar í þessu tolau-stri, sem etotoi er annað en leif firá -li'ðinni öflid. VESTFIRZKI - trú manna, að aflidrei væri svo óspatot barn, að ekki spektist, væri An-drósardiktuir toveðinn yfir því þrisvar simmum, en við -fl'est börn dy-gði að hafa hann ala-n einu sinni yfir, eins og ytótouir varð ljóst á nýliðinnd nótt“, 1-auto hin aldna toona irmáli sínu. Hér tljúkum -vi® -þeissari frásögu. Eltoki veit undirritaðu-r, hver höf- uind'ur kvæðisins er, -en hann fétok það 'hjá f-ræðimiainminum bíld- d-ælska, Iingiv-aflidi N-iltouMssyni, sem gerð-i umigerðina og færði í le-tur þjóðsöguna. Það er samnarlega fagur boð- Stoapur, sem Ijóð þetta flytur, þó að stoáldstoa-pnium sé að ýmsu leyti ábótavamt. Þó -að tjóðið sé fornt, er boðstoapur þess sífefllit ferskur. *Þ R £ N N 1 N 0 * £ K A L » t 0 K r V i L f. T / l C ft n c r I £ fl R fl N * N £ í I R £ U T X ÖN U R A L J> fl £ / V fl L A OFlflUfllLT E F / ft r L fl K A T T I / l fl n n fl c / r r l n / s l fl k fl r N u s í + h ft r /r n l n N a b c 3 A N » 3) '0 L fl U C L fi L t> JB 'ft L A 5 T rr I K n s l £ r r 7 v o r ft r a S K ‘O n U V N / £ S 2> ft K ft R A1 n K S L Æ. I t r ö n /i £ A s n ft n OFTLcCftr N A u N A C ■+ £ t NN-*2rí*KK u n | VI I \ \ _ SIJNNUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.