Tíminn Sunnudagsblað - 02.11.1969, Blaðsíða 12
Ein af óhjákvæmilegum afleið-
ingum okkar sögulegu forsefa-
kosninga fyrir hálfu öðru árj var
sú, að laust varð embætti þjóð-
minjavarðar. Sjálfsagt hefur þá
margur maður fengið innblástur
af Jþví tagi, sem grípur suma
VS RÆÐIR VIÐ
ÞÓR MAGNÚSSON
ÞJÓÐMINJAVÖRÐ UM
ÞJÓÐARANDLITIÐ
Og nú er ég hér staddur, vestur
í þjóðminjasafni, á einum laugar-
dagseftirmiðdegi og farinn að
spjalla við nýja þjóðminjavörðinn
okkar, hinn þriðja í röðinni með
því starfsheiti.
— Hvenær hófst áhugi þinn á
fornfræðinni?
— Það var nú nokkuð snemma.
Ég kom hingað suður til Reykja-
vikur 11 ára að aldri, til vetrar-
dvalar í skóla, og það var víst fá-
um dögum eftir komu mina hing-
veru gekk ég svo á fund dr.
Kristjáns Eldjárns, sem ég var
orðinn talsvert málkunnugur,
vegna tíðra ferða minna í þjóð-
minjasafnið, og tjáði honum að
mig langaði til þess að afla mér
sérþekkingar á þessu sviði-
— Og hann hefur gefið þér
holl ráð’
— Já. Hann sagði að visu að
það væri engan veginn víst að
mín biði nein rósabraut, þótr ég
legði þetta fyrir mig. Hér væri
Að fortíð skal hyggja
„Sjálf erum við ekki annað en stundarfyrirbæri
- hlekkur í óendanlegri keðju kynslóðanna"
menn í hvert einasta skipti, sem
embætti liggur á lausu. Þetta sál-
arástand er eitthvað í ætt við áhug-
ann á nýjum trúlofunarfréttum,
sem var svo algengur í fásinninu
hérna á íslandi í gamla daga.
Nú er allur hrollur efasemd-
anna um garð genginn, embætti
þjóðminjavarðar er ráðstafað og
spámenn geta snúið sér að öðrum
viðfangsefnum. En þeir, sem ein-
hver kynni hafa haft af Fornleifa-
félagi og þjóðminjasafni, munu
varla draga í efa, að vél hafi tek-
izt valið í þetta virð'ijega embætti.
að, sem farið var með mig í þjóð-
minjasafnið til skemmtunar og
fróðleiks Ég starði frá mér num-
inn á alla þessa nýstárlegu hluti,
og svo er ekki að orðlengja það,
að ég kom þangað velflesta sunnu-
daga upp frá því og þreyttist
aldrei á að skoða þetta allt sam-
an og hugsa um það.
— Þú ert þá eiginlega fæddur
með bakteríuna í blóðinu?
— Já, við getum orðað það svo
Og snernma á menntaskólaárum
minum var ég örugglega viss um,
hvaða ævistarf ég vildi velja mér.
Undir lok minnar menntaskóla-
heldur fátt um stöður í þessum
fræðum og alveg eins líklegt að
engin slík yrði laus, einmitt þeg-
ar ég kæmi frá námi, reiðubúinn
að hefja störf. Hins vegar sýndiát
sér engin ástæða fyrir mig að iáta
þetta draga kjark úr mér, og sízt
skyldi hann letja mig, ef þetta
væri vilji minn.
— Og svo hefur þú tekið til
óspilltra málanna?
— Já, já. Ég fór utan og lauk
prófi við Uppsalaháskóla í Svíþjóð
og hef svo unnið hér frá því ég
kom heim frá námi.
— Fannst þér ekki erfitt að
876
T I M I N N
SHNNUDAGSBLAÐ