Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1971, Blaðsíða 26

Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1971, Blaðsíða 26
JOHANN KOLBEINSSON Fæddur 26. sept. 1883 Dáiun 26. júlí 1971. Fyrir einu og hálíu ári skrifaði ég fáein minningaroi-ð um Þor- björgu Erlendsdóttur á Hamars- heiði. Mér þótti þá víst, að eigin- manni hennar niundi þykja nokk uð einmanalegt á eftir. Enginn sá honum þó bregða og hann virtist breyttur, en nú er hann þó látinn, án þess að hafa orðið verulega veikur. Ég held að lífsorkan hafi misst sína beztu næringu við frá- fall konunnar. Jóhann Kolbeinsson fæddist I Stóru-Mástungu árið 1883, sonur hjónanna, sem þar bjuggu þá, og lengi síðan, Kolbeins Eiríkssonar bónda á Geldingsá á Svalbarðs- strönd. Öll eru börn Jakobínu og Guðna vel gert fólk, enda mun uppeldið hafa verið gott. Iíaustið 1959 flutli ég og fjöl- skylda mín í húsið númer 20 við Hafnarstræti á Akureyri, sama iiaust flutti Hulda Guðnadóttir þangað ásamt sonum sínum og for eldrum. Þar eignaðist ég góða vini. Jakobína var þá farin að heilsu, nærri ósjálfbjarga af liðagigt en andlegt þrek hennar var með ólík- indum, fann ég oft til smæðar minnar í návist þessarar þjáðu konu, einnig dáðist ég að því hvemig Guðni hugsaði um hana, voru þau öll samhent í því að gera henni ævina svo létta sem unnt var úr því sem komið var. Þar sá ég fegurst mannlíf sem þessi fjölskylda var, og átti Guðni ekki minnstan þátt í því. Þar var eng- in gjá milli kynslóða. Jakobína andaðist á heimili Huldu, Hafnarstræti 88, árið 1967, hún hélt andlegri reisn sinni til æviloka. Guðni tók andláti konu sinnar með því jafnaðargeði, sem honum var eiginlegt, en nú var honum ekkert að vanbúnaði, hann beið rólegur síns tíma, bjó lijá 26 og Jóhönnu Bergsteinsdóttur. Hjá þeim ólst hann upp í stórum syst- kinahópi við miklar athafnir. Fór til sjóróðra þegar hann hafði ald- ur til og eitthvað fór hann í vinnu- mennsku að heiman. Alla ævi var hann eftirsóttur garðlagsmaður og heyskaparmaður svo mikill að orð fór af. Hann settist í bú tengdaföður síns árið 1909 og bjó þar til dauða- dags og munu ekki margir hafa átt lengri búskaparsögu. Öll er sú saga um mikil átök, en góðan sigur að lokum, svo að hin síðari ár var efnahagurinn traust- ur, ef miðað er við hans stétt. Hann gat því oft látið eftir sér það, sem ég held, að hafi verið ein Huldu, en brá sér til hinna barna sinna annað slagið, eða leit inn hjá barnabörnunum, æskan var honum hugstæð. Hann leit þakk- látur yfir farinn veg. „Ég er þakk- látur fyrir þetta langa líf „sagði hann í samtali við mig í vetur sem leið. „Allstaðar hefi ég kynnzt góðu fólki og margt gott af því lært, mesta birtu yfir líf mitt hafa þó konur lagt, fyrst fóstra mín, sið- an eiginkonan og nú Hulda dóttir min“. Þökk sé þessum konum, því af þessari birtu miðlaði Guðni mörgum. Farið í friði, vinur Guðni, það fer vel á því, að þú, sem áttir svo mikið sólskin á sál þinni, kveðjir í gróandanum. Við, kunningjar þínir, sem eftir erum munum lengi geta yljað okkur við eld minninganna um ykkur Jakobínu. Víkurbakka 22. júní 19él Kristbjörg Gestsdóttir. f —Kveðja frá systursyni.— Fregnin kom óvænt, frændi minn, að frá oss þú horfinn værir. hans mesta gleði, en það var að hlaupa undir bagga með þeim sem hann vissi erfiðlega stadda. Eng- inn einn maður mun hafa vitað hve oft slíkt var við, og alls e:kki hann sjálfur, en kunnugt er mér um ósmáar fjárhæðir er röknuðu úr hendi hans. í búskapnum var honum sauð- féð hugleiknast og hann var einn síðasti „sauðabóndinn“ í sinni sveit. Hesta átti liann alltaf góða, ætlaðist til mikils af þeim og galt þeim vel fyrir. Mér er í barnsminni er hann fylgdi sr. Ólafi Briem að Hrepphólakirkju, en þeir fóru oft mikinn, en Jóhann var þá á tveim- ur hvítum hestum, einkum man Svo hress og ungur var hugur þinn, svo hýrleg augun og bros um kinn, þó áttatíu — og átta betur — þú ættir að baki vetur. í moldina sækir bóndinn björg og búféð með vinsemd annast. Hraustur þú áttir handtök mörg við Hál« og Mela og Skuggabjörg. Yndi gaf alþýðubagan, ástvinir, ljóðið, sagan. Þótt fátækt þú ættir að förunaut. Hún frá þér ei gleði rændi. Trú á hið góða gaf þrek í þraut og þolgæði að sækja í jarðarskaut avöxt með erfiði sfcröngu, en illu að hafna og röngu. Á framtíðarlandið birtu ber bjarminn frá lífsgleði þinni. Hún geymist ætíð í minni mér, ég met það sem lán, að kynntist þér. Fúslega þökk ég færi þév, frændi minn góði, kæri. Arnór Sigmundsson. ÍSLENDINGAÞÆTTIR

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.