Morgunblaðið - 25.01.2004, Síða 29

25.1.2004 | 29
Ég bjó lengi í góðri íbúð í fjölbýlien síðustu árin sem ég var þarvoru svo miklar stunur úr
svefnherbergjunum fyrir ofan mig og
neðan að það var virkilega óþægilegt,“
sagði kona í tölvupósti sem hún sendi
til mín fyrir skömmu. „Fleiri sem ég
þekki hafa svipaða sögu að segja. Ung
kona býr t.d. í íbúð á jarðhæð og er
önnur íbúð á sömu hæð. Í þeirri íbúð
býr kona sem stynur svo hátt á stund-
um að sambýlisfólkið í hinni íbúðinni
vaknar þótt það sofi í hinum enda
hússins. „Ég skil ekki þennan leikara-
gang, hvað er að hjá konum?“ sagði
unga konan við mig. Ég gat ekki annað
en samsinnt henni, minnug stunanna
úr fjölbýlishúsinu. Hvað á maður að
gera í svona tilfellum, á maður að
ganga að viðkomandi manneskju og
segja: „Fyrirgefðu, en þú stynur svo
hátt að ég get ekki sofið“?
Þetta er vitaskuld hið vandræðaleg-
asta álitamál. Það er ekki beint fýsi-
legur kostur að ganga að sambýliskonu
í húsi og segja henni að hún stynji svo
hátt að ekki sé svefnfriður fyrir henni,
áður en það er gert er í það minnsta
ástæða til að skoða málið. Í hinu vikt-
oríanska Bretaveldi sagði móðir ein við
dóttur sína áður en hún fór nýgift í
hjónasængina: „Close your eyes and
think of England.“ Nú eru tímarnir
breyttir en samt er kannski ástæða til
að „loka augunum og hugsa til fram-
tíðar Íslands“. Við Íslendingar erum fá-
menn þjóð og miklu skiptir að við
höldum áfram að fjölga okkur – hvern-
ig færi annars með lífeyrisgreiðslur og
umönnun þeirra sem nú bera hita og
þunga samfélagsins? Þetta er ágætt að
hafa í huga þegar frygðarstunur úr
svefnherbergjum næstu íbúða trufla
nætursvefninn. Dugi ekki að liggja á
hliðinni og draga sængina vel yfir það
eyra sem upp snýr þá má reyna að fá
sér tappa í eyrun. Komi það ekki að
notum má reyna að hafa lágværa tónlist
á. Dugi það heldur ekki má reyna að
útvega sér upptökur af náttúruhljóðum
sem til eru á geisladiskum.
Hafa ber og í huga að þetta er vafa-
laust gamalkunnugt vandamál á Ís-
landi. Margir hafa eflaust mátt velta sér
svefnlausir í fletjum þröngt skipaðra
baðstofa meðan verið var í næstu rúm-
um að leggja drög að forfeðrum og for-
mæðrum Reykjahlíðarættar, Víkings-
lækjarættar, Arnardalsættar, Skarðs-
ættar o.s.frv.
Ef hins vegar stunur og andvörp ást-
arleikja keyra svo úr hófi fram til lang-
frama að ómögulegt er að fá svefnfrið
mætti reyna að „ganga í kórinn“ fram-
leiða enn hærri stunur í von um að par-
ið skilji sneiðina. Dugi það ekki má
reyna að útvega parinu aukavinnu,
saman eða hvort í sínu lagi. Til þrauta-
vara mætti svo á næsta húsfundi, undir
liðnum „önnur mál“, biðja um að fólk
leggi sig almennt fram um að hafa sem
hljóðast um sig á næturnar. Sé þetta allt
gagnslaust þá kemur til álita að ganga
beint að fólki og segja: „Óskapleg læti
eru þetta í ykkur á næturnar, það er
ekki svefnfriður fyrir ykkur“, en hætt
er við að samskiptin geti orðið vand-
ræðaleg eftir það. Gangi ekkert af
þessu og áheyrandi frygðarstunanna
vill ekki flytja er gott að hafa í huga að
tíminn vinnur með honum í þessu máli.
Ástríður fólks láta oft undan síga með
aldrinum, sem og gæti honum daprast
heyrn af sömu ástæðu.
Guðrún
Guðlaugsdóttir
Álitamál
Þú stynur svo hátt að ég get ekki sofið!
Stendur þú andspænis erfiðum aðstæðum? Guðrún Guðlaugsdóttir veltir upp möguleikum í stöðunni | gudrung@mbl.is