Íslendingaþættir Tímans - 14.02.1976, Síða 7

Jóhanna Margrét
Magnúsdóttir
Núpum, Ölfusi
Þann 27. desember andaðist amma
okkar Jóhanna M. Magnúsdóttir að
heimili sinu Núpum i Olfusi. Útför
hennar fór fram frá Kotstrandarkirkju
3. janúar við mikið fjölmenni.
Hún var fædd að Hörgslandi á Siðu
14. nóvember 1889, dóttir hjónanna
Ingigerðar Jónsdóttur og Magnúsar
Þorlákssonar hreppstjóra. Siðar flyzt
hún að Fossi á Si'ðu ogelzt þar upp með
foreldrum og systkinum. Á Fossi var
margbýli og góður félagsandi. Var þar
oft bæði dansað og sungið.
Um nokkurt skeið dvaldi amma i
Reykjavik þar sem hún lærði sauma-
skap. Kom það sér vel siðar að geta
saumað á barnahópinn.
Arið 1916 missir Jóhann Sigurðsson
konu sina Ragnheiði af barnsförum, en
hún og amma voru miklar vinkonur.
Réðst þá amma til hjálpar á heimili,
og gengur barninu i móður stað.
Nokkrum árum siðar giftist hún Jó-
hanni. En barn þetta er Ragnheiður nú
húsfreyja að Bakka, ölfusi.
Árið 1927 festa þau afi og amma
kaupá jörðinni Núpum i ölfusi. Var þá
löng og erfið ferð fyrir höndum, yfir
mörg stórfljót að fara með börn sin og
aldraða móðurömmu Ingigerði. Fluttu
þau með sér alla búslóð og búfénað og
nærri má geta hve erfið íerðin hefur
verið eins og samgöngum var háttað.
Þeim búnaðistvel á Núpum, þvi afi
var búmaður mikill. En vera hans á
Núpum varð ekki löng. Árið 1935 þegar
hann er að smiða skeifur i smiðju
verður hann fyrir þvi óláni að járnflis
hrekkur i auga hans og deyr hann
sköm mu siðar af völdum blóðeitrunar.
Stendur nú amma uppi ein með börnin
átta.Urðu þá margir til að rétta hjálp-
arhönd. Ber þá helzt aö nefna og þakka
sérstaklega Hallgrimi Jónassyni, sem
kemur frá fjölskyldu sinni afSiðu lil að
annast búskapinn með ömmu um
skeið. Hallgrimur starfar nú sem hús-
viirður hjá Slátúrfélagi Suðurlands í
Reykjavik. Einnig flyzt þá til ömmu
Sigurveig systir hennar ásamt manni
sinum og lóstursyni. Voru þau hjónin á
islendingaþættir
heimilinu til dauðadags. En þær systur
voru einstaklega samrýmdar t.d.
gengu þær alltaf eins klæddar. Sigur-
veigmissir mann sinn einnig fljótt og
voru þær amma hvor annarri stoð og
stytta i sorgum sinum.
Tveimur árum eftir dauða afa
missir amma Lárus son sinn, 6 ára að
aldri. Siðar veikist dóttir hennar Ingi-
gerður mjög alvarlega og hefur hún
aldrei gengiðheil til skógar. Hún er nú
á sjúkrahúsinu i Stykkishólmi. Af
frmantöldu má sjá að sorgin hefur oft
kvatt dyra hjá ömmu. Þá leitaði hún til
Guðs og hann hjálpaði henni gegnum
allar raunir.
Amma átti einnig ánægjustundir i
lifinu. Gleðina yfir að þurfa ekki að
láta börnin sin frá sér þrátt fyrir erfið-
leikana. Að sjá þau vaxa upp og verða
mætustu þjóðfélagsþegna.
Eftirlifandi börn þeirra afa og
ömmu eru: Ragnheiður hús-
freyja gift Engilbert Hannessyni
Bakka ölfusi. Helgi bóndi Núp-
umkvæntur Jónu M. Hannesdóttur.
Siggeir hóndi Núpum kvæntur Vilnýju
Bjarnadóttur. Ingólfur bifreiðar-
stjóri hjá ölgerð Egils Skalla-
grimssonar i Reykjavik, kvæntur Álf-
heiði Unnarsdóttur. Gunnlaugur bóndi
Núpum k væntur Agústu Þorgilsdóttur.
Hjörtur kennari Hveragerði kvæntur
Margréti Þorsteinsdóttur. Guðriður
húsfreyja i Reykjavik gift Lúðvfk
Einarssyni. Og Ingigerður Svava áður
nefnd.
Amma var m jög bókhneigð og mikil
hagleikskona. Um margra ára skeið
saumaði hún t.d. peysuföt á vinkonur
sinar og fleiri sem til hennar leituðu.
Einnig prjónaði hún mikið og heklaði.
Það var þvi mikið áfall fyrir hana þeg-
ar sjón hennar leyfði ekki lengur lestur
og hannyrðir.
Amma var mjög gestrisin og minn-
umst við systurnar þeirra stunda
þegar hún og Sigurveig klæddust
sunnudagafötunum og biðu þess að
gesti bæ'ri að garði. Þegar þeir birtust
fóru þærgjarnan útá hlaðog leiddu þá
til stofu. Siðan var borið fram heitt
súkkulaði rjómapönnukökur, kleinur.
flatkökur og annað góðgæti. Amma
var mikill snillingur í bakstri og mat-
argerð og höfðum við systkinin það að
orði að það væri sérstakt „ömmu-
bragð” af kökunum hennar. Og voru
kleinurnar hennar þær beztu sem
viðC'höfum smakkað.
A sumrum var mikill fjöldi barna og
unglinga á Núpum, var amma þeim
öllum sem bezta móðir. Þetta fólk hef-
ur alltaf haldið tryggð við ömmu Qg
heimsótt hana til hinztu stundar.
Við áttum þvi láni að fagna að alast
upp á sama hlaði og amma. Okkur er
það ómetanlegt veganesti. Alltaf var
jafn gaman að koma til ömmu. Og oft
dvöldum viðþar langdvölum i veikind-
um móður okkar.
Elsku amma við þökkum þér l'yrir
allar ánægjustundirnar og biðjum
góðan Guð að geyma þig. Blessuð sé
minning þin.
Sigurveig og Gerður llelgadætur.