Sunnudagsblaðið - 06.09.1959, Qupperneq 16

480
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
ef það er talið auðsynlegt að segja
til syndanna, þá er mikið atriði,
hvernig það er gert, og með hvaða
málblæ. Nöldurlegur vandlæting-
artónn, kemur hinum aðilanum
strax í varnarstöðu — og hann
svarar í sömu mynt, og þá er rifr-
iidið byrjað.
Varðveitið því rósemi hugar-
farsins eins vel og þér getið — sá
rólegi vinnur ætíð —, hvort held-
ur það er hann eða hún, sem hef-
ur rétt fyrir sér. í hjónabandserj-
unum kemst það lag á, að annar
aðilinn hefur réttast fyrir sér (en
báðir hafa auðvitað nokkuð til síns
máls), og svo lætur annar undan,
og .réttir fram hönd til sátta, eða
þá að honum verður það ljóst, að
hann hafi sjálfur rétt fyrir sér,
en það ])ýðir ekkert, þótt rifizt sé
áfram, og þá lætur hann heldur
í minnipokann til þess að halda
friðinn. Ef málefnið er alvarlegt
ber heldur að taka það upp síðar,
þegar báðir aðilar eru orðnir ró-
legir. Ef deiluefnið er tekið rétt-
um tökum er óþarft að útkljá það
með rifrildi.
Maður ætti yfirleitt aldrei að
hika við að bera klæði á vopnin
og stíga fyrsta skrefið til sátta.
En þá þarf hinn aðilinn líka að
sýna þann þroska og hætta rifr-
ildinu — því ef hann heldur því
áfram, þrátt fyrir allt, er eitthvað
bogið við hann. Ef annar aðilinn
leitar sátta, má ekki slá á útrétta
sáttahönd. Ef það er gert, er ó-
samkomulagið orðið hjónaband-
inu hættulegt.
í sjálfu sér ætti þó ekki alltaf
að reyna að sneiða hjá deilum.
Það er t.d. heimskulegt af ungu
konunni, að ógna stöðugt með orð-
unum „ég fer heim til mömmu“,
í hvert sinn og upp kemur deila.
Hjónabandið leggur skyldur á
herðar; þá er fólkið orðið fulltíða
og verður sjálft að gera út um
málefni síp og taka afleiðingun-
um! Með slíkum hótunum er kon-
an ekki aðeins að veikja traust
mannsins á henni, heldur og að
vekja kala, sem margir eiginmenn
bera til fjölskyldu hennar.
Þegar á hólminn er komið, verð-
ur að heyja stríðið til enda — og
spara orðið skilnaður. Einstaka
sinnum í vissum alvarlegum deilu
málum getur hótunin um skilnað
kannski haft mildandi áhrif á mót-
herjann. En noti maður þá hótun
í tíma og ótíma, verður hún slitið
vopn — og ef til vill tvíeggjað.
Að lokum hefur skilnaðargrýlan
kannski verið notuð svo oft, að
hinn aðilinn er farinn að trúa á
hana. Og dag nokkurn er það orð-
in alvara.
*
Rómversk-kaþólskur
biskup í Galway í írlandi
hefur sent frá sér hirðis-
bréf um baðsiði nútím-
ans. Var boðskapur hans
fluttur af öllum predik-
unarstólum í biskups-
dæmi hans fyrir nokkru.
Hann segir að það sé
skömm og vanvirða að
konur og karlmenn séu á
sama baðstað. Það eigi að
vera sérstakur staður fyr-
ir konur og annar fyrir
karlmenn. Það kvað vera
syndsamlegt, ef ungt fólk
og ógift lætur sig henda
það að vera á sama bað-
stað. | j
Maður nokkur í Arkans
as í Bandaríkjunum hef-
ur fundið upp á einkenni-
legri aðferð til að græða.
Hann á gamla demanta-
námu, sem búið er að
leggja niður. Nú leyfir
hann hverjum sem hafa
vill að grafa í námunni
fýrir 25 cent á dag, en
þar að auki fær hann 40
% af verðmæti þeirra
demanta, sem meira eru
en 5 karata. Hvern dag
koma hundruð ferða-
manna og grafa í nám-
unni, þótt hún sé talin
þrotin. Þetta er sport,
ekki síður en von um auð.
MATARUPPSKRIFTIR
Á PLÖTUM.
í Frakklandi tíðkast það
orðið mjög að fólk gæti
fengið mataruppskriftir á
hljómplötum og eru þess-
ar plötur nefndar „talandi
matreiðslubókin“ og eru
einkanlega vinsælar með-
al piparkarla, sem malla
matinn fyrir sig sjálfir.
Vísindamaður í líffræði
stofnuninni í Frankfurt
fullyrðir eftir margra
ára rannsóknir á mölflugu
að eitt kvendýr geti getið
af sér 475 000 afkvæmi á
einu ári, og eftir eitt ár
hafi afkomendur þess
étið upp til agna 46 340
grömm af ullarefni, eða
sem svarar 80 karlmanns
alfötum.
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
Fylgirit Alþýðublaðsins.
AFGREIÐSLA: Hverfisgötu 8—10 — Sími 14900
Prentsmiðja Alþýðublaðsins