Íslendingaþættir Tímans - 14.01.1983, Blaðsíða 13

EE
Þórdís Ólafsdóttir
Fædd 2. maí 1922.
Dáin 2. júlí 1982.
Kallið er komið komin er nú stundin
vina skilnað viðkvœm stund.
Föstudaginn 9. júlí s.l. var gerð frá Akra-
Heskirkju útför Þórdísar Ólafsdóttur, er síðustu
^rin hefir átt heima að Kirkjubraut 37 Akranesi.
Dísa eins og hún var alltaf kölluð af sínum
nánustu kunningjum og vinum var fædd 2. maí
1922 í Vatnadal í Súgandafirði, en fluttist þaðan
með foreldrum sínum að Botni í sama firði 1925
°g þaðan, með þeim, í þorpið Suðureyri við
Súgandafjöró árið 1932, og átti þar lengst af
heima. Foreldrar hennar voru þau Jóna M.
Guðnadóttir súgfirskrar ættar og Ólafur Þ.
lónsson bóndi og sjómaður ættaður úr Arnarfirði.
Fjölskyldan varð stór, meira að segja á þeirra
l'ma mælikvarða. Jónu og Ólafi fæddust 13 börn,
Var Dísa sú 9 í röðinni og komust 10 þeirra til
manns og ára. Dísa ólst því upp með góðum
foreldrum í stórum og glöðum systkinahópi og
mmntist hún oft sinna æsku- og uppvaxtarára í
^ýjum og ánægjulegum endurminningum. Eins
°g altítt var þá og að líkum lætur þurftu þau
systkinin að hjálpa til við heimilisstörfin, eftir því,
Sem þau stálpuðust bæði í sveit og við sjó. Þau
eldri fundu þá verkefni utan heimilis en hin yngri
tóku við á heimilinu. Kom fljótt fram hjá Dísu
dugnaður, vandvirkni og snyrtimennska í öllum
störfum, sem og fylgdi henni alltaf síðan.
Á unglingsárum Dísu var vinna takmörkuð í
aeimabyggðinni og fóru þá margir - sérstaklega
Ungar stúlkur - til atvinnuleitar á aðra staði,
flestar til Reykjavíkur og nágrennis og var hún
e>n af þeim. Vann hún þá fyrst á ýmsum stöðum:
1 kaupavinnu, við síldarsöltun og heimilisvinnu en
lengst af á Vífilstaðabúinu við Hafnarfjörð, þar
Sem hún var einhver ár við alla almenna vinnu
utanhúss og innan.
En aftur leitaði hugurinn heim. Árið 1944
luttist hún til Suðureyrar og gerðist þar fyrst
ráðskona við mötuneyti á staðnum, en stofnaði
skörnmu síðar til eigin heimilis, þegar hún giftist
eftirlifandi eiginmanni sínum Hermanni Guð-
mnndssyni frá Súgandafirði nú stöðvarstjóra
ósts og síma á Akranesi, þann 2. febrúar 1946.
.fu þau þá þegar búskap í nýbyggðu húsi sínu
Vlð Aðalgötu 14, Suðureyri. Heimilið blómgaðist
dafnaði og varð þeim fimm bama auðið, sem
m eru fædd á Suðureyri. Elst er Sólrún
alsímakona hjá Pósti og síma Reykjavík.
Ve>nbjörg hjúkrunarkona gift Hlöðver Kjart-
j.Hssyni frá Önundarfirði, lögfræðingi í Hafnar-
lrði' Guðmundur Óskar kvæntur Bryndísi Ein-
arsdóttur ættaðri úr Mosfellssveit. Herdís gift
'sla Jónssyni skipstjóra í Þorlákshöfn ættuðum
ra Skipum við Stokkseyri. Yngstur er Halldór
*s,endingaþættir
Karl við nám í Fjölbrautaskóla Akraness ógiftur
og býr í föðurhúsum. Bamabörnin eru 9 talsins.
Heimili þeirra á Suðureyri varð strax nokkuð
umsvifamikið. Hermann var þá orðinn þar
stöðvarstjóri Pósts og síma, sem var í sama húsinu
á neðri hæð. Póstferðir í þorpin vestra voru þá
miklu færri en nú og allir spenntir að fá sinn póst
þó að liðið væri fram yfir venjulegan afgreiðslu-
tíma. Hjálpaði þá húsmóðirin oft til að flýta fyrir
því að svo gæti orðið. Sama má segja um
símaafgreiðslu, sem borið gat að svo að segja á
hvaða tíma sólarhringsins, sem var.
