Sunnudagsblaðið - 01.02.1959, Blaðsíða 4

52
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
sjá eins og stungin og troðin á-
breiða með akra sína skorna í
smáskákir, ætlaðar syni og sonar-
syni til erfðafestu í réttu hlufalli
til handa hverjum einum. í þessu
héraði er mais tvisvar sáð og upp-
skorið árlega, einnig hör og kart-
öflur og alls staðar er hinn lág-
vaxni en harðgerði vínviður. Úr
ávexti hans ér síðar framleitt hið
heilnæma og víðkunna grænvín.
Og hér klifa rósir flóðgarða í maí
mánuði, kafþegja sveitabæina og
klífa jafnvel há sívöl trén. Mælt
er að hér sé yndislegasta sveit
Portúgals. Götur þorpanna setja
sinn svip á markaði sumarsins,
sem lagðar eru ábreiðum. gerðum
úr óræktuðum blómum. Blóm-
vöndum er þétt raðað og þannig
fyrirkomið, að úr má lesa alls
konar tákn, merki og myndir, sem
sveitafólkið vinnur sjálft að. Á
páskadaginn eru merki og fánar
úr atlassilki breiddir á veggsval-
ir húsanna í ríku litavali, göturn-
ar stráðar pálmum og blómum og
prestur staðarins fer af stað til
að blessa hvert eitt hús í sókn
sinni. Á þessu ferðalagi fylgja
presti ungir drengir, klæddir
prestlegum hempum. Það er mik-
il viðhöfn á götunum. Smá angar,
klæddir sem englar með baðmull-
ar- eða gæsafjaðravængi, eftir því
hvað buddan hans pabba megnar.
Hljóðpípublástur heyrist frá fag-
urskreyttum timburpöllum Hvar-
vetna eftir að dimmt er orðið og
stundum allt frá dögun lætur
fólkið í ljós gleði sína með mikil-
fenglegum og skrautlegum flug-
eldum. Við slík tækifæri eru karl-
ar og konur klæddar sínum skraut
legustu hátíðafötum.
Og meðan hátíðin varir, talar
fólkið um og flytur sín í milli
sögur og sagnir, sem þjóðin er svo
auðug af og einnig munnmæla-
legum söngvum og dönsum.
Síðar á árinu hefjast hinar ár-
legu pílagrímsgöngur til kirkn-
anna. Þegar rökkva tekur, safnast
pílagrímarnir saman í dölunum,
fylkja liði og síga upp eftir hæða-
drögunum með kertaljós í hönd-
um, eftir krákustígum, þar sem
gráar og hvítar kirkjurnar með
lauklaga hvolfþök sín hnipra sig
saman lágkúrulegar á milli hæð-
anna. Tónaregn guitara, mandó-
lína og harmóníka léttir g'önguna
í kvöldhúminu. Syndafyrirgefn-
ingu öðlast fólkið með því að
ganga í kringum kapellurnar á
hnjám sínum. Messa er sungin.
Ferðistu frá Oporto suður á
bóginn verðurðu var óendanleg-
leika sjónarsviða og hátta. Til að
fyrirbyggja eyðing og vanmegn-
an jarðvegarins, hefur verið gróð-
ursett skóglendi af ungviði greni-
trjáa. Þú sérð aldingarða, epla-
garða, bauna- og hrísakra, vatns-
mýrar, saltfláa, harpeiskynjaða
trjáboli, blágráan encalyptus o.
m. m. fl. Á vatnsmýrunum standa
háfættir, svartir og hvítir storkar
með rauða fótleggi.
í Operto, stærstu borg Norður-
Portúgal, er miðsumarhátíðin víð-
frægð, þar sem eldur, vatn og
mold eiga hlut að máli, líkt og
heilags Antoníusardagur er í
Lissabon: Dagur el.skehda: Töfrá-
þulur fjúká og konur forspáar
önnum kafnar við iðju sína. Uppi
í landinu geyma hin óþýðlega
fögru og dularfullu Estrela-fjöll
leyndardóma sína þeim, sem tóm-
stundir hafa og hugrekki til að
leita þeirra. Hér er heimkynni
þögulla og dularfullra manna;
skyndilegra óveðra von, umfar-
andi sauða- og geitahjarðir, rýr
og ónóg, en dýrmæt uppskera
bygg-grass (alfalfa) — of margir
úlfar og á sínum tímum dreifðir
hópar skíðafólks. Og ó! Þessi
undra fegurð portúgölsku strand-
anna! Mílu eftir mílu teygir sig
sendin ströndin, öldulöguð, brött
og felíur í faðma við djúpblátt
hafið, sem skerst hér og þar odd-
hvasst í hvítan sand.
Komirðu til Nasaré, sem er fiski
þorp, vinsælast af alþýðu lands-
ins, finnst þér þú vera í miðjum
bendingardansi (ballett) allt í
kringum þig eru malarar klæddir
skyrtum úr skákofnum dúk, á
nærbrókinni einni og skúfslcreytt-
um prjónahúfum á höfði, með vel
vanið og hlægilega skemmtilegt
skegg. Konur eru með litla, svarta,
flata flauels-hatta, þunga eyrna-
hringa og keðjur eins margar og
á þéim tolla og svo heilt jarðlag
af pilsum, sem hanga yfir berum
fötleggjum.
■ Og þá eru það bátarnir: burðar-
þolsmiklir,-hnarreistir, ljósir á lit
með augu Fönikíu*), hinnar fornu
í stafni. Á hverju skipi eru um 30
manna áhöfn, og á hverju einu er
komið fyrir altari, sem er blómum
skreytt. Bátarnir eru settir á flot
með þeim hætti að tveir stór-
Wyrndir uxar sreytast við að draga
þessi furðulegu hlöss til sjávar.
Undir bátana er komið fyrir furu-
keflum, sem auðvelda dráttinn.
Þá er það Lissabon, sem þú nálg-
ast, Lissabon ekki of lítil, ekki of
stór, með skínandi blóma- og
skemmtigarða sína, fagrar týzku-
drósir, sem stranglega er gætt, en
eigi að síður eftirlátar og til í
tuskið — til í ástarævintýri með
þeim útlendu — á laun. Bílarnir
aka hljóðlega um göturnar, karl-
mennirnir eru lágvaxnir, þeldökk
ir, með spyrjandi, stór dökk augu,
háttprúðir og kurteisir. Lissabon
með nautaat sitt — án blóðsút-
hellinga; nokkurs konar sjónleik-
ur, gerður í ljósflóði mikillar
leikni, tæknikunnáttu og yndis-
þokka. Lissabon, sem áin Tagus
* Fönikía var mikið sjóveldi til
forna: Hanno, sigldi fyrstur manna
frá Kartagó suður með vestur-
strönd Afríku fyrir Góðravonar-
höfða og út í-In^Íandshaf ,600-ár-
um fyrir Krist. — Þýð.