Sunnudagsblaðið - 01.02.1959, Page 5

8 U NNU D AG5BLA.ÐIÐ
53
liðast um. Lissabon með gamla
borgarhluta Máranna, þar sem
fados syngja um ástir og afbrýði.
Lissabon, sem leit hina voldugu
daga siglingamannsins prins Hen-
riks, hvers móðir var ensk, en dó
mfeðan synir hennar voru í vík-
ing til að herja á Serki.
Lissabon geymir safn smurðra
konunga Portúgals. Lissabon er
yndisleg borg. Fyrir sunnan borg-
ina eru víðfeðma sléttur, sem
byrgja landið upp af nautum og
reiömönnum. Vegirnir liggja á
milli stórra mímósa og korkskóga,
þar sem villtar gaupur bregða
fyrir. Hér er bærinn Evora, sem
er höfuðstaður Alemtejos h.éraðs
með vegsummerkjum frá dögum
Rómverja: marmara, gosbrunn-
um og kapelluna, sem samsett er
af mannabeinum og hauskúpum,
en hver var tilgangurinn með
þcssu — hvers vegna? Það veit
enginn. Hér eru á ferð yfirbyggð-
ir vagnar, gæruskinns-klæddir
kumpánar og stúlkur með barða-
lausa baðmullarhatta, sem minna
á innflytjendurna á hinum miklu
grassléttum Norður-Ameríku
forðum daga. Og iivarvetna í
Portúgal er tími til að vera vin-
gjai-nlegur, kurteis, tími til að
bjóða útlendinginn velkominn.
Hvort heldur er Estoril, sem er
fjölsóttur skemmtistaður í ná-
grenni Lissabon, þar sem fyrrum
konungar Evrópu hafa leitað hæl-
is, fiúðar og þæginda og lialda við
gömlum venjum og siðum á til-
tölulcga ódýran hátt, eða í af-
skcktu Miranda do Douro, þar
sem sagt er að herloganum af
Wcllington') haíi verið slöngvað
í körfu yfir ána Douro, þar sem
* Wellington marskálkur, sig-
urvegarinn mikli frá Tralavera,
Torris Vedras, Salamanca, Tou-
lousc og Watcrloo (fall Nápole-
ons). Wellington . tók Páríy lier-
skildi áríð 1814. í >yð.
fólkið talar eigin tungu. Enginn
ferðamaður verður var ójafnaðar
innbyrðis meðal fólksins; þvíPor-
tugal er eyðslusamt í fegurðinni,
örlátt í gestrisninni, hjartahreint
í hlýrri manngæzku: Öllum er út-
breiddur faðmur, sem leita lands-'
ins stranda. Ferðamaðurinn getur
valið um, frá hinu aldagamla
þorpi Citania í Norður-Portúgal,
frá frjósamri tiibeiðslu ímynda
og tákna, sem víða eru dreifð um
auðnir landamærahéraðanna, sem
byggingalist mannshandarinnar
Iiefur mótað í stein til minningar
um ævintýr sjógarpanna miklu frá
14. og 15. öld, svo meistaralega
gerð og ljós-lifandi, að áhorfand-
inn hefur í raun og veru fundið
til sjóveiki!! Þú getur valið um
glæsilegar byggingar Lissabon,
sem Pambol byggði eftir jarð-
skjálftantt mikla*) 1755.
Töfrahliðin á öllu þessu er þó
í ruglingslegu sambandi: svo að
Portúgal er ein samhangandi röð
hressilegra sérvizkuhátta, sem
sýnist vera gagnstætt heilbrigðri
skynsemi, og ef til vill hið mest
áberandi; að hinn meinlætafuili
foi'seti Portúgals, dr, Antonio
Salazar, sem er ókvæntur, forðast
saVnkvæmi og flokkadrætti, fannst
nauðsyn bera til — fyrir fáum
árum, að ala upp tvö munaðar-
laus börn: því, segir hann, „eng-
um valdhafa sé trúandi fyrir
ianSdsstjórn, ncma hafa daglega
umgengni og afskipti æskunnar“.
Ungt fólk, ungbörn og unglingar
yfirleitt cr Portúgal mikilvægi og
portúgölsk börn cru vcl sæmandi
elskuð frá því augnabliki er barn-
ið fæðist, þó eru þau ajjn upp við
strangan aga og vissulega hegða
þau sér allra barna bezt, sem
hvergi eiga sinn líka.
Ef þú bendir nú Portúgölum á
ósamræmi í þcssum cfmim, hlæja
" 30.000 ttíanns lórust á fám
mínutúib. á*Þýð.
Maurice Chevalicr
í kvikmýndinni ,,Gigi“.
II11111111111II1111111111111111111111111111111111M1111111111111111 (1111111K
þeir, ypta öxlum og segja: „En
svona er lífið, iitið eitt af sér-
hvei'ju“. „Til að þekkja hið góða,
veröurðu að kannast við hið illa“.
„Til að meía hámingju verðurðu
að samþykkja hryggð“. Þetta virð
ist. vera speki og djúp gleði, sam-
þykkjandi undarlegléik lífsins,
sem gei'ir hæft einu sinni vold-
ugrx þjóð — Jeiðtoga í siglinguin,
landafundum og bygging landa
("coJonization) að iáta sér nægja
að vera nú, lítið miðlungsland,
hi'cykið af hinu liðna, en hám-
ingjusanit og hæverskt í nútím-
anum. Hamingjusamur er hver
sá sem getur notið friðar og hvíld-
ar meðal fjölmargra dásemda
Portúgal.
Þýtt úr The World Digest.
Ilrafniatu nóv. 1037.
Sig. Oddgeirsson.