Tíminn Sunnudagsblað - 13.06.1971, Blaðsíða 20

Tvö kvæði
BLEKKING
Að kvöldi vinnudags
finn ég
í þreytunni
von
um lítinn bæ
við sjávarströnn
cg friðsæla elli.
Úr voninni
orku
til að lifa
næst dag.
I FJÖTRUM
Yfir véladyn iðjuversins
heyri ég rödd iandsins
kalla.
Óralangt -
heyri ég kyrrð
íslenzkrar nætur
til fjalla,
öldugjálfur við fjarðarströnd,
brimgný,
lækjarnið, fuglasöng,
öskrandi stórhrið
og krafs úrigangshrossins.
í fjötrum
stóriðjudraumsins:
minningar.
M.I.G.
Kínverjar eru fjölménnasta þjóð
heimsins. í Kína eru allir, bæði
háir og lágir. í buxum af einfóld-
ustu gerð og vinnujökkum með
sama sniði — og þannig klæðist
oddvitinn sjálfur
Svo virðist sem hlutfallið á miMi
fjölda karla og kvenna hafi áhrif
á klæðaburðinn, og þau ekki Util.
Saenfræðingurinn og rithöfundur-
inn Broby-.Johansen spáði því fvr-
ir mörgum árum, að karlar myndu
fara að klæðast litríkari fötum eu
áður. þegar jafnvægi kæmist á
fiölda karla og kvenna. Áður
höfðu karlar verið færri en konur.
Þetta á sér svipuð rök og skrúð
æðarblikans og hanans (sem ekki
er einn með fjöldamöfgum pútum,
nema þar sem maðurinn hefur far-
íð að fikta við reglur náttúrunn-
ari. Karlmennirnir þurfa að láta
meira bera á sér, þegar samkeppn-
in harðnar. Spá hans virðist hafa
rætzt. Þveröfugt var þetta i .kring-
um 1920, þegar mannfallið í heims
styrjöldinni fyrri hafði breytt hlut-
föilunum á þá lund, að karlmenn
i álfunni voru miklu færri. En þá
voru strangir tímar hjá kvenþ.jóð-
inni víða.í borgum Evrópu. Konur
urðu að tjalda því, sem til var.
Þær hafa heldur aldrei verið mál-
aðar á jafn ögrandi hátt sem þá.
Nú um hríð hefur konum þótt
það mikil lífsnauðsyn (á vissu sviði
tilverubáráttunnar) að vera grann-
ar. Aldrei hefur þó lífstykkið ver-
ið jafnast reyrt og rétt fyrir alda-
mótin síðustu, því að þá var reið-
ingur ekki fastar gyrtur á klyfja-
hesta, þegar votaband var reitt af
engjum, heldur en sumar konur,
sem stóð ógn af maganum og
mjöðmunum á sér, reyrðu að sér
lífstykkið. Það var lagt fyrir róða
snemma á öldinni, nema hvað sum
ar konur notuðu það af gömlum
vana. en var tekxð aftur fyrir fá-
urn áratugum í talsvert mannúð-
legrí gerð. Um þessar mundir er
sala magabelta dræin og ungu
stúlkurnar eru ekki ginnkeyptar
fyrir þeim. En hver veit nema
Eyjólfur hressist. Matvenjur okk-
ar hafa það í för með sér, að
ungu stúlkurnar braggast oft vel
og verða jafnvel pattaralegri en
þeim sjálfum finnst við hæfi Reið-
ingarnir, sem kvenfólkið gyrti sig,
geta komizt lízku á ný. Nema
karlmennirnir forði þeim frá beim
ósköpum eins og mörgu öðru, sem
ógott er — og taki ífxýkt alveg
eindregið fram yfix’ nxjódd, eins og
forfeður okkar gerðu í eina tíð og
blökkumannahöfðmgja" gera enn.
Hér erum við komin aS árinu
1943. Þetta klæðasniS varð fil á
striðsárunum, þegar alls konar
gerviefni voru að verða algeng.
Hér er því sérlega augljósf sam-
hengi á milli aimennrar atvinnu-
þróunar og .klæðaburðar.
524
T í ftl I N N
SUNNUDAGSBLAÐ