Heimilistíminn - 05.08.1976, Side 17

Þrátt fyrir þessa erfiöu reynslu eru hjónin
..Auralyn II”.
sagöi ég, en ég vogaði mer ekki aö hugsa
lengra en þaö.
— Við deyjum ekki, að minnsta kosti
ekki i nótt, sagöi Maralyn og greip um
hönd mina. bá var það að ég gerði mér
grein fyrir, hversu sterkur lifsvilji hennar
I rauninni var. Ef við létum lifið, yrði það
aö minnsta kosti ekki vegna uppgjafar
hennar.
öveðrið stóð i fjóra sólarhringa. Enn
þann dag i dag skil ég ekki hvernig við
komumst i gegn um það.
Bókin endar á þvi aö Maurice og Mara-
lyn er bjargaö um borð i fiskibát. Hvað
gerðis t svo?
— bað var dásamlegt að sjá fólk aftur,
segir Maurice. — baðer ekki hægt að lýsa
Þvi með orðum að stiga fótum á eitthvaö
fast aftur. En gleðin var tregablandin af
ekki hið minnsta hrædd við hafið. Hér eru þau reiðubúin að halda út á það að nýju á
þvi að við urðum að yfirgefa hafið og allt
sam þar býr. Við vorum eiginlega orðin
sjávarbviar sjálf, höfðum lagað okkur að
hafinu og duttlungum þess og lært að lifa
á þvi, sem það hafði að bjóða. Svo það var
með trega, sem við yfirgáfum það.
Frægð i Honolulu
Kóreanski fiskibáturinn, sem bjarg-
að þeim, fór með þau til Honolulu þar
sem mikill fjöldi blaðamanna tók á móti
þeim. Endurkoma þeirra þótti heims
söguleg. Allir höfðu talið þau af fyrir
löngu. I fyrstu voru þau feirtiin f öllum
þessum látum, en gerðu sér brátt grein
fyrir, að þarna var gullið tækifæri. bau
gætu skrifað um reynslu sina og eignazt
peninga fyrir nýjum báti, nýjum ævintýr-
um.
begar þau komu heim frá Honolulu,
settust þau að á Alderney, einni af eyjun-
um I Ermarsundi. bar hófust þau strax
handa við að undirbúa aöra siglingu.
Nú er nýi báturinn tilbúinn, já ferða-
langarnir eru meira að segja lagðir af
stað til Patagóniu á „Auralyn II”.
Aður en þau fóru, voru þau iðulega
spurð, hvort þau væru ekki hrædd.
— Jú, svöruðu þau. — Við erum oft
hrædd við tilhugsunina um allt, sem getur
komiö fyrir. En viö erum hræddari við að
verða landkrabbar aftur. Við að missa
það viðsýni, sem hafiö hefur veitt okkur.
Flest vandamál og áhyggjur verður svo
litilfjörlegt, þegar maður er einn með
hinu mikla hafi — og fiskunum, höfrung-
unum, hákörlunum, mávunum, skjald-
bökunum og öllum hinum....
17