Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1972, Blaðsíða 17

að ástúð og umhyggju og allri menn-
ingu.
Sama máli gegndi um tengdabörnin
og með barnabörnunum tóku dagarnir
að geisla gleðistöfum að nýju, er birtu
morgunsins var brugðið inn i fegurð
kvöldsins. Heimilin öll voru tengd
traustum böndum tryggða og alúðar
og hver og einn lagði sig fram um að
vaka með trúfesti á verði og sýna
skilning og hlýja ræktarsemi. Þorlák-
ur, sem annars var ekki orðmargur
maður, allra sizt um einkahagi, lét
þess iðulega getið við mig, hvilik auð-
legð sér hefði gefist með börnum sin-
um og þeirra fjölskyldum — og brúð-
inni, sem hann unni aö efsta degi og
átti um minningar, sem voru honum
helgur dómur.
Þorlákur lézt á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri 22. júni sl. og var
jarðsunginn frá Akureyrarkirkju 29.
s.m. Ævikvöld hans að liðnum iöngum
degi var eins og hann — auðugt að feg-
urð. Minning hans vakir i vitund vina
og verður ljós i hugum allra, sem áttu
hjarta hans.
Aðalsteinn Jóhannsson var fæddur
29. janúar 1894 að Nunnuhóli i Arnar-
neshreppi og var bróðir Onnu konu
Þorláks á Reistará. Var hann næst-
yngstur af fjórum systkinum. Foreldr-
ar hans, Þorgerður Vigfúsdóttir og Jó-
hann Sigurgeirsson voru um nokkurt
skeiði húsmennsku hjá Jóni A. Hjalta-
lin skólastjóra á Möðruvöllum i Hörg-
árdal. En voru siðan á ymsum stöðum
á þessum slóðum, ýmist við búskap
eða i húsmennsku.
Aðalsteinn mun ungur hafa vanizt
mikilli vinnu, sem titt var á þeirri tið,
fór m.a. til sjós og stundaði það um
árabil. Heimili átti hann hjá systur
sinni á Syðri-Reistará frá þvi árið 1922.
Varð hann önnur hönd mágs sins við
búreksturinn og trúr vinur og félagi til
æviloka. Var samband þeirra i gegn-
um árin svo hlýtt og traust að varla
var annað unnt en að hugsa sér þá
saman. Aðalsteinn kvæntist ekki né
eignaðist niðja, en systurbörnum sin-
um mun hann hafa sýnt föðurlega um-
hyggju og ræktarsemi og börn þeirra
orðið honum gleðigjafar. Hugur hans
rúmaði allar fjölskyldurnar.
Aðalsteinn Jóhannsson var friður
maður i sjón og fremur hæglátur i fasi.
Skap mun hann hafa átt all rikt og
kunnað að segja meiningu sina af ein-
urð, ef honum þótti þess þurfa. Dreng-
ur var hann i raun og óhvikull i trúfesti
sinni við sérhvað það, er hann batt
tryggðir við. Starfsmaður mun Aðal-
Kristín
Gnðb j artsdóttir
Bæ 1. Hrútafirði
Hún fæddist i Auða-Hrisdal i Arnar-
firði l.oktober 1901 og ólst upp hjá for-
eldrum sinum fyrstu árin, en fór svo
með móður sinni að Brjánslæk á
Barðaströnd og þar dvöldu þær
mæðgur i nokkur ár. Frá Brjánslæk
fluttu þær aftur i Arnarfjörðinn og þar
vestra dvaldi Kristin til ársins 1930 að
hún fluttist i Borgarf jörð og var þar til
ársins 1936 nema eitt ár, er hún var i
Skagafirði
Arið 1936réðist hún sem ráðskona til
Ólafs Guðjónssonar, bónda i Mið-
húsum i Hrútafirði. Er Kristin kom i
Hrútafjörðinn var hún 'með 16 ára
dóttur sina með sér, Laufeyju, er alizt
hafði upp hjá henni. Aðra dóttur Guð-
rúnu eignaðist Kristin árið 1927, sem
ólst upp hjá föður sinum
Árið 1940 giftist Kristin.ólafi Guð-
jónssyni og bjuggu þau i Miðhúsum
þar til að þau fluttu að Bæ árið 1946.
Þau eignuðust tvo syni Guðjón, nú
bónda á Valdasteinsstöðum giftan
Elsu Gisladóttur frá Svalhöfða i
Dölum og Þórarin nú bónda i Bæ 1
giftan Dagmar Rögnvaldsdóttur frá
Borðeyri. Ég kynntist Kristinu ekki
steinn hafa verið góður og skilað dags
verki sinu með sóma hvar sem hann
var að starfi. Voru merkin eftir langan
dag auðsæ orðin.
Aðalsteinn lézt i Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri 17. mai s.l. Á
Möðruvöllum i Hörgárdal var honum
hvila búin. 1 birtu vorsins fagnaði
byggðin sinum trúa syni, er var kom-
inn heim.
Vorið 1958 urðum við systkinin
grannar þeirra Þorláks og Aðalsteins
frá Reistará. Höfðum við ekki verið
lengi i nálægð við þá, er kynni hófust,
sem siðar urðu aö hlýrri vináttu. Tið-
um bar fundum saman, mætzt var á
götu, hitzt á bæjarhlaði og lika litið
inn. Tekið var tal saman og fylgzt með
högum og fór jafnan hib bezta á i sam-
skiptum öllum. Duldist okkur ekki að
hér fóru sannir heiðursmenn með
skira skildi. Er þeir mágarnir fluttu úr
ibúð sinni i Brekkugötu 21 og fóru til
vistar á Elliheimili Akureyrar haustið
neitt að ráði fyrr en eftir að hún fluttist
i nágrennið, það er að Bæ. Mann
1970, söknuðum við vina i stað. Við
söknuðum þess að sjá þá ekki ganga
um og geta ekki mælt þá málum. Um-
hverfið — hið næsta var mun tómlegra
eftir. Það hafði lika misst einhvern
hlýjublæ, sem fór þvi svo vel áður. En
þótt lengra yrði i milli, rofnaði sam-
bandið ekki. Stundum var litið inn á
Elliheimilið og mætzt að nýju i hand-
taki vináttunnar. A þessu stóra heimili
urðu þeir Þorlákur og Aðalsteinn vel
virtir og vinsælir, sem annarsstaðar. f
kyrrð kvöldsins sómdu þeir sér jafn
vel og i starfsönn daganna áður.
Vegna eigin verðleika sinna óg frá-
bærrar alúðar og umhyggju þeirra,
sem stóðu þeim næst, fylgdi fegurð
heiðrikjunnar aftni þeirra.
En þreyttum er þörf á hvild og þvi
urðu þáttaskilin þeim þráð gjöf.
Handan Fögrudyra fá þeir nú fagnað
nýjum morgni — og birtan brosir við.
Jórunn ólafsdóttir.
frá Sörlastöðuni.
islendingaþættir
17