Íslendingaþættir Tímans - 01.06.1974, Síða 2

Sigurður Eiríksson
á Borgarfelli
Hinn 25. janúar siðastliöinn andaðist
i sjúkrahúsinu á Sauðárkróki Sigurður
Eiriksson, bóndi að Borgarfelli i
Lýtingsstaðahreppi. Hann var fæddur
að Breiðagerði i sömu sveit 12. ágúst
1899. Foreldrar hans voru: Eirikur
Guðnason og fyrsta kona hans Guðrún
Þorláksdóttir. Fyrstu tvö árin var
Sigurður með foreldrunum sinum i
Breiðagerði, en árið 1901 flutti Eirikur
að Villinganesi og bjó þar siðan til ævi-
loka. Sigurður ólst upp með föður sin-
um i Villinganesi, en móður sinnar
naut hann skammt. Hún fór til Akur-
eyrar til að leita sér lækninga sumarið
1905, en kom ekki aftur úr þeirri ferð,
þvi hún andaðist þar 8. september það
ár. Móðurmissir var hinum 6 ára
dreng mikið harmsefni, en börn á
þeim aldri biða þess seint eða aldrei
bætur að missa móður sina.
Eirikur Guðnason bjó i Villinganesi i
47 ár og var alinn þar upp i stórum
systkinahópi. Guðni faðir Eiriks var
Guðnason bónda i Krókárgerði, Vil-
hjálmssonar bónda á Hellu i Blöndu-
hlið. Vilhjálmur á Hellu andaðist árið
þann þrótt og lifsgleði, sem hann bjó
yfir, og aldrei heyrðist hann kvarta, en
mætti okkur með hlýju brosi, þótt hann
væri oftast bundinn við rúmið eða inni
við, þegar jafnaldrar hans léku sér
úti.
Sonur minn ögmundur Grétar lék
sér mikið með Sæmundi og fannst
mikið til hans koma. Það hefur verið
mér mjög erfitt að útskýra fyrir syni
minum, hvers vegna vinur hans var
kallaður i burtu frá okkur. Hverju
svarar maður 6 ára barni um þessa
hluti? Þegar ég sagði honum, að Sæ-
mundur léki sér nú friskur og frjáls
hjá guði og hann væri laus við allar
þjáningar og sjúkdóma, sættist hann á
þetta, en spyr þó mikið ennþá.
Elsku Sæmundur minn. öddi sendir
þérsínar beztu kveðjur og þakkar þér
fyrir allar skemmtilegu stundirnar,
þegar þið lékuð ykkur saman. Við
vonuðum alltaf, að lifi þinu yrði
bjargað, að eitthvað kæmi upp, ný lyf
eða eitthvað, sem gæti bjargað þér. En
upp úr áramótum urðum við að
horfast i augu viö þá staðreynd, að það
er enn ekkert til, sem unniö getur á
þessum voöagesti.
2
1813. Við andlát Vilhjálms ritar Pétur
prófastur Pétursson i kirkjubókina:
„Hann hafði skarpar skilningsgáfur og
svo mikið næmi, að hann gat fyrri part
ævi sinnar munað nokkurn veginn orð-
rétt heila prédikun”.
1 þessari ætt er margt greindar- og
Siðustu vikur Sæmundar voru miklir
þjáningardagar, en hann var svo lán-
samur að eiga þá beztu móður, sem
nokkurt barn getur átt, móður sem
breiddi ást og yl yfir drenginn sinn og
aldrei vék frá honum nótt né dag þar
til yfir lauk, og allt var gert sem i
mannlegu valdi stendur, til að létta
byröar þessa hugljúfa drengs. Hann
hafði unnið ást og virðingu lækna og
hjúkrunarfólks og allra þeirra, sem
kynntust honum, með æðruleysi sinu
og hlýju brosi.
Nú vorar og sólin kyssir lága leiðið
hans, en drottinn guð, sem þekkir
sjúkdómsárin og sjálfur veit umföllnu
móðurtárin, mun þerra vanga ástvina
hans og gefa þeim þrótt til að mæta
komandi dögum.
Foreldrum hans og systkinum votta
ég mina dýpstu samúð.
Þakkir fyrir sérhvað, sem þig kætti,
sérhvert tár, sem moldir þinar vætti,
guðs frá hendi launin sin
hún, sern eins og móðir gætti þin.
S.J.J.
Ingileif G. ögmundsdóttir og sonur.
fróðleiksfólk og minnisgáfa gengið að
erfðum.
Guðrún móðir Sigurðar var komin af
þremur nafnkenndum og fjölmennum
ættum: Djúpadalsætt, ætt Hjálms á
Keldulandi og ætt þeirra Goð-
dalapresta, er sátu Goðdali nær alla
18. öldina. Móðir Guðrúnar var Þórey
Bjarnadóttir Hannessonar prests og
skálds á Ríp, Bjarnasonar i Djúpadal.
Guðrún var hálfsystir Elinborgar
Lárusdóttur skáldkonu.
Þorlákur, faðir Guðrúnar var sonur
Hjálmars Arnasonar bónda i Bakka-
koti. Arni faðir Hjálmars bjó einnig i
Bakkakoti. Faðir hans var Hjálmur
Steingrimsson Hallssonar bónda á
Giljum, en móðir Ragnhildar dóttir
sira Jóns Sveinssonar i Goðdölum.
Kona Steingrims Hallssonar á Giljum
var Una dóttir Hjálms á Keldulandi og
systir Sigriðar móður séra Jóns Stein-
grimssonar.
Hér að framan hefur verið getið um
ættir Sigurðar Eirikssonar og verður
nú sagt frá manninum sjálfum litið
eitt.
Eins og áður er sagt ólst Sigurður
upp með föður sinum og vann að búi
hans fram yfir þritugt. Bú Eiriks i
Villinganesi var stórbú eftir bústærð á
þeim tima og margt fólk á heimilinu.
Sigurður kom upp bústofni i félagi við
föður sinn með iðjusemi og ráðdeild. A
þeim árum, sem voru kreppuár, var
það haft eftir framkvæmdastjóra
Kaupfélags Skagfirðinga, að Sigurður
væri annar rikasti lausamaður á
félagssvæðinu.
Arið 1933 hóf Sigurður búskap i
Villinganesi á móti föður sinum og bjó
þar til 1936. Þá bjó hann eitt ár i Gil-
haga á parti af jörðinni, en siðan i
Teigakoti 1937 til 1949. Það ár flútti
hann að Stapa og bjó þar til 1952 að
hann fluttist að Borgarfelli, reisti þar
nýbýli á landi sem Landnám rikisins
keypti úr landi Sveinsstaða og bjó þar
siðan.
Eftirlifandi kona Sigurðar er Helga
Sveinbjörnsdóttir Sveinssonar á Mæli-
fellsá og Ragnhildar Jónsdóttur i
Bakkakoti. Börn þeirra eru þrjú:
Eysteinn bóndi á Borgarfelli, Þórdis
búsett i Eyjafirði og Björk húsfreyja á
Tunguhálsi.
Sigurður Eiriksson var lágur vexti,
greindur vel og skáldmæltur eins og
forfaöir hans, Hannes á Rip. Hann
islendingaþættir