Íslendingaþættir Tímans - 13.07.1971, Síða 26

Frú Sigrídur
Þriðjudaginn 25. maí s.l.
var margt um manninn í Hermes.
— Einhvern heyrði ég nefna, að
allt að hundrað manns hefði þar
borið að garði um daginn og þegið
hinar rausnarlegustu veitingar hús
bóndanna. Ég ber enga ábyrgð á
þessari tölu, en finnst hún
hins vegar ekki ótrúleg, því
þennan dag átti hin vinsæla
húsmóðir heimilisins, frú Sig-
ríður Þorvarðardóttir, áttræðis-
afmæli. Og þó að þarna væru
margir mættir, báru hin fjöhncrgu
heillaskeyti þess vottinn, nð fieii'i
höfðu hugsað hlýtt til hennar dag-
inn þann.
Frú Sigríður fæddist 25. mai
1891 á Ormarsstöðum í Fol'.um i
Norður-Mú lasýslu.
Foreldrar hennar voru hjónin,
Þorvarður læknir og alþingismað-
ur, Kjerúlf og Guðríður Ólafs-
dóttir, kennara Hjaltested.
Þorvarður Kjerúlf, var talir.n
góður læknir og hinn meikasfi
maður, gáfaður og framsæk-
inn umbótamaður, enda í farar-
broddi um öll meiriháttar niál
Héraðsins á því tímabili. Hann lézt
á bezta aldri, 26. júlí 1893.
Frú Guðríður var fríð kona og
höfðingleg, vingjarnleg í viðmóti,
látlaus í framkomu og tryggur vin
ur vina sinna. Eftir fráfali Þorvarð
ar læknis bjó frú Guðriður áfram
á Ormarsstöðum um nokkur ár,
en fluttist að-Vallanesi með dótt-
ur sína árið 1899 og giftist séra
Magnúsi Bl. Jónssyni.
Sigríður ólst því upp í Vallanesi
með stjúpsystkinum sínum, þ.e.
börnum séra Magnúsar og fyrri
konu hans, frú Ingibjörgu Péturs-
dóttur Eggerts og einni hálfsystur
og fóstursystur.
Sigríður hefur því til góðra að
telja, bæði að ætt og uppeldi, því
án efa var Vallanesheimilið mikið
menningarheimili og ungmenna-
hópurinn þar glæsilegur.
Á lífi eru, af þessum systkinum:
Páll, lögfræðingur, séra Pétur og
hálfsystirin Þorgerður, öll í Reykja
vík.
80 ÁRÁ:
Þorvarðardóttir Kjerúlf,
HERMES, REYÐARFIRÐI
Við frú Sigríður höi'um þekkzt
allt frá æskuárum og aldrei fallið
skuggi á þau góðu kynni.
„Mér eru gömlu minni kær“.
Ég minnist með hlýjum huga, Valla-
nessæskunnar og raunar allra, eldri
og yngri, á Norður-Vallabæjunum
á þeim árum, með presthjónin
í Vallanesi í broddi fylkingar.
Þetta fólk myndaði eina skemmti-
lega samfélagsheild, án málefna-
legrar togstreitu og áreitni. Unga
fólkið gjarnan dálítið sér á parti,
eins og gengur. — Það á ekki
alltaf, sem betur fer, samleið með
því eldra, þótt gott sé.
En þó að samkomulag og sam-
staða sé í alla stað góð, getur þó
smávegis meiningarmunur dregið
dilk á eftir sér, ef ekki er í tíma
að gáð.
Það, sem mér er einna hugsta'ð-
ast í þessu sambandi, er einmitt
þáttur Sigríðar í þessu ungdóms-
og æskusamfélagi. Aldrei skyldi
það bregðast, að hún legði ekki að
mörkum sitt milda bros, full vel-
vildar og tillitssemi, að gera.gott
úr öllu strax. Og það var eins og
henni lægi í augum uppi, hverju
sinni, réttasta og bezta leiðin.
Þessi æskueinkenni, ætla ég að
hafi fylgt frú Sigríði alla ævi. Ver-
ið rauði þráðurinn í gifturíku lífs-
starfi hennar gegnum árin, mótað
heimilislíf hennar, heimilishætti og
afstöðu til fjölskyldu og gesta.
Frú Sigríður er lagleg kona, svip
urinn heiður og hreinn og í fram-
komu minnir hún mjög á móður
sína, prýðilega greind og bókles-
in.
Hún fór í Kennaraskólann í
Reykjavík, en lagði þó aldrei fyr-
ir sig kennslustörf, giftist 12.
ágúst 1916, Þórsteini Jónssyni á
Egilsstöðum.
Um áramótin 1917 var Þor-
steinn ráðinn kaupfélagsstjóri
Kaupfélags Héraðsbúa, en hafði
áður verið aðstoðarmaður föð-
ur síns við félagið, allt frá stofnun
þess, 1909. Á árinu 1918 fluttust
ungu hjónin til Reyðarfjarðar, því
að stjórn félagsins h§fði ákveðið,
að kaupfélagsstjórinn skyldi sitja
þar. Félagið hafði fest kaup á ný-
byggðu íbúðarhúsi, einkar laglegu.
sem bar nafnið Hermes.
Sigríður og Þorsteinn settust nú
að í þessu húsi og liafa átt þar
heima síðan, því að þegar Þor-
steinn lét af kaupfélagsstjórastarfi
1961, bauð stjórn félagsins honum,
að hafa þetta hús til umráða og
afnota, svo lengi sem hann vildi,
eða teldi sér henta og þau hafa
ekki breytt til enn sem komið er,
þótt börn þeirra séu öll búsett í
Reykjavík og það venjulega sé, að
fullorðið fólk, sem lætur af störf-
um úti á landi, leggi leið sína
þangað. s
„Það tekur tryggðinni í skó-
varp, sem tröllum er ekki vætt“.
Hermes hefur verið mikið gesta-
heimili í tíð Sigríðar og Þorsteins,
eins konar ',Iðavellir“ og það eru
ekki einungis hinar höfðing-
legu veitingar, sem þar eru alltaf
á boðstólum, sem gert hefur þetta
heimili sérstætt í huga fjölda fólks
heldur og ekki síður hið hlýja og
26
ÍSIENDINGAÞÆTTIR