Sunnudagsblaðið - 06.09.1959, Qupperneq 12

476
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
gleði, nema geta gefið beztu vin-
konunni hlutdeild í henni.
En svo kemur „hetjudýrkunar-
tímabilið“. Þá beinist athygli okk-
ar og dálæti tíðum að einhverri
eldri skólasystur, eða jafnvel
kennslukonunni. En hver, sem það
nú verður, þá lítum við upp til
hennar með takmarkalausri lotn-
ingu. — Hún er algerlega full-
komin í augum okkar. Vjð gerum
allt til þess að reyna að líkjast
henni sem mest, bæði í útliti, tökt-
um og hugsanahætti — allt þetta
meira eða minna ósjálfrátt. En
þetta skeið rennum við venjuleg'a
brátt til enda, og nú komumst við
á þann aldur, að við í fyrsta sinn
förum að líta hýru auga til hins
sterkara kyns. Fyrst eru það jafn-
aldrarnir, eða piltar á svipuðu
reki og við, sem eignast aðdáun
okkar. En nú er aðeins mjótt bil
eftir, unz við tökum stökkið til
fulls og við förum að tilbiðja ein-
hvern fullorðinn mann, sem sjálf-
sagt myndi ekki trúa því, hverjar
tilfinningar við bærum til hans,
ef hann vissi um þær. Oft er þessi
,,draumaprins“ kannski faðir ein-
hverrar skólasystur okkar; ef til
vill getur það líka verið frægur
kvikmyndaleikari, eða jafnvel ein-
hver Clausen-hetja úr íþróttaheim
inum.
Allar þessar tilfinningar eru
mismunandi ástartjáning, sem þó
að lokum leiðir til þess, að ást
okkar verður endurgoldin. Og í
hvert skipti, sem það kemur fyr-
ir, álítum við, að þetta sé hin eina
og sanna ást. En eftir því sem við
stálpumst og þroskumst, sjáum
við, að það er hægt að verða ást-
fangin af fleiri en einum manni.
Okkur verður það ljóst, að við
þráum ást og kærleika, en í mis-
munandi formi eftir því, sem á við
aldursskeið okkar og tilfinningalíf.
Fvrst er það sú tjáning ástar,
sem kemur fram í formi umhyggju
og verndar; þá félagslegu þörf og
aðlöðun, hrifnæmi og aðdáun og
loks er það sú, sem byggist á líkam
legri þrá, hverrar þroskaðrar
manneskju. Sumar stúlkur láta
staðar numið við eitthvert af þess-
um stigum ástarinnar, og láta sér
það nægja. En flestar af okkur
viljum helzt — þegar við erum
komnar á giftingaraldurinn —
finna mann, sem allir þessir eigin-
leikar sameinast í.
Ef þú ert eín af þeim, sem stöð-
ugt verða ástfangnar, getur vel
svo farið, að þú álítir í hvert sinn,
er þú eignast nýjan unnusta, að
hann uppfylli allar kröfur þínar
— enda þótt mikið skorti á það í
raunveruleikanum. Ef þú ert við-
kvæm og dapurlynd, fellur þér
sjálfsagt vel við þann, sem er mild
ur og góðlátlegur. Sértu aftur á
móti virðingargjörn og stórlát,
sækist þú feftir umburðarlyndum
manni, sem hefur svipuð áhuga-
mál og þú. Ef til vill ertu ein af
þeim, sem mest gefur fyrir glað-
sinna mann, sem vekur þér kæti
og uppörvar þig, eða kannski ertu
meðal þeirra, sem gefa mest íyrir
þann — að minnsta kosti um
stund — sem beitir þig húbónda-
valdi og karlmennsku.
Þú verður máske hrifin af
manni, sem minnir þig á einhvern
annan, sem þér hefur þótt vænt
um einhvern tíma áður. Til dæm-
is ef hann líkist að einhverju leyti
föður þínum, eða kvikmyndaleik-
ara, sem þú hefur dáð. Kannski
verðurðu líka heilluð af manni,
sem líkist ofurlítið piltinum, sem
kyssti þig fyrsta kossinn í jóla-
samkvæmi fyrir mörgum árum.
Sjálf gerirðu þér þetta þó ekki
ljóst. Það eina, sem þú veizt, er
að þú ert ástfangin og spurning-
arnar „hvers vegna“ og „hvernig“
koma þér.ekki í huga.
Ef til vill hefurþu Igngi elska.ð
mann, og veizt, að þú getur aldrei
orðið hamingjusöm með neipum
öðrum. Eigi að síður geturðu öðru
hvoru orðið efablandin; þér er
Ijóst, að hann hefur marga galla,
og ýmislegt í fari hans angrar þig-
Þetta viðurkennirðu, ef þú villt
vera hreinskilin við sjálfa þig. Og
þú óttast, að sambúð ykkar kunni
að verða erfið. Kannski kemur
efablendni þín til af því, að þú á-
lítur, að söna ást blindi mann svo,
að gallarnir verði ekki sýnilegir.
Hver, sem þannig hugsar, veð-
ur í villu. En enginn er algjörlega
fullkominn, og sá sem hefur ekki
ýmsan mannlegan veikleika eins
og við sjálfar, myndi ekki fýsi-
legur til sambúðar. Gallar og tk-
markanir breyta engu, ef ástin er
einlæg. Ef þú elskar mann, elsk-
arðu hann þrátt fyrir alla galla
hans, en ekki vegna þeirra.
Kona, sem giftist í þeirri trú,
að hún geti vanið manninn eftir
sínum geðþótta, lifir við stöðug
vonbrigði og örvæntingu.
En sönn ást stenzt alla reynslu
og erfiðleika. Ef þið hafið sam-
eiginlega gengið gegnum sorgir og
þrautir, án þess að kærleikur ykk-
ar deyfðist, þarft þú ekki að bera
kvíðboga fyrir framtíðinni. Það er
einkenni á einlægri ást, að hún
styrkist, fremur en veikist, ef að
höndum ber sjúkdóma, fátækt
og aðra örðugleika. Það er engin
ástæða til þess að líta á sig sem
píslarvott, þótt þannig ástæður
skapist, en óneitanlega falla marg'
ir fyrir þeirri freistingu. Sumar
konur njóta þess jafnvel með sjálf-
um sér, en það ættu þær að var-
ast að temja sér, því að það bendir
til þess, að þeirra eigið cg sé þeim
meira virði heldur en makinn.
Svipað á við um afbrýðisemina.
Þú heldur kannski að afbrýðisemi
þín út af því, ef maður þinn veitit
öðrum konum athygli, sé einmitt
merki um einlæga ást þína á hon-
um„— pg þú gælir við píslarvætt-
ishugsunina. En- afbrýðisemi er
enginn mælikvarði á ástipa. Húu
er aðeins ein, tegund eigingirnh