Íslendingaþættir Tímans - 12.01.1980, Blaðsíða 8

ótal mörgu tengd minningum mlnum frá
barnæsku. Þaö voru mér mikil vonbrigði
þegar þessi fjölskylda flutti burtu. En
afturá mót eins mikið gleðiefni þegar þau
árið 1939 komu aftur að norðan hingað í
nágrenni. Keyptu þau þá lftið býli I landi
Hvammstangahrepps sem þau nefndu
Grænahvamm. En árið 1944 keyptu þau
Kothvamm og bjuggu þar til ársins 1971.
Ólafur hafði þann starfa á hendi að
hann var þingskrifari I fjölda ára. Var
þess vegna langtimum saman í burtu frá
heimilinu. Ingibjörg varð þvl að vinna
ýmis erfið verk svo sem skepnuhirðingu
og fleira við slæmar aðstæður, því ekki
var miklum þægindum fyrir að fara I þá
daga. Stundum var henni lika veitt hjálp
frá heimilinu I Helguhvammi.
Aldrei átti hdn miklu húsrými yfir að
ráða en hún átti hjartarúm. Elisabet
tengdamóöir hennar dvaldi lengi I
Kothvammi og ég man aö hún sagði oft að
hvergi kysi hún frekar að eiga sitt ævi-
kvöld en á heimili þessarar tengdadóttur
sinnar. Henni varð að ósk sinni þvl að þar
dvaldi hún til dauðadags. HUn andaðist
þar siTila vetrar áriö 1949. Þá dvaldi þar
einnig um árabil Helga systir Ólafs með
Margréti dóttur sina. Helga var gift og
búsett austur I Holtum en missti mann
sinn eftir stutta sambUð. Þá var þeim
mæðgum tekið opnum örmum á heimili
Ingibjargar.
Nokkur af búskaparárum Ólafs og Ingi-
bjargar I Kothvammi bjuggu þau i tvlbýli
við Sigurbjörgu Friðriksdóttur og Bjarna
Þorláksson ásamt börnum þeirra Asvaldi
og Elsu. Það fór velá með þessu fólki öllu.
Sigurbjörg og Bjarni er bæði látin einnig
Elsa langt um aldur fram.
Um þetta fólk á ég mætar minningar.
Þau voru ekki fá börnin sem dvöldust I
Kothvammi lengri eða skemmri tima. öll
elskuðu þau og virtu Ingibjörgu, fram-
koma hennar var þannig að öllum þótti
vænt um hana. Það voru háti"ðisdagar I
Kothvammi þegar einhver kom I heim-
sókn af ættingjunum að norðan. Ingibjörg
var tengd sterkum böndum við systkini
slnþólangt væri á milli. Sumarið 1970 tók
hún sér ferð á hendur ásamt tveimur
börnum sínum og heimsótti æskustöðvar
og ættfólk fyrir norðan. Hún naut þessa
ferðalags I rikum mæli og átti góðar
endurminningar um þá ferð. Þegar heilsa
Ingibjargar tók að bila ákváðu þau hjónin
að flytjast til Hvammstanga og keyptu
lltið hús í útjarði þorpsins. Þar hugðust
þau dvelja sitt ævikvöld I nágrenni við
börn sln sem öll eru búsett á Hvamms-
tanga. En þau eru: Elísabet, gift Jakob
Bjarnasyni starfsm. í Sparisjóði V-Hún.,
eiga þau 4 börn. Helgi Sæmundur,
rafvirkiameistari, kvæntur Dóru
Eðvaldsd. frá Stöpum. Börn þeirra eru 4.
Tryggvi, rafvirki dkvæntur. Þau áttu
8
þægilegt með að veita foreldrum slnum
aðstoð og hlynna aö þeim eftir því sem
þörf gerðist.
Ingibjörg dvaldist á Sjúkrahúsinu á
Hvammstanga farin að heilsuslðustu árin
og naut þar góðrar aðhlynningar. Einnig
þar, kom I ljós I umgengni við starfsfóok
og sjúklinga hve hlýja og góðvild til
annara var rikur þátur I skapgerð Ingi-
bjargar.
Ólafur hefur frá barnsaldri haft mikið
yndi af söng og hljóðfæraleik. Hann lærði
ungur að spila á orgel. Það ermérkunnugt
að hann hefur fengist nokkuð við tón-
smfðar einkum á efri árum. Við útför
Ingibjargar var leikið hugljúft lag sem
hann hafði samið. Þaö er von mln að hann
megi enn um sinn njóta þeirra gleði sem
tónarnir veita honum.
Núhefurhún kvatt okkurunga konan úr
Héðinsfirðinum sem fluttist hingað fyrir
rúmum 50árum. Hún lifði og starfaði hér
og eignaðist marga vini. Þessi kona var
ekki mikið út á við meðal fólks, en öllum
sem kynntust henni duldist ekki mann-
kostir hennar. Ég vil að leiðarlokum
þakka henna af alhug vináttu og tryggð
frá fyrstu kynnum okkar.
Vandamönnum hennar öllum bið ég
blessunar á komandi timum.
Hallddra Kristinsddttir.
JóhannaMi
frá Kolsstöðum
Fædd. 3.sept. 1898
Dáin 23. okt. 1979
Þann 1. nóv. siðastliðinn var til moldar
borin Jóhanna Magnúsdóttir frá Kols-
stöðum, Austurbrún 6 Reykjavik.
Þó að hún væri búin að eiga heima rösk
30 ár hér i' Reykjavík þá var hún af göml-
um kunningjum jafnan kennd við Kols-
staöi I Miðdölum Dalasýslu þar sem hún
bjó lengi og markaði sln dýpstu spor.
Með Jóhönnu eigum við á bak að sjá
óvenjulega glæsilegri mannkostakonu,
sem öllum þótti vænt um að mátu mikils
er kynntust henni. Ég veit að margir
hugsa til hennar með hlýhug og þakklæti.
Siðustu tvö árin átti hún við mikla van
heilsu að striða, en lengst af lá hún heima
þvi þar vildi hún helst vera.
Ég vil nota tækifærið að láta i ljós
aðdáun mina á umhyggju eiginmanns
hennar, Guðlaugs Magnússonar, og ,
hversu vel honum háöldruðum
manninum, fórust heimilisstörfin úr
hendi. Margir sýndu Jóhönnu umhyggju
og fórnfýsi i veikindum hennar. Ég nefni
Þórlindur
Sveinbj örnsson
F. 10/9 1911
D. 26/11 1979
Frændi, þinni ferð er lokið hér.
Fús er ég að þakka liðnu árin.
Hve létt I spori og ljúf vor bernska er,
ég lít til baka og þerra af hvarmi tárin.
Sá er fetar æviveginn einn
er oftast sá, er þráir bros og hlýju.
Þú varst i hverju verki hreinn og beinn,
mfnvonersú,að hitta þig aðnýju.
Ég treysti þvi, ef trú min reynist sönn,
að til þin frá mér þökk og bænir
streymi.
Sem drengur góður dagsins féllstu I önn
og dvelur nú f öðrum betri heimi.
(Kveðja frá fóstursystur)
islendingaþættir