Heimilistíminn - 31.10.1974, Síða 32

T
Sjónvarpsvélin só meira
en mannleg augu
Afgreiðslustúlkan sá skyndilega
konu á sjónvarpsskjá
verzlunarinnar, klædda í
krínólín og greiðandi hár sitt ....
NOTKUN lokaöra sjónvarpskerfa i verzl-
unum er stöðugt að aukast og er kerfiö
gjarnan notað til að koma i veg fyrir
búöarhnupl. Þá situr eftirlitsmaður i sér
herbergi og horfir á viðskiptavinina i
hinum ýmsu deildum, án þess að þeir hafi
hugmynd um.
Þannig kerfi hafði verið komið fyrir i
kjallara nýrrar verzlunar i verzlunarmið-
stöðinni i Chatham i Kent i Englandi.
Þarna var verzlað með dýra hluti og þótti
þetta sjálfsögð varúðarráðstöfun. En i
sjónvarpstækinu sást nokkuð, sem vakti
mun meiri athygli en búðahnupl.
Það var i desember 1969, sem ein
afgreiðslustúlkan var að horfa á tækið
niðri i kjallaraherberginu, að hún sá á
skjánum konu eina standa við kjólahengi i
verzluninni uppi. Hún virtist ekki hafa
áhuga á vörunum, en var niðursokkin i að
bursta á sér hárið. Þótt ýmis sérkenni-
legur fatnaður væri til sölu i verzluninni,
fengust þar ekki krinólin, en þessi kona
var klædd einu slíku.
Stúlkan varð undrandi, en hugsaði svo
með sér, að liklega væru stúdentar að
gera einhver prakkarastrik og flýtti sér
upp, en þá var enginn einasti viðskipta-
vinur I verzluninni. Hún fór aftur niður og
sá þá dularfullu konuna enn á skjánum og
enn var hún að bursta hár sitt.
Stúlkunni varð nú ekki um sel, en
kallaði á hitt starfsfólkið, sem var að
búast til heimferðar. Tvær aðrar stúlkur
náðu að sjá konuna á skjánum, en leit i
verzluninni bar engan árangur. Sjón-
varpskerfið var rannsakað, en reyndist i
fullkomnu lagi.
Nokkrum mánuðum siðar, þegar tvær
afgreiðslustúlkur voru að prila niður
brunastigann i hádegismatartimanum,
sáu þær konu birtast i glugga á efstu hæð-
inni, þar sem þær vissu, að var tómt her-
bergi. Sú var einnig að bursta hár sitt.
Verzlunin er i 19. aldar húsi og starfs-
fólkið er þeirrar skoðunar, að það hafi séð
vofu, sem heldur til i húsinu. En er slikt
mögulegt? Að vofur sjáist i sjónvarpi?
Sumir halda þvi fram, að minnsta kosti
ein vofa hafi haft fleiri sjónvarpsáhorf-
endur en þessi kona. Eamonn Andrews,
þekktur sjónvarpsmaður hafði árum
saman séð unfi þátt, sem hann nefndi
„Þetta er lif þitt” og engum datt i hug að
setja hann i samband við draugagang.
En árið 1956 var rithöfundurinn IDA
COOK aðalefni eins þáttanna. Hún hafði á
striðsárunum stjórnað hópi fólks, sem
smyglaði fórnarlömbum nazista út úr
Þýzkalandi, ásamt systur sinni. Meðal
aöstoðarmanna þeirra systra var
Clemens Krauss, forstjóri Vinaróper-
unnar og kona hans, sem var óperusöng-
kona. 1 þættinum heilsaði Ida Cook aftur
upp á söngkonuna, sem tjáði henni að
eiginmaður hennar hefði látizt fjórum
árum áður.
Um það bii ári eftir útsendingu
þáttarins, var vinur Idu að minnast á
hann við hana. Þá sagði vinurinn allt i
einu. — Heyrðu annars, hver var hái,
myndarlegi maðurinn, sem virtist vera
aðalmaðurinn i þættinum. Mér finnst, að
þið hefðuð mátt kynna hann.
Ida varð hissa, en náði loks i mynd af
Krauss sem þá hafði verið látinn i fimm
ár.
— Já, þetta er hann, sagði vinurinn. —
Hver er hann?
Siðar hitti Ida tvær manneskjur, sem
minntust á manninn i sjónvarpsþættinum.
Þessar manneskjur bjuggu sin á hvoru
landshorni og höfðu aldrei hitzt.
Gætu þær haft á röngu að standa? Gætu
þær hafa séð annars konar draug, venju-
íegan sjónvarpsdraug, sem kemur fram,
þegar tæki er illa stillt? Eða getur verið,
að sjónarpsmyndavélin geti séð eitthvað,
sem mannlegt auga greinir ekki?
Enginn getur sagt um það, en kannski
einhverjir liti sjónvarpsskjáinn öðru auga
eftir þetta.
32