NT - 09.05.1985, Síða 7

Fimmtudagur 9. maí 1985 7
Vettvangur
Hrannar Jónsson:
Ráða-
mannaslagur
aukningu, t.d. fjölgun flugvéla
og nýrri stjórnstöð. Ég vil
varast að svo líti út sem her-
stöðin hér sé eitthvað sem eigi
að standa um áratugi og jafnvel
aldir. Ég tel að við eigum að
halda fast við það sem sagt var,
þegar íslendingar gengu í Atl-
antshafbandalagið, að hér ætti
ekki að vera her á friðartím-
um, og að gert sé ráð fyrir því
að herinn fari, að herstöðin
verði lögð niður. Við eigum að
vera herlaust land friðar og
slökunar. Það er ekki tími til
þess nú, ég viðurkenni það.
Það er ekki tími til þess nú og
þess vegna eigum við að hafa
sem hægast um okkur og ekk-
ert að gera sem skapi þá
hugmynd, að hér eigi sér stað
einhver veruleg uppbygging.
Tortryggni er undirstaða
vígbúnaðarkapp-
hlaupsins
íslendingar hafa því miður
átt erfitt með að ná saman í
varnar- og öryggismálum. I
flestum öðrum þáttum utan-
ríkismála hafa þeir náð veru-
legri samstöðu. Ég held að það
væri nijög mikilvægt ef við
gætum náð samstöðu um það
að umsvif væru hér í lágmarki
og ég harma það, ef unnið er
að því að skapa þá hugmynd
að hér sé verið að setja niður
herstöð til langs tíma. Við
vitum það ósköp vel, að
Bandaríkin og Vestur-Evr-
ópuríkin hafa yfirburði á Atl-
antshafi hvarvetna á Atlants-
hafi, líka á svæðinu hér í
kringum okkur. Það er einmitt
stefna Bandaríkjastjórnar að
hafa yfirburði á hafinu. Það
eftirlit sem hingað til hefur
farið hér fram tel ég vera
nægjanlegt. En við ættum að
geta verið sammála um að
tortryggni og ótti er það hættu-
legasta sem þjóðirnar eiga við
að stríða. Það er tortryggni og
ótti sem er undirstaða vígbún-
aðarkapphlaupsins. Þess
vegna eigum við að draga úr
óttanum, við eigum að draga
úr tortryggninni og við eigum
að vinna að því að skapa meiri
jöfnuð í veröldinni. Viðeigum
að verja meiru fé til þróunar-
starfsemi og ég vil taka undir
þær hugmyndir, sem um það
koma fram. Við eigum að gera
allt sem við getum til þess að
dregið sé úr vígbúnaði, að
hafin sé raunveruleg afvopnun
og hinum hræðilegu kjarna-
vopnum fækkað og þeim helst
útrýmt með öllu.
Nýjustu teikn á stjórn-
málahimninum benda til þess
að nú megi langpíndir
launþegar aldeilis fara að líta
björtum augum til framtíðar-
innar. Hinir bráðskörpu
ráðamenn okkar virðast loks
komnir að þeirri niðurstöðu
að feikinóg svigrúm sé til
launahækkana.
Fá skúringakonur
bílastyrk?
Varla er við öðru að búast
en réttsýnir og sanngjarnir
ráðamenn okkar sem á þess-
um þrengingartímum sættu
sig við 37% launahækkun,
sjái til þess að laun þeirra sem
lægst hafa hækki um að
minnsta kosti 50%. Ég tala
nú ekki um þegar bankaráðs-
menn og bankastjórar hafa
ákveðið að fylgja þessu for-
dæmi. Auðvitað er sann-
gjarnt að allir hafi í sig og á,
bankastjórar líka. Þetta hlýt-
ur að eiga að ganga niður
allan stigann. Eflaust hlakkar
nú margur launþeginn til að
sjá flennistórar fyrirsagnir
dagblaðanna: Skúringakonur
fá 450.000 kr. í bílastyrk.
En í alvöru talað. - Þetta
er fáránlegt. Þessir menn ættu
að tala meira um þá sem
„hafa reist sér hurðarás um
öxl“ eða á kannski þessi
margfræga „þjóðarsátt“
þeirra að ganga út á það að
sauðsvartur almúginn sætti
sig við að hér ríki lénsveldi
þar sem aðalsmennirnir eru
þingmenn og bankastjórar?
Hræsni þingmanna
Að þingmenn taki við 37%
launahækkun á meðan öðrum
er sagt að nú verði að herða
sultarólarnar er svo sem ekki
verra svínarí en hér hefur
viðgengist. En þegar þeir
sömu og tóku við þessari
hækkun gagnrýna bankaráðs-
menn fyrir að hafa tekið bíla-
styrkinn margumtalaða er
hætt við að einhverjum fari
að blöskra: „Þið eruð ekki
hótinu betri sjálfir.“ Hegðun
ykkar er svo siðlaus að út yfir
allt tekur.
