Morgunblaðið - 28.03.2004, Qupperneq 4

4 | 28.3.2004
Þ
að koma þær stundir að mann á í basli með að halda trú á mannkynið, til-
gang lífsins, halda geðheilsu. Hvað erum við að gera hérna? Ég meina, á
jörðinni. Á tíma sem ekki er nema lykkjustund í tilveru hvers og eins,
hvað þá í sögu heimsins, hafa mörg hundruð manns verið sprengd í tætlur í
Madríd, andlegur leiðtogi myrtur í Palestínu, lögga hér á landi verið rekin úr
vinnu fyrir að hirða dóppeninga, prestur grunaður um kynferðisafbrot og ungir
menn grunaðir um að hafa sökkt í sjó líkinu af manni sem var með þeim á lithá-
ísk-rússneska mafíuróluvellinum.
Á þessari stuttu lykkjustund hefur mann náð því að verða jafngamall ömmu
sinni og spyr bara hvað sé að verða um heiminn. Er mannkynið orðið svo vits-
munalega þjálfað að það sé orðið heimskara en dýrakynið? Eitt af því sem ein-
kennir dýrin er að geta lært af reynslunni og manni skilst að það sé kallað skil-
yrðing í atferlisfræðunum. Við vitsmunafíflin sem stjórnum heimi manna og
dýra erum hins vegar orðin svo sprenglærð að við erum búin að týna skilyrðing-
argeninu. Hvað hafa margar styrjaldir verið háðar? Hvað er búið að drepa
marga í nafni alls konar? Hver er árangurinn? Þegar dýr meiða sig á athæfi, eða
hljóta enga umbun fyrir það, muna þau það alltaf og endurtaka ekki athæfið.
Öðru máli gegnir um okkur mennina. Við náum þessu ekki.
Engin furða að mann spyr sig stundum klukkan tíu á morgnana, eftir að hafa
lesið blöðin, hvort í dag sé góður dagur til að deyja – eða hvort mann á bara að
labba út úr húsinu sínu og eyða deginum í að leita að einhverju fallegu, ef þá
eitthvað fallegt er eftir.
Laugardagur er oft góður dagur til að finna fallegt. Fullt af myndlistarsýn-
ingum að opna úti um allar trissur og þangað kemur fólk sem þarf að fá hlé frá
hörmungum heima og erlendis, vill fá að sjá hvort einhver fegurð eða jákvæð
hugsun er eftir. Dreif mig á laugardaginn var í Hafnarborg í Hafnarfirði til að
sjá sýningu Rúnu (Sigrúnar Guðjónsdóttur) og dóttur hennar Ragnheiðar
Gestsdóttur og verð að segja eins og er að mann hékk þarna lengi dags vegna
þess að verkin þeirra eru svo falleg, hlýleg og gera hjartanu í manni svo gott. Og
þarna var gott fólk að leita skjóls frá heiminum, leikkonan Herdís Þorvalds-
dóttir, Ásgerður Búadóttir myndlistarkona, Áskell Másson tónskáld, Svala
Lárusdóttir innanhússhönnuður sem hér um árið rak gallerí í Hafnarstræti, þar
sem ég kom oft með mömmu þegar ég var lítil og fannst alltaf svo gott að vera
þar.
Svo leit ég við í Gallerí Fold þar sem var að sýna ungur maður sem ég kannast
við, Stefán Boulder, og málar nú aldeilis töff myndir og sannar að það er sko
ekki búið að mála allt í eitt skipti fyrir öll. Við unga kynslóðin getum haft ým-
islegt til málanna að leggja, þótt málverkið hafi verið til í margar aldir. Við erum
ekki bara föst í hugmyndalistinni þótt við hljótum að heillast af heimi heimspek-
innar vegna þess að við hann er hægt að dvelja um aldur og ævi utan við stríð og
ógeð vegna þess að hann er svo flókinn og margþættur.
Ætlaði á sunnudaginn að skreppa til Keflavíkur þar sem Árni Johnsen var að
kveðja vini sem hafa verið að sýna verk hans með kvöldvöku a la þjóðhátíð.
Þarna stigu á stokk Hljómurinn Rúnar Júlíusson, Hjálmar dómkirkjuprest-
ur og sagnamaðurinn Ingi Hans úr Grundarfirði og mann var alveg viss um
að þetta yrði skemmtilegt. En svo uppgötvar mann að það eru svo margir
að gera lífið betra og Kammersveit Reykjavíkur var með tónleika í Lang-
holtskirkju og mann vissi að þeir myndu sefa manns hrelldu sál og dreif
sig þangað. Auðvitað. Missir ekki af því. Og manni var bara farið að
líða töluvert betur í lok helgarinnar. Á mánudegi héldu fréttahörm-
ungarnar áfram en þá var nóg komið. Mann bara sleppti því að lesa
blöðin þann daginn og horfa á sjónvarp en smyglaði sér þess í stað
inn á tónleika, eða kennslustund, hjá Endurmenntunarstofnun Há-
skóla Íslands í Salnum í Kópavogi. Þar var Jónas Ingimundarson að
fjalla um Schumann, ásamt Snorra Wium söngvara og Hjalta Rögnvalds-
syni leikara. Þessi líka fína kvöldstund, en mann spurði sig auðvitað að
lokum: Hefði Schumann nennt að skapa svona falleg verk fyrir heiminn
ef hann hefði vitað hvað fáum myndi þykja varið í þau í samanburði við
þær mannkynssöguhrollvekjur sem í boði eru? flugan@mbl.is
Álfheiður Jónasdóttir og Svava
Hansdóttir.
L
jó
sm
yn
di
r:
G
ol
li
Gunnar Steinn Pálsson og
Þorvaldur Þorsteinsson.
Sif Björnsdóttir og Marta
María Jónasdóttir.
Feðginin Stefán Sturla
Sigurjónsson og Sandra Björg
Stefánsdóttir.
Atferlisfötlun
og leitin að fegurðinni
… verkin þeirra eru svo falleg, hlýleg og gera hjartanu í manni svo gott.
FLUGAN
EMBLA ferðaskrifstofa var
með skemmtikvöld í Iðnó.
Steinunn Bergsteinsdóttir, Sigurður G. Tómasson, Kristín
Hjálmtýsdóttir og Kristján Kristjánsson.
María
Elíasdóttir og
Gunnar Viðar
Bjarnason.
Guðrún Hjörleifsdóttir og
Jóna Dóra Karlsdóttir.
Áskell Másson
og Sigríður
Búadóttir.
Vélaug Steinsdóttir og
Sigríður Sigurðardóttir.
Í HAFNARBORG í Hafnarfirði var opnuð sýning
Rúnu og dóttur hennar Ragnheiðar Gestsdóttur.
Guðlaug Sigurgeirsdóttir,
Gunnar Biering og
Sigmundur Magnússon.
L
jó
sm
yn
di
r:
E
gg
er
t
L
jó
sm
yn
di
r:
Á
rn
i S
æ
be
rg
Á NÝJA SVIÐI
Borgarleikhússins
var frumsýnt nýtt
leikverk, Sekt er
kennd, eftir Þorvald
Þorsteinsson.
Sólborg Erla Ingadóttir og Ingibjörg Þóra
Gestsdóttir hönnuðir hjá Pelli & Purpura.