Sunnudagsblaðið - 03.06.1956, Síða 3

259
um hætti til þess, sem velli ljélt,
og segir þóur:
Þrcytlu faug, þar cr fcngu
fall, hjáhurunnar snjallir
glumdi forn, cr glíindu
grund fyrir Jóscps kundi.
Metnaður nokkur 'varð úm
sigyirsæld AkUi’eyringa, og kom
með ýmsu móti frain. Uhgur
Þingevingur leiddi heim hest
sinn að morgni og sagði föður sín-
um að hann ætlaði inn á Akur-
eyri og keppa í glímunm. „Er þá
Reykjadalur ekki nógu stór fyrir
þig að liggja í ?“ sagði bóndinn.
Eri Indriði á Fjalli lrvaö um sýsl-
unga sína þessa vísu :
Það iná segja um þessa menn,
þcir eru ckki latir:
tölta dægrin tvcnn og þrenn
til að liggja flatir.
En suður í Reykjavik æfðu þeir
sig án afláts. í skálimii á Battaríi
Jörundar og hvar sem íæri gafst,
tíuðmundur Stefánsson, Ilallgrím-
ur Benediktsson, Sigurjón Féturs-
son og þeirra. félagar. Og 1909
fóru nokkrir þeirra gangandi norð-
ur á Akureyri og vann þá Guð-
mundur Stefánsson Grettis-beltið
og færði suður um Jieiðar. ~
Þessir menn hafa unnið Grettis-
beltið frá upphafi:
1. Ólafur Y. Dayiðsson, 1900,
Akureyringur, norðlenzkvir i föð-
u.ruitt, sunnlenzkur í móðurætt.
2. Jóhannes Jósepsson, 1907 og
1908, Akureyringur og Eyfirðing-
ur.
3. Guðmuudur Stefáasson, 1909,
lveykvíkingur.
4. Sigurjón Fétursson, Reykvík-
ingur, 1910—1913, sem hann vann
beltiö í giimu, 4 sinnum, en hél.t.
því eiin i 5 ár, eða alis í 9 ár, ineð
því að það var ekki sótt. í hendur
honuxn né keppt um það (árin
1914—18).
S UNNUDA G SBLAÐ I Ð
5. Tryggvi Gunnarsson, 1919 og
19207. ■R'eykvikingur.
().. iTerniapn Jónasson, 1921,
Skagfifðingur.
haridhaii Grettis-beltisins 1996,
7... Sigurður Greipsson, Árngs-
ingur, 1922—1926; vatin beltið 5
áf i.röð.
8. Þorgeir Jónsson, Kjalnesing-
ur, 1927 og 1928.
9. Sigtirður Thorarensen, Rangæ-
inguf, 1929—1931 og aftur 1934.—
1936: hann vann beltið 6 sinnum
alls, oftast allra til þessa.
10. Lárus Salómonsson, Snæ-
fellingur, 1932 og 1933, og aftur
1938.
11. Skúli Þorleifsson, Ilangæ-
ingm-, 1937.
12. Jngimundur Guðmundsson,
Rangæingur, 1939 og 19f0.
13. Kjartan Bergmann Guðjóns-
son, Borgfirðingur, 1941.
14. Kristnvundur Sigurösson,
iTúivvetningui-, 1942.
15. Guðmundur ÁgústssOn,
Árnesingur, 1943—1947; vann
beltið 5. ár í röð.
16. Guömvmdur Guömundsson,
Rangæingur, 1948 og 1949.
17. Rúnar Guðmundsson, Árnes-
ingur, 1950, 1951 og aftur 1958.
18. Ármamv Lárusson, Reykvík-
ingur, 1952, og aít-ur 1954 og 1955.
Allir þeir, sem urvnið lial'a Grett-
is-beltið þessi 50 ár, eru emv á
lífi, nema einn: Sigurjón Péturs-
son. Allir vita hver afreksmaöur
hann var, en glínvvibræður Ivans og
keppinautar vita það bezt og ein-
ir hver frábær drengskapannaður
hann var í hverri íþrótt sem hann
þreytti.
(Ég bið þessa samkomu að
mituiast Sigurjóns Pétvirssonar
með því að rísa úr sætum).
Fegar Girettis-beltið kom suður
til Reykjavikur, 1909, sagöi eitt
Reykjavíkurblaðið, nveð þeirri
drýldni sem elcki hæfii- drengi-
legri íþrótt — það sagð.i, að svo
væri til ætlast að beltið þyrfti
okki áð fara norðvu' aftuv !
Þó er fróðlegt að athuga örlög
jiess síðan.
Ueykvikingar tvafa unuið beltið
11 sinnum. En Reykvíkinga tel ég:
Guðmund Stefánssou, Sigurjón
Pétursson, Tryggva Gunnarsson,
Ármann Lárusson.
Árnesingar (Sigurður Greips-
son, Guðmundur Ágústsson, Riin-
ar Guðmundsson) hafa umiið belt-
ið 13 sinnuin.
Rangæingar (Sigurður Thorai-
ensen, Skúli Þorleifsson, lugi-