Sunnudagsblaðið - 01.02.1959, Side 3
SUNNUDAGSBLAÐIÐ ^nrraw-iww= ' '
51
Heimsókn iil Portú
SKYNDILEGA stöðvast lestin!
Hin rykfalina slétta vestur-landa-
^aera Spánar hættir að þjóta
framhjá lestargluggunum óg vin-
gjarnlegar grænar hlíðar, þaktar
olívutrjám hér og þar, taka við.
Þú ert kominn til Portúgal. Lest-
in stöðvast við brautarpall, þar
umhverfis er allt þakið blómum,
skinandi silfurbjörtum og fagur-
litum rauðum liljum. Yegir braut
arstoðvarinnar eru lagðir tígul-
steini, sem mynda orðið ,jAsu-
bejos“ (sem -gæti' ef til vill þýtt:
velkomin), sem blikar í bláum,
hvítum og guluníi litum í skipi
kvöldsólarinnar. Márar flutti»
með sér til Portúgal listina þá að
gera tíguisteina. Peir komu éinnig
með bjúgnefin og yndisþokka
Ausfurlandabúans ög færðu
Portúgölum að erfðum, er þeir
lögðu undir sig land þeirra- fyrir
n»r þúsund árum.
Tollverðir ganga um vagninn
og öthuga smátt og stórt, þeir cru
moð hvíta banzka, eru injög vin-
gjarnlegir og kurtoisir, vopnlaus-
ir og virðast ekki vita, að þeir
eru ombættismenn hins opinbera.
Menn þessir geta ekki kynnt land
sitt á bctri og fegurri hátt. Og
hversu þcir gleðjast bjavtanlcga
])cgar þú taJar um dáincli Jands
þsirra.
Lofctjn brunar meðfram áíjbi
Douro, mjótt grænleitt straum-
fall, sem rennur á milli kletta í
botni gilskornings eða fjalla-
skarðs. Mílu eftlr mílu gefur aö
líta fjöll, hlminn og vatnsföll.
Tvtir þ?gf#í v<fUutjú,
Appolsjmjíré sjnú artliw
ávöxt út -J%{ bíjÁÖ 'yi}r
ánni. Kaktusar kasta kynlegum
skuggum á árbakkann, sem nær
er. Bráðlega nemur lestin staðar
í öðru þorpi. Hér blakta olíu-
lampar í kynjalitum fyrir hæg-
um vindi. Kringum brautarstöð-
ina loga eldar, sem lykta af taði,
olíu og hvítlauk.. Það marrar og
brakar í uxavagni, sem er á leið
til þorpsins. Hin ósmurðu hjól
vagnsins gefa til kynna, hvað hér
sé á ferð. Asni rymur, kirkju-
klukkup glamra. Á stöðinni hafa
svartklæddir menn safnast sam-
an, þeir eru méð barðastóra hatta
og cru í kragalausum skyrtum.
Konur í svörtum pilsum méð fag-
urrósótta höfuðklútá, berfættar,
masa og baða höndum moð bros-
lcgu Jálbragði. Timusvört augu
þeirra ljóma í rauðgulu ljósi olíu-
lampanna.
1 næfuikyrrðinni hsýris' bung-
lyndisleg'a b'ásið í hlnn örsmáa
lúðtir, sem fjárhirðar Portúgals
nota til að hóa saman búfé sínu.
Mæður kyssa syni sína og gráta;
eiginmenn kyssa kopur sínar með
hvatningarorðum. Ástríðufullir
elskendur fallast í faðma. í Portú-
gal er það hefðbundin erfikenn-
ing að gráta, hlæja, reiðast, dást
að ástinni sinni. Það er mannleg-
ur réttur, ekki mannlegur breyzk-
leiki. — Þess vegna verður að við-
halda þessum siðum, jafnvel á al-
raannafæri —án alls undandrátt-
ar.
í hinni stórbrotnu og marg-
breytilegu fegurð landsins, verð-
ur ferðamanninum þegar augljós
eyðslusemi landsmanna. Það er
hugðnæmt að sjá hinum megin
íjallanna á hálendi Norður-Portú-
gal, hversu fjarri áhrif nútímans
cru þessum byggðarlögum. Og nú
nýíega hefur landsstjórnin látið
reisa eitt hinna mikilfenglegu og
skrautlegu ,,Pousadas“, þar sem
beini allur er konunglega veittur
fyrir aðeins 25 shillinga á dag.
í suðri er Minhohérað, til að