Við tökum ekki þátt
í siðleysinu
Flokkur mannsins er með
rnjög skýrar tillögur til að
koma í veg fyrir svona sið-
leysi. Laun þingmanna (og
því ekki bankastjóra og
verkalýðsleiðtoga líka) verði
ekki hærri en lægstu laun sem
borguð eru í þjóðfélaginu.
Og ef einhver segir að ekki sé
hægt að lifa af þessum laun-
um, þá er það alveg rétt. En
þá ætti ekki að ætla neinum
að lifa af þeim launum og
hækka þau tafarlaust. Það er
vel hægt. Þessi tillaga myndi
líka gera það að verkum að
síður væri hætt við að til
þingmannsstarfa veldust eig-
inhagsmunapotarar og
framagosar. Á Alþingi yrði
starfað af hugsjón.
Alþingismenn ættu að vera
þjónar fólksins en ekki cin-
hver forréttindastétt.
Ætlar þú að láta
fara svona með þig?
Þeir voru margir sem brá
illilega í brún þegar fréttir
bárust af launahækkun
þingmanna. Enn fleirum var
brugðið þegar bankaráðs-
menn fengu bílafríðindin.
Fyrir þá er ekki nema eitt að
gera: Ganga til liðs við Flokk
mannsins, eina flokkinn sern
stendur fyrir utan siðleysið.
Ef þú gerir ekki neitt stuðlar
þú að því að ástandið versni.
Hrannar Jónsson
Formaður kjördæmaráðs
Flokks mannsins í Reykja-
nesi.
Auðvitað er sanngjarnt að allir
hafi í sig og á, bankastjórar líka.
Þetta hlýtur að eiga að ganga
niður allan stigann. Eflaust hlakk-
ar nú margur launþeginn til að sjá
flennistórar fyrirsagnir dagblað-
anna: Skúringakonur fá 450.000
kr. í bílastyrk
5-
7
Málsvari trjálslyndis,
samvinnu og félagshyggju
Útgelandi: Núlimínn h.f.
Ritstj.: Magnús Ólalsson (ábm).
Markaósstj.: Haukur Haraldsson
Auglýsingastj.: Steingrímur.Gislason
Innblaðsstj.: Oddur Ólafsson
Tæknistj.: Gunnar Trausti Guöbjornssoo
Skrilstofur: Siöumúli 15, Reykjavík.
Simi: 686300. Auglýsingasími: 18300
Kvöldsimar: Áskrift og dreifmg 686300. ritstjórn
686392 og 687695, íþróttir 686495, tæknideiíd
686538.
Setning og umbrot: Tæknideild NT.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Kvöldsimar: 686387 og 686306
Veró i lausasólu 30 kr. og 35 kr. um helgar. Áskritt 330 kr.
Sem blómaker
í garði standa
gulir gámar
■ Jón Sigurðarson bæjarfulltrúi Framsókn-
arflokksins á Akureyri ritar nýlega um
byggðamál og segir:
„Byggðastefnuna þarf að skilgreina á nýjan
leik, ekki sem eyðslustefnu heldur sem
aflastefnu. Hinni nýju aflastefnu verður að
tryggja framgang með raunhæfri gengis-
skráningu, þannig að hagnaðarvon verði í
gj aldeyrisskapandi atvinnurekstri“.
Þetta er laukrétt. Stefna stjórnvalda hefur
verið að halda gengi íslensku krónunnar
háu. Það þýðir að verð á innfluttri vöru er
lágt. Þetta þýðir að afkomumöguleikar í
influtningsverslun hverskonar eru ágætir en
afkoma útflutningsfyrirtækja lök. Af þessu
leiðir að fjárfesting er mikil í innflutnings-
verslun enminnií hinum gjaldeyrisskapandi
fyrirtækjum. Þetta dregur blóðið úr lands-
byggðinni þar sem 60% gjaldeyristekna okk-
ar verða til um leið og það er á allan hátt
þjóðhagslega óhagkvæmt.
J Auðvitað ættu þeir sem stunda innflutning
að lepja dauðann úr skel á meðan
útflutningsaðilar ættu að dafna, og víst er
komið að því að gera þarf stórátak til þess
að efla atvinnu og þar með rénandi byggð um
landið þvert og endilangt, en vonleysi hefur
verið að grípa um sig utan höfuðborgar-
svæðisins svo minnir á lok 7 áratugarins
þegar Alþýðuflokkurinn og Sjálfstæðisflokk-
urinn voru að leggja landið í eyði.
Þeir á Höfn lýsa þessu með dramatískum
hætti í blaði sínu Eystrahorni:
„Eins og blómaker í garði standa gulir
gámar úti fyrir fjölda húsa á landsbyggð-
inni. Þeir verða settir um borð í Ríkisskip
og fluttir suður með búslóð innan í sér.
Fólkið er að flýja ytri aðstæður. Það er
búið að vinna hörðum höndum til sjávar
og sveita en aflaféð rennur allt til Reykja-
víkur og þar er þenslan. í hinum dreifðu
byggðum ríkir stöðnun.“
Þenslan er í Reykjavík. Þar blómstrar
innflutningsverslunin og þangað streymir
fólk og fjármagn. Þessari þróun þarf að snúa
r við og það fyrr en seinna.