Íslendingaþættir Tímans - 14.01.1970, Side 23

MINNING
Stúdentsbræður kvaddir:
Sr. Eggert Óiafsson og
Guðmundur Magnússon
Memento mori — mundu að' þú
átt að deyja. Þetta mikla dómsorð
hefur leitað mjög á hugann eftir
að tveir félagar úr stúdentshópn
um frá M.R. 1947 féllu með fárra
daga millibili.
Báðir féllu mitt í önn dagsins,
fullir starfsgleði við þjóðþörf
störf.
Hví varð starfsdagur þeirra ekki
lengri? Hvers vegna fengu fjöl-
skyldur þeirra og vinir ekki að
njóta samvista við þá lengur?
Slíkum spurningum fæst ekki
svarað og engum rökum verður
komið að. í huganum verður hins
vegar áleitnari en áður sú vissa,
sem öllum mönnum er sameig-
inleg, að hvert það líf, sem vakn-
ar á eftir að deyja.
Á skilnaðarstund sækja einnig
á hugann minningar frá liðnum
samvistarstundum, einkum þegar
Ijúfra er að minnast.
Fyrst minnist ég sr. Eggerts, að
orð fór af honum fyrir að vera
öðrum skólafélögum sínum í Gagn
fræðaskóla Reyjkjavíkur snjallari
i jakahlaupi á Tjörninni. Sú íþrótt
var stunduð, hvenær sem færi
gafst. Eggert hlaut virðingartitil
inn „Kapteinninn“ meðal skólafé-
iaga sinna fyrir fimi sína og áræði
í þessum leik.
Leiðir okkar lágu saman i M.R.
Þar og síðar i starfi urðu kynni
okkar náin.
Sr. Eggert var farsæll námsmað
nr, einkum góður tungumálamað-
ur.
Eftir stúdentspróf hóf hann fljót
lega nám i guðfræði og gerðist
strax að því loknu sóknarprestur
að Kvennabrekku í Dölum.
Hann kom að Kvennbarekku
firrtur veraldlegum auði, en með
góða konu, Ingibjörgu Sigurðar-
dóttur, og börn á móðurarmi.
Að Kvennabrekku starfaði hann
til efsta dags, studdur starfi konu
sinnar og barna, þegar þau uxu úr
grasi.
Auk kennimannsstarfsins vann
sr. Eggert hörðum höndum að bú-
störfum.
Hann varð stritmaður akursins,
sem átti jafnt og sóknarbörn hans
sitt undir sól og regni.
Lófi handar hans varð hrjúfur
og sigggróinn, en handtakið var
styrkt og traustvekjandi.
Sr. Eggert vann mikil fram-
kvæmdastörf að Kvennabrekku.
Hann fullgerði íbúðarhús, reisti
góðan útihúsakost, fegraði og
bætti staðinn á alla lund. Ræktun
_ mun hafa tífaidazt að flatarmáli í
ábúðartíð hans.
Sr. Eggert varð hrossaríkur og
mikill hestamaður.
Engan hest vissi ég svo harðaa
eða hrekkjóttann, að sr. Eggert
næði ekki samkomuia’! við hann.
Fyrir nokkrum árum lét hann
eitt sinn á sumardegi börn sín reka
saman reiðhestakost heimilisins til
að sýna mér.
Voru það 21 hestur á járnum.
Sr. Eggert fór gjarnan á sumrum
þegar færi gafst frá starfsskyld-
um, til fjalla á hestum með vin-
um og félögum.
Ég er einn í þeim liópi, sem
varð þess aðnjótandi. Á minning
ar með sr. Eggert, i sumardal í
hópi góðra vina, glampar sem dýra
perlu í safni minninganna.
Sr. Eggert var eftirsóttur félagi
og styrkur félagsmálamaður. Mun
hann hafa unnið mikið og gott
starf með Dalamönnum á því sviði.
Vinsældir hans urðu miklar.
Guðmundur Magnússon vakti
strax i 1. bekk Menntaskóla á sér
athygli kennara og nemenda fyrir
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
23