Tíminn Sunnudagsblað - 01.11.1970, Blaðsíða 7

Þannig ganga útflutnlngshrossin nú á skipsfjöl á Sauöárkróki. Þau þurfa ef til vill ofurlitla stund til þess
aö átta slg á göngubrúnnl. En það eru ekkl nema fót og fautamennl, sem sparka í þau, þó að þau hlki við.
hús. Hreint engin léttavara, því að
sökkirnir voru eitt og tvö hundruð
pund að þyngd.
Út yfir tók þó að bera kolin.
Það segir sig sjálft, að þetta var
engin sældarvinna og aðstaða öli
þannig að heita mátti, að upp-
skipun væri óframkvæmanleg, ef
nokkurt gráð var. Oft voru menn
hundrennandi við þetta, því að
hlífðarföt voru engin, nema ef ein
hverjir áttu skinnsokka, en jafn-
vel þeir voru ekki algengir. Kaffi-
sopa fengu menn sendan í flösku
heiman að, og hann supu menn í
sig á staðnum á eins stuttum tíma
og mögulegt var. Á vinnuaðstöð-
unni varð stór breyting til batn-
aðar þegar gamla „hafskipa-
bryggjan“ var tekin í notkun um
1920. Á hana var sett spil til að
lyfta vörunni upp út bátnum, og
hún síðan látin á sporvagn og ek-
ið upp í pakkhús. Þá fékk hrygg-
urinn loksins svolitla hvíld. Svo
fókk Uppskipunarfélagið sér vél-
bát, sem dró uppskipunarbátana
milli skips og bryggju. Horfði
þetta hvort tveggja til mikilla
framfara, þótt sjálfsagt þyki mönn
um ekki mikið til þeirra koma nú.
— Þú minmtist áðan á útskip-
un á hrossum. Hvað kanntu frá
henni að segja?
— Jú, ég fylgdist náttúrlega
með henni, þótt aldrei væri ég þar
beinlínis þátttakandi. í stórum
dráttum fór hún þannig fram, að
fyrst voru hrossin mýld. Ég minm-
ist einkum þriggja manna, sem
mi'kið fengust við það og voru
eldfljótir að mýla, þótt við ótam-
in hross væri að eiga, en þannig
var ástatt um þau flest. Það voru
þeir Björn Sigfússon, Friðrik Jóns
son og Magnús Halldórsson. Þeir
fóru ekki ofan í réttina, heldur
skriðu eftir bökum hrossanna og
smeygðu þannig á þau múlum.
Því mæst voru hrossin teymd fram
hryggjuna. en þar var þeim hrint
ofan í bátinn og bundin við þóft-
una. Mig minnir, að oftast væru
átta hross flutt í bátnum í einu.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
847