Heimilistíminn - 02.11.1978, Blaðsíða 22

fannst mér sem mig brysti allan kjark. Hægt
gekk ég yfir að stóra glugganum fjærst i gang-
inum. Þaðan gat ég séð út yfir Sag Harbor-fló-
ann. Nýtt tunglið speglaðist i vatnsborðinu og
lengra i burtu þar sem kallað var Nort Haven
sást þakið á Fonsell-húsinu bera við himin yfir
trjátoppana. Nú eins og alltaf áður leið mér illa
við að sjá þetta hús, — já, það nægði að hugsa
um það til þess að mér færi að liða illa.
Það var ekki aðeins vegna þess að ég vissi,
að einu sinni hafði verið framið voðaverk bak
við múrana, sem umluktu garðinn, heldur var
húsið sjálft óvenjulega ljótt. Það var byggt úr
rauðum tigulsteini, hárauðum. Súlurnar, sem
héldu uppi þakinu voru óeðlilega sverar.
Umgjörðin i kringum gluggana var þannig, að
þeir minntu helzt á innfallin augu. Uppi á þak-
inu var gluggi, með ógegnsæju grænu gleri.
Það var eins og eitthvað óeðlilegt og ógeðfellt i
andrúmsloftinu inni i húsinu hefði reynt að
þrengja sér út um þennan græna kúpta glugga.
Það var undarlegt að hugsa sér, að maður-
inn, sem ég hafði gifzt, skyldi hafa vaxið upp i
þessu ljóta húsi, þarna langt i burtu. Minn há-

eftir Veldu Johnston
Fonsell-húsins
vaxni, sterki og fallegi Steven. Og faðir
Stevens, sem ég var nú orðin svona tengd
skyldi einmitt á þessu augnabliki halda sig ein-
hvers staðar undir þaki þessa húss, sæti
kannski og snæddi miðdagsverð með
Ruth og Jason. Ég gat séð fyrir mér borðstof-
una, vegna þess að ég hafði verið þar i veizlu
endur fyrir löngu, þegar Ruth varð tólf ára. Á
dimmri nóttu, nokkrum vikum siðar, hafði
móðir Ruth og Stevens mætt dauða sinum i
trjágarðinum bak við múrveggina. Eftir það
22
fengu engin ,,betri manna börn” að koma i
Fonsell-húsið.
Skyldi myndin af frú Fonsell hanga enn yfir
arninum? Liklega. Ephraim Fonsell var
hvorki viðkvæmur né veiklundaður. Ef til vill
hafði hann selt myndina, vegna þess að hann
var i kröggum. Þekktur málari i New York,
John R. Solum, hafði málað myndina, svo trú-
lega væri hægt að fá fyrir hana mikla peninga.
Ég gat séð Ephraim Fonsell sitja við langa
mahóniborðið fneð vinglas i grófri hendinni.
v
l