Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1971, Qupperneq 11

Mánudaglnn 26 apríl 1971 fór
fram frá Príkirkiunni í Reykjavík
útför Gríms Kristgirssonar, rak-
ara, sem um langt skeið átti sæti
í bæjarstjórn ísafjarðar fyrir Al-
þýðuflokkinn. Ilann sat fyrst í bæj
arstjórninni sem varafulltrúi á ár-
unum 1934—1938, en aðalfulltrúi
var hann frá árinu 1938 og þar
til hann flutti, ásamt fjölskyldu
sinni, til Reykjavíkur árið 1953.
Hafði Grímur þá verið búsettur á
ísafirði síðan árið 1920, en þá réði
hann sig þangað til lögregluþjóns-
starfa.
Grímur heitinn fæddist þ. 20.
september 1897 að Bakkakoti í
Skorradal. Foreldrar hans voru
Kristján Jónsson bóndi og kona
hans Guðný Ólafsdóttir. Átti hann
heima í Borgarfirði til ársins 1913,
en 1913—15 var hann við bústörf
hjá foreldrum sínum að Lækjar-
hvammi í Reykjaví'k, og á árunum
1915—20 stundaði harni ýmsa al-
genga vinnu.
Ég minnist Gríms fyrst frá lög-
regluþjón árum hans. Þá var ég
barn að aldri, en man þó vel, að
þessi myndarlegi og góðlátlegi
maður í einkennisbúningi ávann
sér traust hjá mér með hlýlegu við
móti og gamansemi. Það var áreið-
anlega ekki hægt að nota hann
sem grýlu á íslenzku börnin, sem
þá voru að alast upp. Síðar átti
ég eftir að kynnast mannkostum
hans enn betur.
í mörg ár fór ég til hans á rak-
arastofuna til þess að fá klippingu.
Þar var oft margt um manninn, og
jafnan rætt frjálslega um hlutina.
Lengi var ég aðeins áheyrandi að
þeim umræðum, en lærði margt af
þeim.,Grímur hafði yndi af að rök-
ræða um hugðarefni sin, bæði við
pólitíska samherja og andstæð-
ing.
Að því kom svo árið 1942, að
ég var kosinn í bæjarstjórn tsa-
fjarðar, og áttum við Grímur náið
og gott samstarf í bæjarstiórninni
upp frá því, þar til hann flutti frá
ísafirði. Kom ég þá oft á stofuna
til hans — ekki til þess að eiga
Við hann viðskipti, heldur til þess
að ráðgast við hann sem félaga og
samheria o« er mér liúft að minn-
ast þess. alltaf fór vel á með
okkur, og hóttj mér jafnan vel ráð-
ið þeim málum. sem Grímur heit-
inn átti blut að að ráða til lykta.
Á bæiarstjórnarárum Gríms átti
hann jafnan sæti í framfærslu-
nefnd og eitt kjörtímabil I bæjar-
ráði. Hann lét ýmis félagsmál mik-
ið til sín taka, var m.a. formaður
og stofnandi íþróttafélags og dýra-
verndunarfélags, og lengi var
hann formaður Iðnaðarmannafé-
lags ísafjarðar. Einnig var hann í
spknarnefnd og starfaði í góðtempl
arareglunni.
Hann var áhugasamur og hug-
kvæmur, og lét ekki sitja við orð-
in tóm, þegar honum datt eitthvert
úrræði í hug, t.d. í sambandi við
atvinnumál. Nokkru fyrir síðar
stríðið átti hann þannig ásamt
Guðmunli G. Hagalín og Katli Guð
mundssyni frumkvæði að stofnun
útgerðarfélagsins Njarðar hf., SCIxi
lét byggja fimm 15 rúml. vélbáta,
Dísirnar. Átti félagið síðan um
langt árabil drjúgan þátt í því að
Skapa atvinnu á ísafirði og efla
starfsemi kaupfélagsins. Einnig
vann hann að stofnun fyrstu rækju
verksmiðjunnar á ísafirði, og var
í stjóm hennar, og drjúgan þátt
átti hann í stofnun hf. Hávarðs
sem gerði út togarann Hávarð ís-
firðing, síðar Skutul.
