Íslendingaþættir Tímans - 14.02.1976, Side 11

Jóhanna Yalgerður
Kristj ánsdóttir
liúsfreyja i Stóru-Breiðuvikurhjáleigu
i Helgustaðahreppi við Reyðarfjörð, f.
5. marz 1901 — d. 15. ndvember 1975.
Hinn 15. nóv. sl. lézt að heimili sinu i
Stóru-Breiðuvikurhjáleigu við
Reyðarfjörð Jóhanna Valgerður hús-
freyja þar á bæ, eða Valgerður i
Bre iðuvik sem hún allajafna var nefnd
af kunnugum.
Valgerður fæddist að Vöðlum i
Vöðiavik 5. dag marzmánaðar 1901,
dóttir hjóna er þar bjuggu, Kristjáns
Eyjólfssonar og Sigriðar Elisabetar
Vigfúsdóttur er þá bjuggu i hús-
mennsku. Foreldrar Valgerðar fluttu
siðar að Stóru-Breiðuvikurhjáleigu.
Kristján Eyjólfsson var að mestu
^ynjaður úr Reyðarfirði og stóðu að
honum traustar bændaættir. Eyjólfur
faðir hans bjó á Vöðlum en þar bjuggu
einnig faðirhansJón Andrésson og afi
Andrés Jónsson.
Sigriður Elísabet var dóttir Vigfúsar
hónda Eirikssonar i Litlu-Breiðuvik og
h-h. Valgerðar bóróifsdóttur.
Hinn 5. dag aprilmánaðar 1921 giftist
Valgerður Kristjánsd. frænda sinum
Andrési Sigfússyni frá Stóru-Breiðu-
vik Auðunssonar bónda þar Hallssonar
h- á sama stað.
Þau Andrésog Valgerður reistu bú i
við Láru dóttur sina og Sumarliða
mann hennar ásamt þeirra börnum.
Voru börnin sólargeislar hans i ellinni,
enda dáðu þau hann mjög.
Vertu sæll við sjáumst, það segir
gófug trú. Það eina sem við jarðarbú-
ar getum beðið þeim látnu til handa er
að þeir fái visa sæluvist hjá guði um
aBa eilifð. Við vonum öll að fá að sjá
Þ'g á landi lifsins þar sem enginn
skilnaður er lengur til. Verum minn-
ngir þess vinir og ættingjar hans að
hann er aðeins horfinn úr hrakviörum
þessa heims og gróðursettur á himni
eiliflega.
Aö lokum þakka ég og fjölskylda
^nin Jóhannesi áralanga trygga vin-
áttu. Þar sem hann fór, fór friðflytj-
andi og góður maður.
Bjarni Sveinsson, Eskiholti.
■slendingaþættir
Stóru-Breiðuvikurhjáleigu og bjuggu
þar allan sinn búskap. Þeim varð f jög-
urra barna auðið:
Elzt var ólöf, f. 1920, en dáin 1959.
Hún átti Hrólf Ingólfsson frá Seyðis-
firði. Bjuggu þau lengst af i Vest-
mannaeyjum, þar sem Hrólfur gegndi
starfi bæjargjaldkera o.fl. Þau áttu 4
börn er komust til fullorðinsára.
Sigríður Elisabetf. 1924. Hún er gift
Friðriki Friðrikssyni frá Vestmanna-
eyjum. Þau bjuggu i Eyjum fram að
gosi 1973, en fluttust þá til Eskifjarðar
og eru þar búsett. Þau eiga tvö börn
uppkomin.
Björg Ágústa, f. 1926. Hún býr á
Eskifirði, gift Lárusi Karlssyni,
starfsmanni á sýsluskrifstofunni.
Hefur þeim orðið þriggja barna auðið.
Yngsturer Sigfús Hallgrimur.fædd-
ur árið 1932. Hann hefur ekki kvænzt
en búið með þeim foreldrum sinum,
myndarmaður semþau systkini öll.
A búskaparárum sinum hafa þau
Andrés og Valgerður bætt jörðina og
húsað eftir kostum. Trú þeirra á is-
lenzka mold var og er óbrigðul og
einlæg. Þó grannar tækju sig upp og
flyttu burtu sátu þau og héldu þau
áfram að yrkja jörð sina, traustir
homsteinar átthaganna.
Þá ólust upp hjá þeim hjónum sem
um fóstursyni væri að ræða Kristján
Stefánsson frændi Valgerðar úr Vöðla-
vik og Heiðberg Hjelm frá Eskifirði.
Þrjátiu ár og þrjú að auki eru nú lið-
in siðan kynni min hófust við þau góðu
Breiðuvikurhjón Andrés og Valgerði.
Þá var strið i heimi, þó reyndi lifið að
ganga sinn vanagang hér austur á
fjörðunum. A haustdögum var haldið
brúðkaup norður á Seyðisfirði, þar
sem fjölskylda min tengdist Breiðu-
vikurfjölskyldunni. Þvi fylgdu kynni
sem leiddu af sér órofa vináttu. Við
námum það skjótt að Breiðuvikurfólki
er þeirrar gerðar, að enginn stendur
einn sem á það að vinum.
Og nú þegar mér barst sú fregn i
vetrarbyrjun að Valgerður min i
Breiðuvik væri öll, þá lögðust á mig
margháttaðar hugsanir. Það var ekki
eingöngu treginn yfir hvarfi góðs vin-
ar, treginn yfir þvi að fá ekki séö hana
aftur hérna megin grafar, það var
engu að siður ráðning þeirrar gátu
sem heimili Valgeröar og Andrésar
hafði alla tið verið mér. spurning um
það hvemig þau fóru að vera jafn
mörgum jafn mikið og raun ber vitni
um.
Aratugum saman hafði heimilið
verið sem skáli um þjóðbraut þvera.
Þar stöldruðu við sveitungar af ytri
byggðinni, Vöðluvíkingar settu niður
pokann sinn og hvildu lúin bein áður en
lagt var á Vikurheiði, sveitungarnir
komu erinda við oddvitann sinn, menn
komu og réðu ráðum málaflokka, eins
og það er kallað opinberlega, og fylgir
mannlifinu hvort sem er i störborg eða
i litillli sveit. Ofan á þessa bættiust vin-
irnir lengra að komnir og seinna
barnabörnin og barnabarnabörnin.
Heimili Valgerðar og Andrésar var
fagurt heimili. Ekki i þeirri merkingu
að þar hafi harðviður skreytt þiljur,
eða ytra pirumpár riðið húsum. Ytri
umgjörð var hreinleg, einföld og
smekkleg, húsakynni ekki voldug en
vel hirt og nýtt. En það sem gerir
heimili að heimili, fólkið sjálft, afstaða
þess til umhverfis og annarra manna
skóphina sönnu fegurð sem sá gleymir
aldrei. er þar var gestur.
11