Íslendingaþættir Tímans - 20.03.1976, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞJETTIR
Laugardagur 20. marz 1976 —11. tbl. 9. árg. No. 245 TIMANS
Ölver Guðmundsson
útgerðarmaður, Neskaupstað
Minn ástkæri bróðir andaðist 11.
febrúar siðastliðinn. Með honum er
horfinn einn duglegasti og athafna-
samasti og elskulegasti maður i Nes-
kaupsttó. ölver fæddist 6. april 1900 i
Vaðlavik, en þaðan fluttust foreldrar
okkar til Neskaupstaðar vegna heilsu-
leysis föður okkar, en hann einn var
tótinn fara til vandalausra, til As-
mundar á Bjargi, er var yfirvald
Helgustaðarhrepps, en hann er nú
látinn. Hjá honum ólst hann upp við
ýmis störf, sérstaklega sjóróðra, þó
barn væri að aldri. En hugurinn
hneigðist brátt að sjónum.
Oft hefur mér dottið i hug að litlum
einmana dreng hafi ekki alltaf liðið
nógu vel til að gleðjast yfir lifinu þó
fólkið væri gott. En hann ýfirvann allt,
og er hann kom sem ungur maður
heim var það hans fyrsta verk að
kaupa trillubát ásamt tveimur
félögum sinum. Hartn var stprhuga og
hagsýnn með óbilandi viljaþrek og
þrautseigju. Hann brauzt i að kaupa
litið einbýlishús er nefndist Freyja. -
Har bjó hann foreldrum okkar öruggt
skjól til þeirra hinztu stundar. Þau
voru Sólveig Benjaminsdóttir og Guð-
mundur Magnússon. Oft hefur mér
fundizt það kaldhæðni örlaganna að
einmitthannskyldi verða þeim stoð og
hjálp i ellinni.
Eftir að fjölskyldan flutti i litla húsið
var hann svo lánsamur að kvænast
ýndislegri konu, Matthildi Jónsdóttur
frá Mjóafirði. Hún var honum svo
samhent i einu og öllu, að ástúðlegra
hjónaband hef ég ekki séð. Þessi ungu
þfóttmiklu hjón eignuðust hvert
barniðaf öðru svo heimilið varð þungt.
En bátarnir smá stækkuðu og má
n®rri geta að oftgaf á bátinn og þvi við
mikla örðugleika að etja. Hann var
fiamsóknarmaður, ég vil segja i
tvennum skilningi, sótti fram og yfir-
vann allt með þrautseigju. Akaflega
gestkvæmt var á heimilinu þar sem
foreldrarokkar áttu þar samastað. Ég
sem þetta rita lenti ásamt eiginmanni
mfnum i atvinnuleysi vegna verzl-
unarmissis i Vestmannaeyjum. Þá var
leitað til hans og eins og ævinlega var
hans hjálparhönd og hans elskulegu
konu framrétt okkur til aðstoðar.
Hann hjálpaði mörgu af sinu fólki ef i
nauðir rak. Það fáum við né getum
aldrei fullþakkað. Hjá þeim hjónum
heyrðist aldrei neitt æðruorð þó fleiri
munnar bættustvið matborðið. Þegar
börnin voru orðin 11 keypti hann stórt
og vandað hús, Þórsmörk, af Páli sál.
Þormar. Varð þá rýmra um svo stóra
fjölskyldu. Nú eru börnin uppkomin,
hvert öðru mannvænlegra. Einn af
hans bátum er mér minnisstæðastur
enþað er Þráinn N.K* 70, er fórst við
Vestmannaeyjar, mikil happafleyta
og mikil eftirsjá að. Sem betur fór var
hans stærsti og siðasti bátur kominn,
Magnús NK. 72, sem sonur hans Jón er
skipstjóri á.
Það gefur auga leið, að það þurfti
þrek og þor að standa i þessu öllu, sér-
staklega dáist ég að minum elskulega
bróður fyrir að byrja með tvær hendur
tómar og ekki sizt fyrir heiðarleika
hans i öllum viðskiptum. Þar mátti
hann ekki vamm sitt vita i neinu. Hann
var mörgum góðum gáfum gæddur,
sem margir óskyldir geta borið um.
Söngrödd hafði hann góða sem fáir
vissu um nema við systur hans og
beztu vinir, svo sem Þórarinn sál.
Jónsson tónskáld, er var bróðir hans
elskulegu konu og Helgi sál. Pálsson
tónskáld, en þeir voru miklir mátar.
Þetta eru fátækleg orð en ég á honum
svo margt að þakka, alla hans hjálp
fyrr og nú til siðustu stundar.
Minning mins hjartkæra bróður mun
lifa i hug og hjarta minu til hinztu
stundar.
Far þú i friði. Hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Blessuö sé minning hans.
Ég bið guð að styrkja elskulegu
konuna hans og börnin þeirra. Ég
votta þeim samúð mina.
Steinunn Guðmundsdóttir