Á stríðsárunum var hafizt handa
um byggingu á ísafirði sem í er
sundlaug, fimleikasalur og bóka-
safn, og síðar var þar bætt við
byggðasafni. Þá var mjög erfitt
um allar byggingaframkvæmdir
vegna skorts á byggingarefni, og
fluttningserfiðleika. Grímur átti
sæti í byggingarnefnd sundhallar-
innar, og var hann fenginn til þess
af hálfu bæjarstjórnar að hafa með
höndum framkvæmdarstjórn bygg
ingarinnar. Einnig hafði hann með
að gera byrjunarframkvæmdir við
byggimgu húsmæðraskóla og
stækkun gagnfræðaskólans, og
var starf hans til þess að flýta fyrir
því, að þessar byggingar allar kom
ust í gagnið.
Grímur var hispurslaus og hrein-
skiptinn, og er hann hafði tekið
eitthað að sér, gekk hann að hlut-
unum af eiiusemi og kappi.
Ég minnist með ánægju okkar
góðu kynna og samstarfs, og ég
veit, að þótt nú séu liðin 18 ár
síðan hann hvarf suður til Reykja-
víkur frá starfsvettvangi sínum á
ísafirði, þá er hans minnzt þar með
hlýhug og þakk'æti af öllum, sem
hann þekktu.
Grímur heitinn kvæntist árið
1939 Svanbild’ Ólaf=dóttur Hjartar
frá Þingevri. Þau eivnuðust emn
son, Ólaf Ragnar, sem nú er kenn-
ari við Háskóla íslands.
Svanhildur átti við vanheilsu að
stríða, en Grímur ai -Nðist hana af
ástúð og nærfærni þí.-r til hún and-
aðist árið 1966.
Nú er Grímur l jálfur allur. Með
honum er horfinn mikill mann-
kostamaður og drengur hinn bezti.
Samferðamenn hans á lífsleiðinni
munu jafnan minnast hans, þegar
þeir heyra góðs manns getið.
Ég votta syni hans, og öðrum
ættingjum, innilegustu samúð.
Birgir Finnson.
f
Grímu’’ Kristgeirsson rakari var
einn þeiira manna, er settu svip
á ísafjarðarbæ, þegar ég fór fyrst
að kynnast höfuðstað Vestfjarðar,
eins og stundum er sagt.
Hann var Borgfirðingur að upp-
runa fæddur að Bakkakoti í
Skorradal 29. september 1897. Ár-
ið 1920 fluttist hann til ísafjarð-
ar. Þar var hann lögregluþjónn í
fjögur ár en síðan opnaði hann
rakarastofu og stundaði iðn sína
þar til ársins 1953 að hann flutt-
ist úr bænum.
Alþýðuflokkurinn á ísafirði átti
sér þjóðkunna skörunga að for-
ustumönnum á þessum árum. M4
þar nefna séra Guðmund Guð-
mundsson, sem kenndur var við
Gufudal, Harald son hans, síðar
ráðherra, Vilmund lækni Jónsson,
síðar landlækni. Finn Jóns-
son, síðar ráðherra og svo
síðar Guðmund Hagalín rit-
höfund. Þeir Alþýðuflokksmenn
náðu meirihluta i bæjarst’órn
ísafjarðar um miðjan þriðia
tug aldarinnar og höfðu bá
mörgu að sinna. Þeir stofnuðu
bökunarfélag og Kaunfélag fsfirð-
inga, komu unp siúkrahúsi og
stofnuðu Samvínnufélag tsfirð-
inga sem um skeið var bvðingar-
mesta undirstaða atvinnulifs i bæn
um og áttu hlut að og báru ábyrgð
á fícjii útgéi'ðarfyrirtækirm. Voru
hörð átök um margt af þessu og
oft barizt óvægilega um bæiar-
málin.
Grímur Kristgeirsson var bæiar
fulltrúi Alfiýðuflokksins árin 1934
—1953. Hann var aldrei fremsti
baráttumaður flokk=ins. en hann
var traustur maður rætinn og
hygginn og bvgg és að það bafi
verið miöc mik’ls virði fyrir þann
flokk, sem stóð fvrir uppbvggingu
bæjarins, að njóta Iiani. Þess verð-
ur og að gæta og geta, að Grímur
var hugsjónamaður um íþi-óttir, fé-
ÍSLENDINOAÞÆTTIR
11