Tíminn Sunnudagsblað - 03.10.1971, Blaðsíða 6

sem meira -er: Varðveitt að mestu
munnlega trúarbrögð sín og helgi-
siði, kjarna þeirrar lífsskoðunar,
sem bannar þeim ofbeldi.
Þegar ég stóð þarna milli kof-
anna í Oraibi með litlu stúlkurn-
ar hjá mér, berfsettar og óhreinar,
þá vissi ég alltof lítið um Hópí-
Indíánana til þess að voga mér að
spyrja hvar væri að finna laun-
helgar þorpsins, sem kallast kiva.
Þar koma þeir saman, sem vegna
ættar og aldurs eiga rétt til þess,
og hafa um hönd helgisiðina, sem
nauðsynlegir eru til þess, að líf
kynþáttarins blessist og haldi
áfram að 'gegna hlutverki því, sem
skaparinn ætlaði honum.
í þrjú ár unnu hvítur banda
rískur fræðimaður og Hópí-Indí-
áni að því að safna í fyrsta sinn
sögnum og lýsingum á sögu og
trú Hópíkynþáttarins. Var það gert
að frumkvæði Indíána, sem gerðu
sér ljóst, að sá tími færi að stytt-
ast, sem þessi fræði geymdust í
hinum munnlegu sögnum. Komu
þrjátíu öldungar og höfðingjar til
þeirra félaga og þuldu fræði sín.
Síðan ferðuðust þeir víða um land-
ið til þess að leita sannana um
ýmislegt það, sem munnmælin
hermdu, og stöðst það furðanlega.
Fyrir nokkrum árum birtu þeir
svo þessi fræði í mikilli bók, ári
síðar en ég var þarna.
Hverjar eru þá grundvallarhug-
myndir Hópí-Indíána um sköpun
heimsins?
í upphafi var aðeins skaparinn
Taiowa, og í huga hans rúmaðist
geimurinn. Svo skapaði hann karl-
kynsveruna Sótuknang til þess að
vinna að sköpun heimsins fyrir sig.
Hann sópaði efninu í lófa sinn og
bjó til niu heima, einn handa skap-
aranum, einn handa sjálfum sér
og hina sjö handa lífinu, sem koma
átti. Hann jafnaði vötnum um
heimana eftir skipun síkaparans og
setti loftið í hræringu um hvem
heim.
Næst tók Sótuknang efni úr
fyrsta heimi lífsins og bjó til
köngulóarkonuna sér til aðstoðar
við sköpun lífsins. Hún bjó til tví-
bura, sem snúa möndli jarðar og
stjórna hljóðsveiflum, sem renna
í gegnum jörðina, og allt líf, svo
að heimurinn allur geti sungið
skaparanum lof. Það er þessi al-
heimssamhljómur, sem Indíáninn
leitar sambands við, þegar hann
iðkar helgiathafnir sínar, og hann
gefur honum kraft til ýmissa
hluta. En þvi aðeins næst sam-
hljómurinn, að maðurinn hafi
breytt vel og í engu brugðið út
af því, sem skaparinn ætlaðist til.
Næst eftir þetta voru sköpuð
dýr og gróður. Svo tók köngulóar-
konan leir með fjórum litum —
gulan, rauðan, hvítan og svartan
blandaði saman við hann hráka
sínum, mótaði hann og sveipaði í
hvítan hjúp, sem gerður var úr
sjálfri hinni skapandi speki, og
söng yfir þeim söng sköpunarinn-
ar. Er hún lyfti upp hjúpnum,
voru til örðnar fjórar mannverur
í líkingu Sótuknang. Svo skapaði
hún aðrar fjórar verur í sinni eig-
in mynd, og þar voru þá komnar
fjórar konur handa hinum fyrstu
fjórum körlum.
Þegar mannverurnar vöknuðu
til lífs, þá voru enni þeirra rök
og ofan á hvirfli þeirra var mjúk-
ur blettur. Skaparinn hafði sam-
band við mennina um þennan
mjúka blett á höfði þeirra. Svo gaf
Sótuknang mönnunum mál, sína
tungu hverjum lit. Hann gaf þeim
gáfuna til þess að tímgast og vit
702
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