Tíminn Sunnudagsblað - 21.12.1969, Side 4

Við hörpustein í
Hólavallargarði
Hver vill ræna hita frá
heiðri sól um vorsins daga,
sem lundi grænum logar á,
í loftið vill hans greinar draga?
Hver vill banna fjalli frá
fljóti rás til sjávar hvetja?
Veg það fann, sem manngi má
móti neinar skorður setja.
Hver má banna, að blómstur
tvenn
bindi saman heldar rætur
og vaxi þannig saman senn
sem náttúran vera lætur?
Hver vill banna huga manns,
að hvergi megi þönkum fleyta?
Þar sem yndi eirir hans,
ætíð mun hann þangað leita.
Hver má skilja flóð við flóð,
farveg einn ef hitta taman,
©g skilja vilja blóð við blóð,
»em blæðir tveimur æðum
saman.
Engir menn því orkað fá
og aldrei heldur munu kunna
að halda kvennahjörtum frá
honum, sem þær vilja unna.
Tryggðin há er höfuðdyggð,
helzt ef margar þrautir reynir,
hún er á því bjargi byggð,
sem buga ekki stormar neinir
Sá, sem svo kvað, hefur nú hvílt
Í gröf sinni d HólaivallarkirkjugarðÍ
í Reyikjavík í nálega fimm aídar-
fjórðunga. Vísurnar eru úr man-
söng í Víglundarriímum, og skáldið
var Sigurður Breiðfjörð. Myndin
hér að ofan er af steininum á gröf
hans, í senn fallegum og veglegum
minnisvarða.
Sú saga hefur í seinni tíð verið
í alþýðumunni, að hann hafi í raun
inni dáið úr hungri í miðjum höf-
uðstað landsins, og haft til dœmis
um harðneskju fyrri tíðar og misk-
1012
ItMlNN
SUNNUDAGSBLAÐ