Íslendingaþættir Tímans - 01.06.1974, Side 8

Helgi Guðnason
Guðmundur Helgason
bændur í Haga í Grímsnesi
Helgi Guðnason f. 1.12.1914, d. 4.4. 1974
og Guðmundur Helgason f. 21.9.1948,
d. 4.4. 1974.
„Syrgirekkja, sakna börn. Skarð er
orðið i skildi sveitarfélags Grims-
nesinga.” Þessar setningar eru
skráðar i 132 ára gamalli grafskrift
um frænda okkar i Búrfellskirkju. Mér
fannst þær geta átt við enn i dag, þegar
þau sorgartiðindi spurðust, að
feðgarnir, Helgi og Guðmundur i
Haga, væru allir. Hvernig mátti þetta
ske? Þessir menn þekktu vatnið og
staðhætti betur en flestir aðrir, en
vegir Guðs eru órannsakanlegir.
Helgi Guðnason fæddist i Haga 1.
desember 1914. Foreldrar hans voru
Elisa Bjarnadóttir og Guðni
Magnússon, sem bjuggu i Haga allan
sinn búskap, en þessi ætt hefur nú búið
i Haga á aðra öld. Ólöf, amma min,
sem bjó i Vatnsholti, næsta bæ við
Haga, sagði mér margar sögur af vin-
áttu, tryggð og hjálpsemi þessa fólks.
Þessir eiginleikar voru Helga i blóð
bornir, og veit ég, að margir Grims-
nesingar telja sér eiga Helga skuld að
gjalda.
Helgi kvæntist Kristrúnu Kjartans-
dóttur frá Austurey i\Laugardal, vorið
1943, og hófu þau búskap árið eftir i
Haga. Helgi var mikill dugnaðarbóndi,
fóðraði allan sinn fénað til hámarks-
afurða, smiður var hann ágætur, og
bera byggingar i Haga þess vott, að
þar fór saman hugur og hönd. Ibúðar-
hús sitt og útihús öll byggði Helgi á
þessum 30 ára búskapartima sinum.
Já, mörgum verkum kom Helgi af til
bóta fyrir jörð sina. Td. var það ekki
heiglum hent að gera 6 km langan veg
upp að Haga upp á sitt einsdæmi, en
þannig var Helgi, einbeittur, vilja-
sterkur — snyrtimenni svo af bar.
Þau Helgi og Kristrún eignuðust
þrjú börn: Ragnhildi, sem er gift
Hafliða Sveinssyni og býr á Ósabakka
á Skeiðum, Kjartan, sem er kvæntur
8
Erlu Sigurjónsdóttur frá Stóru-Borg
og býr i Haga, og Guðmund, sem fór
sina hinztu för með föður sinum.
Guðmundur fæddist i Haga 21.
september 1948. Hann ólst þar upp
með foreldrum og systkinum, og vildi
hvergi frekar vera en heima i Haga.
Sjaldan fellur eplið langt frá eikinni,
segir gamalt máltæki, og átti það vel
við hér. Guðmundur fór i iþróttaskól-
ann i Haukadal til Sigurðar Greips-
sonar, og lagði alla stund siðan rækt
við iþróttir, einkum glimu og körfu-
bolta. Þá lá leiðin að Hvanneyri, og
lauk hann búfræðiprófi 1968. A Hvann-
eyri kynntist Guðmundur konuefni
sinu, Aslaugu Harðardóttur, ættaðri
frá Hrygg i Hraungerðishreppi. Hún
lauk kandidatsprófi i búfræði frá
Hvanneyri. Svo vel voru þau hjón
undir lifsstarfið búin, búskapinn, sem
hugur þeirra stóð til.
Guðmundur og Aslaug voru nýbúin
að byggja vandað ibúðarhús i Haga, og
nú i vor ætluðu þeir bræður að ráðast i
fjósbyggingu og voru búnir að kaupa
mestallt efni og annan undirbúning,
sem til þurfti, en eigi má sköpum
renna.
Ég, sem þessar linur rita, átti þvi
láni að fagna að eiga Guðmund að vini
og félaga. Við störfuðum saman i Ung-
mennafélaginu Hvöt, þar sem Guð-
mundur var formaður i 2 ár, en gaf
ekki kost á sér lengur, þegar hann
byrjaði á ibúðarhúsi sinu heima i
Haga. Hann var samt alla tið vel
virkur félagi, en vildi vera heill en ekki
hálfur i öllu. Við vorum vinnufélagar á
skurðgröfu að sumarlagi, svo að ég á
margar góðar minningar um góðan
dreng, sem var kappsfullur að hverju
sem hann gekk, og vildi ekki láta sinn
hlut eftir liggja.
Guðmundur og Aslaug áttu einn son,
Hörð Óla, 4 ára gamlan; augastein
pabba og mömmu.
Við hjónin biðjum góðan Guð að
styrkja þær Kristrúnu og Aslaugu og
annað heimilisfólk i Haga i þeirra
djúpu sorg.
Böðvar Pálsson.
íslendingaþættir