Íslendingaþættir Tímans - 14.01.1983, Blaðsíða 10

Sigríður
HaUsdóttir
Haraldur Kristinn
Framhald af bls. 9
Einnig stjórnaði Haraldur kór verkamanna í
Reykjavík. Haraldur var einnig stofnandi og fyrsti
stjórnandi Lúðrasveitar verkalýðsins.
Hann kom og mikið við sögu tónlistarlífs í
Vestmannaeyjum á meðan hann var búsetlur þar
og átti þar m.a. gott samstarf við tónskáldið
vinsæla Oddgeirheitinn Kristjánsson. Þarstofnaði
hann H.G. -sexettinn, danshljómsveit, sem var
mjög rómuð.
Eftir að Haraldur flutti til Norðfjarðar stofnaði
hann nýjan H.G.-sexett, sem var afburða
skemmtileg og raunar listræn danshljómsveit.
Hann tók við stjórn Lúðrasveitar Neskaupstað-
ar árið 1955 og segja má að síðan hafi hann
stjórnað lúðrasveit hér fram á síðasta dag.
Síðustu árin var það Skólahljómsveit Neskaup-
staðar, skipuð nemendur úr Tónskólanum, sem
víða fór og lék allstaðar við mjög góðan orðstír.
Um tíma stjórnaði Haraldur karlakór hér og
voru þá stundum haldnir sameiginlegir tónleikar
lúðrasveitarinnar og karlakórsins. Pessi kór varð
þó ekki langlífur og var það sumpart vegna
tfmaskorts.
í stuttri minningargrein er ekki hægt að minnast
nema á fátt eitt af áhugamálum og störfum þessa
fjölgáfaða manns.
Það sem mér fannst fyrst og fremst einkennandi
fyrir hann var aðdáun hans og elska á öllu því
sem fagurt var.
Þótt hljómlistin væri hans hjartans mál var hann
og einnig unnandi annara fagurra lista, svo sem
málaralistar og bókmennta. Að vísu hefi ég ekki
þekkingu til þess að dæma um djúpsæi hans á
þessu sviði, en kynni mín af honum voru næg til
þess að skynja ást hans á fegurð þessa og göfgi.
Eins og áður segir var Haraldur fyrst og fremst
ástmögur tónlistarinnar. Ungur festi hann ást á
henni, en hann var aðeins 5 ára þegar hann fór
að Ieika á banjó.
Þegar hann fluttist með foreldrum sínum frá
fæðingarbæ sínum Vestmannaeyjum til Reykja-
víkur 8 ára gamall, var hann orðinn leikinn á
mandólín og banjó og lék þá og söng öðrum til
skemmtunar.
Nú eru hljómar mandoltns og banjós þagnaðir.
Hvellir og tærir tónar trompetsins óma ekki
framar. Mjúkur taktsláttur stjórnandans seiðir
ekki framar fram samhljóma blásaranna.
Við fráfall Haraldar misstum við Norðfirðingar
mikið, þótt mest hafi þar misst eiginkona hans og
böm og aðrir aðstandendur.
En minningin um mikilhæfan listamann og
velgjörðarmann mun lifa.
Við Norðfirðingar nutum listar hans og starfs-
krafta lengst og best.
Það er því okkar öðrum fremur að vernda og
heiðra minningu hans. Stefán Þorleifsson,
Neskaupstað
Fædd. 23. október. 1898.
Dáin, 12. desember 1982.
Aðfaranótt s. I. sunnudags andaðist móðursystir
mín, Sigríður Hallsdóttir, húsfreyja á Akranesi,
84 ára að aldri. Hún fæddist á Stóra-Fljóti í
Biskupstungum 23. okt. 1898. Foreldrar hennar
voru Hallur, bóndi á Stóra-Fljóti, Guðmundsson,
b. þar, og kona hans, Sigríður Skúladóttir, bónda
á Berghyl, Þorvarðarsonar. Sama dag og Sigríður
yngri fæddist lést móðir hennar af barnsförum og
voru börnin þá fimm. Hin eldri voru: Jóhanna,
húsfreyja á Akranesi, Skúli,stöðvarstjóri í Kefla-
vík, Guðmundur, bóndi í Auðsholti í Biskups-
tungum, og Elín, húsfreyja á Kaldbak í Hruna-,
mannahreppi. Þau eru öll látin, en yngri hálfbróðir
þeirra, Finnbogi, húsasmíðameistari í Hafnafirði,
lifir nú einn þeirra systkina, áttræður að aldri.
