Tíminn Sunnudagsblað - 06.12.1970, Qupperneq 9

Að drekkja Laxárdal, að söfckva
varplöndum heiðagæsarinnar í
Þjórsárverum — hefðu margir léð
andmælum gegn slíku eyra fyrir'
Svo sem einum áratug? Lí'klega
harla fáir. Gott, ef margir hefðu
ekki verið tilleiðanlegir til þess að
fóma Mývatni líka. Kvæði Einars ■
Benediktssonar um beizlun Detti-
foss hafði um skeið verið eins og
hinn mikli vegvísir á leiðinni til
himnaríkis túrbínuþjóðfélags-
ins, orka nokkurn veginn hið
sama og heilagur andi á meðan
þrenningin óskert var lifandi sarnn-
leikur í vitund þorra fólks.
Orkunni er ví9t enginn afhuga.
En nú er svo komið, að þorri
fólks mun ekki vilja kaupa hana
hvaða verði sem er. Sú breyting
gerðist skyndilega. Það ,varð bráð
leysing og virðist hafa komið flatt
á marga. Jafnvel þeir, sem öðrum
fremur hefðu átt að glöggva sig á
Iþví, að hverju stefndi, gerðu það
sýnilega ekki. Þó er það, sem þeg-
ar hefur gerzt, sennilega ebki
nema upphafið. Þótt andstaðan
gegnt stórframkvæmdum, sem tor-
tíma náttúrufágæti, sé nú megn
orðin, verður hún vafalaust miklu
eindregnari að fáum árum liðnum.
■Það á sér augljósar orsakir.
Þessi vakning — hugarfarsbreyt
ing. ef menn vilja heldur hlut-
lausara orð — er ekki séríslenzk.
Hún er kvísl miklu voldugri
bylgju, sem fer um öll hin iðn-
væddu lönd. Hún er andsvarið við
þeim ótta, sem mönnum stendur
orðið af sjálfum sér — andsvar
Skylda þjóðanna við
samtíð og framtíð
við þeirri sbaðreynd, hvernig mað-
uirinn er búinn að stórspiila ver-
öldinmi og eyða margföldu yndi,
sem hún bjó honum, magnað skelf
ingunni, sem vitneskjan um meng-
unina hefur vakið, þegar það
varð loks lýðum Ijóst, hversu gíf-
urleg hún er. Og vegna þess, að
mengunin heldur áfram að aukast
á meðan gróðafíknin leikur jafn-
lausum hala og húin hefur gert og
meira og meira af yndi jarðar fer
í súginm við ný rnnisvif manna,
mun þessi bylgja rísa hærra hin
næstu ár og áhrifin, sem berast
utan frá og orka á ökkur hér,
hvort sem við gerum okkur það
Ijóst eða ekki, fá fleira fólk til
þess að leggjast á þá sveifina, að
ekki sé öHu offrandi, jafinvel fyrir
svo gagnleg mannvirki sem orkiu-
ver eru — í landi þar sem jafn-
mikið er óbeizlað af vatnsafli og
hér.
En það er hægt að valda geig-
vænlegum spjölum á náttúru-
fari, sem aldrei verður til fjár
metið og aldrei bætt, með mörgu
öðru en færa í kaf þá staði, er
sízt skyldi, með uppistöðulónum í
þágu orkuvinnsflunnar. Það hefur
til dæmis verið metið merkilegur
sigur til skamms tíma, ef þjóðir
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
969