Íslendingaþættir Tímans - 24.04.1976, Blaðsíða 16

Vilhelmína Jónsdóttir og
Eðvald Sigurjónsson
frá Bakkagerði
Meö örfáum oröum langar mig aö
minnast þeirra elskulegu hjóna
Eövalds frænda mins Sigurjónssonar
og konu hans Vilhelminu Jónsdóttur,
sem lézt mánudaginn 15. marz s.l.
Eövarð lézt hinsvegar 14. mai 1974.
Ég á svosannarlega margs að minn-
ast og margt aö þakka þeim bæöi sem
barn og fulloröin. Hjartans þökk og
virðingu færi ég þeim báöum.
Vilhelmina var fædd á Hrafnsgerði i
Fellum 8. jan. 1902 Foreldrar hennar
voru þau hjónin Rósa Hávarðardóttir
frá Dalatanga og Jón Pétursson frá
Bessastööum.
Arsgömul var hún tekin i fóstur af
hjónunum Guöriði Guðmundsdóttur
ljósmóöur og Siguröi Höskuldssyni
bónda á Múlastekk i Skriðdal. Með
þeim fluttist hún á Reyöarfjörð 1908,
en þau hjón buggu á Ösi. Eðvald fööur-
bróðir minn var fæddur 3. marz áriö
1900 i Bakkagerði, en þar bjuggu for-
eldrar hans, þau hjónin Anna Stefáns-
dóttir og Sigurjón Gíslason bóndi þar.
bar ólst Eðvald upp og þar var heimili
hans lengstum. Þau Vilhelmina giftust
25. ágúst 1923, bjuggu fyrst á Ösi i
nokkur ár, en siöan i Bakkagerði eins
og áöur sagði. Þeim var ekki barna
auðiö, en einn fósturson tóku þau,
Gisla Arnfinnsson, sem lézt ungur.
Eövaldfrændiminn stundaöi sjó, vann
algenga verkamannavinnu auk nokk-
urs búskapar. En lengst starfaði hann
sem vélgæzlumaður hjá Rafveitu
Reyðarfjaröar.
Bæöi voru þau hjónin unnendur ljóöa
og laga. Eövald dáöi Káinn mjög og
haföi stökur hans jafnan á hraðbergi.
Hann var mikill söngmaöur, hrein og
djúp bassarödd hans hljómaöi i
Reyðarfjaröarkirkju um áratugi.
Hann var einnig safnaöarfulltrúi og i
sóknarnefnd um fjölda ára.
Hann var mikill áhugamaöur um
verkalýösmál, einn af stofnendum
Verkamannafélags Reyöarfjaröar-
hrepps og fyrsti formaöur þess. Þaö
sópaöi aö þeim hjónum i sjón og raun
og bæöi voru þau prýöilega greind.
Vilhelmina var hin lifsglaða kona, vin-
föst og trygg.
Hún var mikil dugnaöarkona, sér-
staklega stundaði hún mikið prjóna-
skap og til hennar var leitaö mikið
áöur fyrr og þá var ekki alltaf spurt
um verkalaunin. Yndi hennar var aö
gera fólki greiöa. Hún var ein af stofn-
endum Kvenfelags Reyöarfjaröar, var
þar áhugasamur félagi, sem lagði
fram mikiö og fórnfúst starf. Heiöurs-
félagi kvenfélagsins var hún seinni ár-
in.
En minnisstæöust eru þau mér bæði
fyrir hin sérstöku barngæði þeirra.
Hins elskulega og ljúfa viömóts þeirra
viö börn nutum viö systkinin i rikum
mæli og fyrir þaö ber aö þakka alveg
sérstaklega.
Þetta átti aldrei aö vera nein minn-
ingargrein i þeirri merkingu og svo
sem vert væri. Ég kann ekki aö þakka
svo sem ég vildi.
Aðeins einlæg hjartans þökk fyrir
allt, sem þau voru mér og ekki siður
börnunum minum. Þau elskuðu Valda
frænda og Villu ekki siöur en ég, enda
voru þau þeim einstaklega góö.
Ég veit að nú er hlýtt og bjart hjá
þeim eins og ævinlega, meöan þau
voru hér og allra góðu stundanna er
ljúft aö minnast nú aö leiöarlokum
meö hjartans þakklæti fyrir allt.
Birna Maria Gisladóttir.
f
Nú eni þau hjónin i Bakkageröi,
Eövarö og Vilhelmina bæöi horfin
okkur, Vilhelmina lézt 15. mars s.l., en
Eðvald fyrir tæpum tveim árum.
bessara hjóna vildi ég mega
Framhald á bls. 15
16