Heimilistíminn - 05.08.1976, Blaðsíða 8

Það stendur
\
i stförnuspánni
— í vikulokin gerist
eitthvað rómantískt,
sem skipt getur
sköpum í lífi yðar,
las María dóttir mín
upphótt fyrir mig.
Hún trúði
ó stjörnuspór og
reyndi
meira að segja
að hjólpa
stjörnunum svolítið
— Mamma, þú ert tviburi!
— Þú veizt vel, að ég er það ekki.
— Já, en þú hlýtur að vera að!
— Hvað áttu við?
— Ég sat i eldhúsinu og straujaði þvott
og átti mikinn stafla eftir. Það var indælt
aö eiga nýja þvottavél, en hjálpi mér,
þegar kemur að þvi að strauja.
— Jú, þúertfædd þriðja júniog þá hlýt-
urðu að vera tviburi!
Þá rann upp fyrir mér ljés. — O, er það
þetta, sem þú áttvið? Já, þá er ég tviburi.
Er það Beta, sem fær þig til að lesa þessa
dellu?
Maria hristi höfuðið. — Það fær mig
enginn til þess, ég geri það sjálf. En Beta
les lika stjörnuspár ef það er það, sem
þú átt við. Maria settist á eldhúsbekkinn.
— Nú skaltu hlusta! Þetta verður
merkileg vika fyrir þig. Hún byrjaði að
lesa: — Mánudagurinn einkennist af viss-
um óróleika i sálinni. Astæðan eru truf-
landi áhrif frá Oranusi. 1 vikulokin mun
gerast eitthvað rómantiskt, sem getur
skipt sköpum i lifi yðar. Látið ekki ó-
öryggi yðar og efa koma i veg fyrir
hamingjuna. Takið þakklát á móti fram-
réttri hönd örlaganna.
Hún studdi hönd undir kinn og leit fast á
mig. — Er þetta ekki spennandi? Hvað
eigum við annars að gera á sunnudaginn?
— Ég var að hugsa um að við gætum
skroppið út i Bjarkey. Það gengur litil
ferja þangað á sunnudögum. Þetta er
skemmtileg ferð og ýmislegt að sjá á leið-
inni. Það er haégt að fá veitingar um borð.
Svo er leiðsögumaður, sem vísar fólki um
eyna. Þú getur lært heilmikið, sem getur
orðið þér til gagns i skólanum, bæði i
landafræði og sögu.
Maria virtistekki nema mátulega hrifin
af þessu. — Við erum að )=“ra um Astrallu
núna, sagði hún — og um úpphaf nitjándu
8
aldar. Beta og þau ætla akandi út á
Strandnes. Mamma, af hverju getur þú
ekki keypt bil?
Ég teygöi mig eftir úðunarflöskunni og
hristi hana yfir vasaklútunum. Staflinn
hafði lækkað talsvert, en það gekk ekki
hratt. Maria færði sig yfir á stól til að
verða ekki fyrir úðanum.
— Þú veizthvaða skoðun ég hef á þvi!
— Jájá.Þúvilt ekkieiga bil og þú kannt
ekki að aka og þú vilt ekki taka bilpróf af
þvi það er ódýrara að taka leigubil þá
sjaldan við fórum eitthvert.
— Já, það er rétt.
— Jæja, þá tökum við leigubil Ut á
Strandnes!
— Enga vitleysu. Það gengur bæði lest
og strætisvagn þangað — ég skal athuga
áætlanirnar á morgun....
— Nei,ég vilþaðekki. En efþú vilt ekki
aka sjálf, þá hlýturðu að geta kynnzt ein-
hverjum, sem á bil. Allar aðrar einstæðar
mæður gifta sig fyrr eða siðar. Ég veit
það vel. Reyndu á sunnudaginn, þú
heyrðir, hvað ég var að lesa.
Það var sólskin, þegar við vöknuðum á
sunnudagsmorguninn. Við borðuðum
morgunverð snemma og keyptum okkur
súkkulaði og kartöfluflögur á brautar-
stöðinni.
Við ráðhúsbakkann lá „Gulla” bundin.
Hópur af fólki,. sem ætlaði með, hafði
safnazt saman á bryggjunni. Fjölskyldur
með smábörn, eldra fólk og ung pör. Við
stigum um borð og keyptum miða. Maria
tók þegar að litast um eftir góðu sæti og á-
kvað loks að bezt væri að sitja á efra þil-
farinu.
Ferðin tóktæplega þrjár klukkustundir.
Maria, sem hafði haft svo litinn áhuga á
ferðinni i fyrstu, var i góðu skapi og
fylgdist af áhuga með öllu, sem gerðist. 1
fyrstu sáum við gamalkunn bæjarhverfi,
sem virtust gjörólík þvi vanalega, séð
utan af sjónum, en brátt Viku úthverfin
við og loks ósnert náttúra með fallegum
hólmum og skerjum. Það voru margir
seglbátar á firðinum og Maria horfði
athugulum augum á þá vagga i kjölfari
ferjunnar. Henni fannst gaman að sjá þá
vagga mikið.sagði hún.