Hermann var oddviti Suðureyrarhrepps um
árabil. Einnig tók hann mjög virkan þátt í
félagsmálum ekki síst leiklistarmálum, sem hann
starfaði mikið að, en þá voru víða vestra
leikflokkar starfandi, sem fóru fjarða á milli og
sýndu leikrit til fjáröflunar fyrir ýmis góð málefni
og héldu uppi skemmtana og menningarlífi á
stöðunum. Lenti það mjög á framámönnum í
þessum flokkum að taka á móti öðrum úr
nágrenninu og fór ekki heimili þeirra Dísu og
Hermanns varhluta af því og reyndi þá ekki síður
á húsmóðurina en húsbóndann. í mörg ár vestra
stóð heimili þeirra Dísu og Hermanns, jafnvel
öðrum fremur að móttöku fólks, er hafði sömu
áhugamál og nefnd eru hér að framan, fyrir utan
alla þá, sem komu til þeirra vegna opinberra starfa
Hermanns. Reyndist hún í þessu, sem öðru, styrk
stoð eiginmanns síns við störf hans og áhugamál,
enda heimili þeirra tiltekið fyrir gestrisni og hlýjar
móttökur fyrr og síðar. Dísa var mjög félagslega
sinnuð og var lengst af eftir að hún gifti sig mjög
virkur félagi í kvenfélaginu Ársól á Suðureyri og
sáust þess verðug þakklætismerki frá félaginu á
nýafstöðnu sextugsafmæli Dísu.
Þau hjón ráku um mörg ár bókabúð á Suðurcyri,
er síðar varð að bóka- og gjafabúð hafði Dísa þar
mesta umsjón með að minnsta kosti mörg síðustu
árin og fórst henni það allt vel úr hendi.
Árið 1974 fluttu þau hjón búferlum frá
Suðureyri til Akraness, þar sem Hermann varð
þá stöðvarstjóri Pósts og síma og hafa búið þar
síðan. Héldust heimilis hættir þeir sömu opið hús
fyrir vinum og vandamönnum og stóð Dísa að því
einhuga með sínum alkunnu vingjarnlegheitum.
Vinnugleði Dísu var söm og áður. Eftir að hafa
nokkuð stundað vinnu utan heimilisins fyrstu árin
á Akranesi, keypti hún í félagi við dóttur sína
verslun þar á staðnum og rak hana í nokkur ár,
eða á meðan hún hafði heilsu til.
Dísa var mjög létt í lund en hafði þó til að bera
fulla alvöru þegar henni þótti við eiga og munu
þar hafa komið fram lyndiseinkenni beggja
foreldra hennar. Hún var mest alla æfi vel hraust,
en á árinu 1978 varð fyrst vart þess sjúkdóms, er
nú leiddi hana til dauða. Leit svo út í fyrstu að
vel hefði tekist til með lækningu en er á leið s.l.
vetur sást að svo var ekki og síðustu 5-6 vikurnar
dvaldist hún á Sjúkrahúsi Akraness og andaðist
þar 2. júlí s.l. Lengst af í sínum veikindum mun
Dísa hafa haft fulla von um bata að miklu eða
öllu leyti að minnsta kosti lét hún aldrei annað í
ljós, þó að á stundum segði hún sem svo þegar
ráðgerð voru ferðalög eða aðrir samfundir fram í
tímann „Já, já - en hvar verð ég þá?
Þó að Dísa væri nokkuð við störf utan heimilis
eftir að börnin komust á legg var hún (að okkar
dómi) fyrst og fremst húsmóðir í þess orðs
fyllstu merkingu, móðir og amma. Bar heimili
þeirra allt merki þess og umhyggja fyrir börnum
sínum og ekki síður barnabömum var sérstök.
Seinustu samfundir okkar við þig Dísa mín voru
á sextugs afmæli þínu 2. mai' s.l., er við vorum
samankomin á heimili dóttur þinnar og tengdason-
ar í Þorlákshöfn ásamt fjölskyldu þinni og
mörgum sameiginlegum vinum. Það voru notaleg-
ar stundir og stóðst þú þig þar með prýði eins og
alltaf áður. Við héldum að fundir okkar yrðu fleiri
en svo varð ekki. Við minnumst þess í stað
margra samverustunda innanlands og utan er
við vorum þar fjögur saman eða fleiri og samveru
okkar tveggja í Hveragerði í nokkur skipti, þar
sem við höfðum svo margt að segja hvor annarri
í gamni og alvöru.
Þegar þú nú ert horfin af sjónarsviði þessa
heims söknum við þín með trega og svo mun um
hina mörgu vini þína og frændur.
Við minnumst og þökkum allrar þeirrar
vináttu, er þú sýndir okkur um áratugi. Megi sá
er öllu ræður styrkja þá, sem mest hafa misst,
eiginmann þinn, börn og aðra. þína nánustu til
að tileinka sér þá lífsbreytingu, sem orðin er og
þau hafa nú orðið fyrir.
Vottum þeim öllum okkar dýpstu samúð.
Farðu i friði, friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ragnheiður Lára og Trausti.
13