Snemma varð Sigríður að vinna fyrir sér en
þegar hún var 10 ára varð faðir hennar að bregða
búi. Kom sér þá vel að hún var bæði hraust og
sterkbyggð, og heyrt hef ég til þess tekið að hún
þótti a.m.k. karlmannsígildi til allra verka þegar
hún var á æskuskeiði. Sigríður var bæði vel gefin
og námfús og rnun hafa haft löngun til meiri
skólagöngu en kostur var á. Því var það henni
mikils virði að geta komist í Hvítárbakkaskóla,
en þar var hún tvo vetur við nám. í Borgarfirðin-
um kynntist hún Þórði Ásmundssyni frá Fellsaxl-
arkoti í Skilmannahreppi og giftist honum árið
1925. Þau settust að á Akranesi, þar sem Þórður
stundaði sjó og síðar ýmis störf, síðast við
Sementsverksmiðju ríkisins. Þórður var annálað-
ur dugnaðar og drengskaparmaður, og það mun
hafa orðið frænku minni þungt áfall þegar hann lést
fyrir 11 árum, þótt enginn sæi henni bregða.
Þórður og Sigríður eignuðust 4 börn. Þau eru:
Kristbjörg, húsfreyja og verslunarmaður á Akra-
nesi, Skúli, forstöðumaður Lífeyrissjóðs Vestur-
lands búsettur á Akranesi, Bragi bókaútgefandi á
Akranesi, og Birgir, deildarstjóri hjá Kaupfélagi
Borgfirðinga í Borgarnesi. Öll eru þau systkin gift
og eiga afkomendur.
Síðustu æviár Sigríðar átti hún við nokkra
vanheilsu að stríða, en þó bar hún aldur sinn vel.
Eftir lát Þórðar bjó hún áfram í húsi þeirra að
Suðurgötu 38 og naut til þess fulltingis barna
sinna, einkum Kristbjargar, sem lengi bjó í sama
húsi. En þar kom, að Sigríður treysti sér eigi
lengur að halda eigið heimili, og seldi þá húsið
og fluttist í hið nýja vistheimili að Höfða. Þar undi
hún hag sínum hið besta og var innilega þakklát
að geta verið svo nærri börnum sínum. Heimilinu
að Höfða bar hún hið besta orð, og kunnugt er
mér um að jákvætt viðhorf hennar varð mörgum
vistmönnum til uppörvunar og skapléttis. En á
s.l. sumri fékk hún sjúkdómsáfall sem svipti hana
bæði kröftum og máli. Síðustu mánuðir urðu
henni því erfið raun, sem hún þó bar með þolgæði,
og æðraðist ekki þótt svo væri komið líðan
hennar, að dauðinn varð henni sannkölluð líkn.
Þó að Sigríður festi fullkomlega rætur a
Akranesi dvaldi hugur hennar oft við bernsku og
æskustöðvarnar í uppsveitum Árnessýslu, Biskup-
stungum, Laugardal og Ytri-Hrepp. Einstaklega
var skemmtilegt að ferðast með henni um þæf
slóðir, heyra hana rifja upp gamlar minningar,
ekki síst gamanmál og finna hve hún naut slíkra
stunda. Skyld átthagatryggð hennar var einstæð
frændrækni. Hún lagði mikið kapp á að halda
sambandi við systkin sín og systkinaböm og naut til
þess stuðnings fjölskyldu sinnar. Það varð henni
því meiri gleði og upplyfting en frá verði sagt,
þegar sá draumur hennar rættist að fá að sjá flest
af þessu skyldfólki sínu saman komið á ættarmóti
í Reykjavík 30. ágúst 1981.
Okkur systkinunum sjö frá Kaldbak sýndi
Sigríður alla tíð einlæga vináttu; fráfall móður
okkar 1942 breytti þar engu um. Þó að erfitt væri
um samgöngur kom hún að finna okkur þegar hún
gat og fylgdist síðar með hverju okkar. Þegar svo ný
kynslóð tók að vaxa úr grasi gladdist hún yhr
hverjum nýjum enstakling og hafði nákvæmar
reiður á nöfnum og aldri. Virtist hún ekkert
sljóvgast í því þrátt fyrir háan aldur.
Fyrir hönd okkar systkinanna vil ég nú að
skilnaði tjá einlægar þakkir til frænku okkar fyrir
langa, órofa tryggð. Börnum hennar, tengdabörn-
um og afkomendum öllum sendum við innilegar
samúðarkveðjur. Krístinn Kristmundsson.
10
Islendingaþættir