Sunnudagsblaðið - 26.04.1964, Side 7
L au gay eg Lnu m.. — Kvpðst, liökkja
Þá ilr skólanum, en aðeins undir
sælunöfnum, og taldi sér mjög
auðvelt að komast eftir fullum
aöfnum þéirra og láta lögreglunni
b®.r upplýsingar í té.
Þetta var nú aðalinntak skýrsl-
annar, sem drengurinn gaf urn
sina hagi. Og mér var næst að
fcalda, að hann segði satt, að
ttdnhsta kosti um héimili sitt og
vandamehH. Að svo búnu sagði ég
hohúm, að lögregluþjónn yrði lát-
iíih fylgja hónum til afa og ömmu,
en hann baðst undan þvi að svo
yrði gért; Irnu mýndu taka sér
bað nærri, væri hann fluttur heim
^ iögregluþjóni, og hætt við að
bví gœti fylgt átölur eða refsing
hálfu gömlu hjónanna. Það
layndi sér ékki, að þetta var
'ivengnum áhyggjuefni, því hann
för að skæla, og mér skildist það
Vera af ótta við hugsanlega refs-
Ingu. Eg féll því frá því að láta
lyigJa drengnum heim og hugðist
tala við afa og ömmu siðar. Að
«VÖldi sama .dags lagði ég svo
eið mína heim til þeirra, en mér
þvá yerulegn í brún, þegar það
ljós, áð hvorki afi né amma
vár tii i lúnu tilgreinda húsi og
'öfðu aldrei verið þar. Hér var
Pví ekki um það að villast, að
snáðinn hafði gabbað mig. Og það
afði ekki verið refsing heima fyr-
ív' hann óttaðist, heldur upp-
ióstrun á hans eigin pretlum og
osannsögii. Og eftir þessu að
æma var ekkert líklegra en að
Pil skýrsla hans væri eintómur
nppspujii. Mér þótti það allillt,
áo liafa látið þannig blekkjast af
sannsögli stráksa og tárum hans,
en hjóst við að rekast ó hann afttir
aður en iang(. um 1151 og gœf.
líjI tækifœri til nýrrar athugunar
á niálinú.
Nú liðu nokkrir dagar svo, að
£ frétti ekkert um drenginn —
Prátt fyrir nokkra eftirgrennslan,
°8 þóttist ég þá ekki mega láta
SVo búið standa, ef hann ætti
ekkI að sleppa að fullu. Við því
Pláttl búast, að hann hefði einnig
sa£t rangt til um nafn sitt. En ég
nafði það tromp á hendinni, áð
ann var á skólaskyldualdri og ég
nafðl veitt því athygli til hvaða
hsejarhluta hann stefndi, er liann
íör frá lögreglustöðinni. Og af
því málti geta sér til um það, í
hvaða bæjarhluta hann byggi, svo
og hvaða barnaskóla hann sækti,
enda ekki um marga slíka skóla
að ræða á þessum tíma.
Að morgni dags lagði ég svo
leið mína til skólans og gaf gæt-
ur að börnunum, er þau komu
þangað, en það bar engan tilætl-
aðan árangur. Þá snéri ég mér
til yfirkennarans, sagði honum
hvað í efni var og baðst hans að-
stoðar til þess að geta fengið að
sjá alla drengi með hinu til-
greinda nafni og á þeim aldri, sem
um var að ræða. Sú athugun var
nú látin fram fara með þeim
hætti, að enginn vissi utan við
tveir: yfirkennarinn og ég. Margar
tilraunir urðu árangurslausar, en
loks kom hinn rétti drengur fram,
alveg óvitandi um það, að nú
hafði hann. gengið í gildru á nýj-
an leik og miklu verri en áður.
Hann hafði sagt rétt til um nafn
sitt og aldur, og það var líka hið
'eina, sem rétt var hermt í skýrslu
hans. Það kom nú í ljós, að hann
átti heima í öðru bæjárhverfi en
: " 1 Frh. á bls. 333.
AIJÞÝÐUBLAÐIÐ - SUNNUDAGSBLAÐ 327