Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1971, Qupperneq 29

MINNINC
Þuríður Jakobsdóttir
Nokkur minningarorð, um Þur-
fói Jakobsdóttur, sem andaðist á
Hrafnistu 18. júlí 1971.
Með þessum orðum mín-
Um langar mig að minnast
hennar og þakfea samveruna, á
b«©Kint ateð. Hún mun hafa kom-
ið hinga 1965. Þegar ég kom var
bún í næsta herbergi við mig og
ðeildum við því sama milli húsi.
Hún tók mér vel, og var sama
hlýja konan síðast sem fyrst. Hún
V’ar greind kona, og glöð í sínum
hióp.
Hún var aðeins þriggja ára er
hún missti foreldra sína, þá fór
hún að Deildartungu til Vigdísar
Jónsdóttur og Hannesar Magnússon
ar. Þar ólst hún upp. Frá þeim fer
hún til Guðrúnar Hannesdóttur ög
Háls Zóphaníassonar Búnaðar-
stjóra. Með þeim er hún alla
þeirra búskapartíð, og þar til
hún fer hingað, 1935.
Hún minntist oft veru sinnar
á Hólum, og átti þaðan margar góð
ar minningar. Hún minntist bróður
míns Björns frá Bæ, sagði hann
hafa sungið og dæisað vel, sem ég
sjálf vissi.
Þuríður var ætíð glöð og prúð.
Hún unni söng og dans, og tók
þátt í hvoru tveggja síðastliðinn
vetur.
Hún giftist- ekki, og átti ekki
börn. En hún mun hafa látið í té
hlýju og umönnun, þar sem hun
var lengst. Ég dreg þær ályktanir
af því, hvað börn þeirra hjóna
Páls og Guðrúnar sýndu henni
mikla rækt og hlýju. Hjá þeim
átti hún athvarf sem hjá nánustu
ættingjum.
Kæra nafna, ég hefði viljað
fylgj a þér síðasta spölinn. En af
því getur ekki orðið. Því sendi ég
þessi fáu kveðju og þakkarorð.
Nú andi þinn flýgur
um ómælisdjúp.
Og ekkert framar,
þig nær að saka.
Og moldin breiðir sinn
mildasta hjúp
og móður jörðin í faðm sinn
mun taka.
Ég lifi, og þér munuð lifa sagði
frelsarinn. Við hittumst á landi
hins lifanda Guðs. Far þú í friði.
Með krcrri þökk.
Ritað á Hrafnistu 25.7. 1971
af Þuríði Guðmundsdóttur
frá Bæ.
ferdinand -
Framhald af bls. 15
hm á Svalbarðsströnd og land-
þrengsli. Búskapur almennt rýr
og bændur á sjó.
Allar byggðar sveitir hafa mjög
skipt um svip frá þessum tíma, en
fáar þó svo gersamlega sem Sval-
barðsströndin. En það var þó eink
hm vegna þröngbýlisins, að ung
hjón höfðu naumast önnur úrræði
en að leita sér staðfestu í öðrum
sveitum. Og það var vorið 1931 að
Þau Ferdinand og Jenný á Gauts-
stöðum töku sig upp og fluttust
að Spónsgerði, sem þau keyptu þá
Þegair. Sú jörð er lítil, en landgóð,
Þó að ókostur væri, að allur bit-
hagi var óskiptur með Möðruvöll-
nm.
Framtíð þeirra hjónanna á
þessu litla býli í ókunnugri
sVeit varð harla góð. Auk þess
®em frábært kúa'kyn í hinni beztu
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
umhirðu ávaxtaðist, kom annað til,
er gaf au'knar tekjur, en það var
einkum matarnáman á Spónsgerð-
isholtinu. Allt heimaland var brot
ið til ræktunar, gamli bærinn þok
aði fyrir vönduðu húsi, en fjós-
bygging fylgdi þegar eftir. Skal
hér ekki fjölyrt um búskapinn í
Spónsgerði, en þess getið til dæm-
is um það, hve vel var að öllu
búið, að mjólkurinnlegg Ferdin-
ands var oftast til jafns við þá,
sem mun fleiri gripi höfðu, jafn-
vel á borð við stærstu bændur
hreppsins, þar fór ýmist úr lagi
á köflum eins og gengur, en í
Spónsgerði er þess ekki getið.
Ég hygg, að þau Ferdinand og
Jenný hafi unað hag sínum vel í
Spónsgeirði, enda þótt flest væri
ólíkt og í þeirra gömlu heimasveit.
Þau munu ávallt hafa séð eftir
fyrri stöðum og félagi frænda og
vina þar, og má finna þar skýr-
ingu þess, að þau sóttu't ekki eft-
ir íhlutun félagsmála í Arnarnes-
hreppi. En þar voru þau virt í
bezta lagi vegna þess heiðarleika,
sem allt dagfar þeirra bar vitni,
og þeirrar hlýju velvildar, sem
þau sýndu jafnan gestum og gang
andi. En þeirf sem eignuðust vin-
áttu þeirra hjóna og dætra þeirra
geyma ævinlega minningu um
hreina lund og hreina skoðun mik
ils ágætisfólks. Og fyrir hönd fjöl
skyldu minnar þakka ég hið elsku
lega nágrenni og öll hin góðu sam-
skipti, aðstoð og hjálpsemi á
fjórða tug ára.
Myndir horfins tíma eru vissu-
lega margar. Þær koma svo skýr-
ar fram í hugann, hver af annarri,
þegar þeir, sem mótuðu þær
hverfa af jarðneska sviðinu. Mynd
irnar, sem Ferdinand í Spónsgerði
gaf mér eru allar jafn góðar og
sýnin til suðurfjalla af Spónsgerð-
ishlaði í fegurð heiðríkjumorguns.
Ágúst Sigurðsscn
trA MöðruvölUu'i.
29