Íslendingaþættir Tímans - 14.01.1970, Qupperneq 21

Eðvald Bóasson hafði m.a. þann
elginlei'ka í ríkum mæli, — og
þann eiginleika, sem því miður er
oft vöntun á hjá íslenzfeuim bænd-
um enn þann dag í dag, að hann
var mjög natinn og hirðusamur
hóndi. Efeki aðeins í allri
umgengni inni sem úti við, heildur
héft hann einnig nákivæma bú-
reikninga — bókhald yfir búgrein-
ar 'Sínar og vissi því gerla, hvað
gaf h'onum beztan arð hverju sinni.
Það var enginn slumpareikningur.
— Nei, það var raunveruleigt reibn-
ingshald, — fært jafnóðum og
hlutirnir gerðust. — Það var bú-
reikningafræðsla, sem kom að full-
um notum við búrdksturinn í heild.
Edv. Boasson, en þannig skrif-
aði Eðvald sig í Noregi, var þekkt-
ur stórbóndi víðsvegar um landið,
og voru margir, sem sóttu dýrmæta
búskaparreynslu til hans ekki sízt
í hænsna- og svínarækt, sem vorú
hans aðalbúgreinar lengst af á bú-
garði hans og eru enn þá nú eftir
hans dag.
Heiimili og búrekstur þeirra
hjóna að Daht-nyrðri í Nittedal bar
augljóst vitni um vaxandd landbún
aðarmenningu í hvívetna. Og þó að
Eðvald hafi ekfci hlotnazt sá æsku-
draumur að leggja hönd á plóg ís-
lenzkrar ræktunarþróunar, þá má
fullyrða að liann var landi sínu og
þjóð til fyrirmyndar og sóma hjá
frændum okkar Norðmönnum.
Hans elja og ræktarsemi við góðan
mátstað landbúnaðarins hefði ætíð
orðið honum til virðingar og þar
nreð landi ofckar og þjóð eins og
hans ósk var heitust, hvar svo sem
starfsvettvanigur hans hefði orðið.
Eðvald Bóasson var því góður
fulltrúi föðurlandsins, efcki aðeins
1 orðum heldur mikið fremur 1
veifcum, — þess ber hezt vitni
„höfuðbólið“, er hann skilar til
næsta ættliðs á Dahl 1 S.-Nittedal,
bændabýlið sem hefur talizt tii fyr-
irmyndar meðal norsfcs búskapar
og víðar um lönd.'
Þeirn hjónum, Eðvatd og Signe,
en hún lézt 1965, varð þriggja
sona auðið, sem allir eru fcvœntlr
fjöliskyldumenn í heimalandi sínu.
Elztur er Snord, tæknifræðing-
ur, f. 25. sept. 1920, þá Tryggvi,
skipamiðlari f. 8. marz 1922 og
yngstur er Eðvald Bóasson, f. 28.
jan. 1927. Hefur hann tekið við
búrekstri foreldra sinna fyrir
nokkrum árum og hioxifir vel með
búskaparhæfil'eika hans svo ekki sé
meira sagt.
Aðeins einu sinni htotnaðist Eð-
vald Bóassyni að heimsækja föður-
Iand sitt, íslaud frá því hann fór
tit mennta þaðan 1913.
Hann kom ásarnt konu sinni og
elzta syni hingað til lands sumarið
1948.
Það var hrærður maður i hjarta
sínu en glaður ferðalangur, sem þá
var á ferð um bernskusveitir sín-
ar. Vera hans í „Grine“-fangabúð-
um „Kvislinga“ í síðasta stríði
höfðu leikið hann hart, fremur
heilsutæpan manninn. En því
Fædd 8. október 1916.
Dáin 29. septcniber 1969.
Kveðja frá Karlakór Akureyrar.
Nú læðist húm yfir landið
og laufin af bjöifcunum falla.
Loftið er lævi blandið,
Ijósu sumri að halla.
Því brátt er í vændum vetur,
þiá vötnin og lindirnar frjósa.
Hroll mér að hjarta setur
í heimi hliknaðra rósa.
1 brjósti mér brostinn er
strengur,
það bifast af djúpsárum trega.
Sólin ei laugar lengur
landið mitt yndislega.
Páll Helgason.
meira gladdist hann yfir frelsi okk-
ar hér heima og þeim mi'klu fram-
förum, er orðið höfðu á öltum svið-
um í fjarveru hans.
„Bara að ég hefði nú gert eitt-
hvað af þessu“, — sagði hann.
En við sem þefektum til áræðis
og framkvæmda Eðvalds Bóasson-
ar, vitum svo sannarlega, að hann
vann landi sínu og þjóð trúverðug-
lega sem góður drengur og sannur
sonur í frámandi landi.
Blessuð sé minning hans.
E.B. Malmquist.
SÖNGKONA
INGIBJÖRG STEINGRÍMSDÚTTIR
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
21