Tíminn Sunnudagsblað - 06.12.1970, Side 3

Fólk byrjar kannski búskapinn i kjallarakytru, en eykur
seinna vi5 sig. Líkt fer þetta krabbakyn að. Krabbinn tekur
sér bústað i kuðungi, flytur hann með sér og flyzt svo
búferlum í stærri kyðung, er þröng gerist um hann.
Kroppur þessa krabbakyns er linur ákomu og viðkvæm-
ur, og þess vegna þarfnast hann verndar. Óvinirnir eru
margir í sjónum. Krabbinn lifir á burstormum og smá-
rækju, en sjálfur á hann yfir höfði sér gráðuga fiska.
Ekkl rikir heldur ævinlega sátt og
friður meðal krabbanna sjálfra. Þelr
heyja keppni um lifsgæðin, og með
þeim getur tekizt bardagi um kuð-
ung, sem fientugur er til búsetu.
Samræmið er ekki gott i líkamsvextl
krabbanna, sem við erum hér að tala
um. Önnur framklóin er löng, hln
mun styttri. En klærnar nota þeir
eins og lok, þegar þeir eru í kuð-
ungnum.
Þar sem ekki er kostur á kuðungum,
láta krabbarnir sér lynda annað
húsaskjól. Þeir geta til dæmis bjarg-
azt við bambusbút á reki. Sumir
krabbar ganga á land og setjast að
í ávaxtaskurni.
Merkilegt dýr er krabbi sá, sem kall-
aður er pálmaþjófur. Hann er með
mjög harða skel og liflr á landi,
þrjátiu sentimetra langur. Hann lifir
að talsverðu leyti á hræjum, sem
hann leitar uppi.
Maðurinn, sem við sjáum á leið upp
pálmastofninn, er fljótur að snúa
við, er hann mætir krabba, sem er
á leið niður með kókóshnetu i klón-
um. Krabbanum verður ekki skota-
skuld úr þvi að opna skelina.
Ýmiss konar snikjudýr leita á krabb
ana, tii dæmis burstormar. Þeir lifa
á skrokknum á þeim, sjúga tll sin
næringu, er þeir hafa ætlað sér og
fylgja þeim, þegar þeir hafa bústaða-
skiptl.
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
963