Eintak - 07.04.1994, Síða 35

Máls-
háttur-
inn í
páska-
egginu
Sigriður Beinteinsdóttir
söngkona:
„Misjafn sauður í mörgu fé. “
Sólveig Arnars-
dóttir
leikkona:
„Atlotin góð eru
úlátum betri."
Tómas Tómasson
veitingamaður:
„Enginn verður óbarinn biskup. “
Ólína Þorvarðardóttir
borgarfulltrúi:
„Betra er autt rúm en iila skipað. “
Friðrik Páll Ágústsson
dáleiðslumeðferðaraðili:
„Eftir hlátur kemur grátur. “
Steinunn Valdis Óskarsdóttir
sagnfræðingur:
„Engu spillir hægðin. “
Felix Bergsson
leikari:
„Þeim skal úrgarði fylgja sem
maður vill að aftur komi. “
Snorri Sturluson
þáttagerðarmaður:
„Á morgun segir sá lati.“
Þeir sem sögðust
ekki hafa fengið
páskaegg voru
meðal annars:
Sigurður Pálsson
skáld
Sigurður Valgeirsson,
ritstjóri Dagsljóss
■-------—m^hfjalti Úrsus
Árnason
kraftamaður
( f Þorfinnur
f Ómarsson
Dagsljóssmaður
Steingrimur J.
Sigfússon
alþingismaður
Einar Örn Bene-
diktsson
maður
Bjarni Þórarinsson
listamaður
O Enn dúsar meintur höfuðpaur í gœsluvarðhaldi O Pálmi Guðmundsson leysir Ingibjörgu afá meðan
hún bregður sér í víkingamynd O Bubbleflies og Bong saman á plötu
Stóra fíkni-
efnamálið
svokallaða
verður þingfest
hjá Héraðsdómi
Reykjavíkur á
morgun, föstu-
dag. Guðjón Marteinsson hefur
verið skipaður dómari í málinu.
Hann og lögmenn ákærðu eiga
langar setur fyrir höndum því gert
er ráð fyrir að málflutningur komi
til með að standa vikum saman.
Málsgögnin eru óhemju umfangs-
mikil og svo hjálpar ekki upp á
sakirnar að verjendur sakborning-
anna átján eru hvorki fleiri né færri
en sextán talsins. Gæsluvarðhald-
ið yfir meintum höfuðpaur, Ólafi
Gunnarssyni, hefur endurtekið
verið framlengt frá því hann var
fyrst úrskurðaður í varðhald í byrj-
un september á síðasta ári. Ósk
lögreglunnar og rikissaksóknara
er sú að hann sitji áfram í varð-
haldi þar til dómur gengur og
hann getur afplánað refsingu sína
ef einhver verður. Eftir þingfest-
ingu líður nokkur tími þar til málið
verður tekið
því
við að
í Síðu-
múlafangelsinu langt fram eftir
sumri. Það byggir þó á því að
Hæstiréttur samþykki beitingu
gæsluvarðhalds mánuðum saman
án þess að nokkrir rannsóknar-
hagsmunir séu í húfi. Slíkir gæslu-
varðhaldsúrskurðir sæta æ meiri
gagnrýni...
Nú þegar Ingibjörg StefAns-
dóttir er að fara að leika í
víkingamynd Michael
Chapmans hefur hún ekki tíma til
að sjá um dægurlagaþáttinn Popp
og kók á Stöð tvö áfram. Sá sem
mun leysa hana af hólmi heitir
Pálmi Guðmundsson en hann hef-
ur meðal annars verið dagskrár-
gerðarmaður á Bylgjunni í tæp
þrjú ár. Pálmi hyggst gera ein-
hverjar breytingar á efnistökum
þáttarins, sinna bíóunum betur en
Ingibjörg hefur gert, segja stuttar
fréttir af poppurum og leikurum og
einnig mun útlit þáttarins verða
með öðru sniði en áður...
Einhvern tímann á næstu vik-
um ætla hljómsveitirnar
Bong og Bubbleflies að
renna saman í eina sæng og halda
í hljóðver. Þar er ætlunin að slá
upp veislu og djamma saman
nokkur lög sem verða tekin upp.
Ef vel tekst til er ætlunin að gefa
þetta efni út undir nafninu Bobb...
- : . '
ÉQ VEIT PAÐ EKKI
EFTIR HALLGRÍM HELGASON
Stuttmyndir - Ijóð kvikmyndanna
Þrjátíu stuttmyndir frumsýndará þremur dögum í næstu viku.
„Stuttmynd er eins og ljóð og
getur verið stökkpallur yfir í lengri
kvikmyndir fyrir unga menn,“ segir
Jóhann Sigmarsson, fram-
kvæmdastjóri Stuttmyndadaga í
Reykjavík, sem heQast næsta
þriðjudag. Það er Kvikmyndafélag
Islands sem stendur fyrir Stutt-
myndadögum þriðja árið í röð. Að
þessu sinni er hátíðin haldin á efri
hæð Sólon Islandus en þar verður
tjaldað fyrir alla glugga og útbúinn
góður sýningarsalur. Verður því
stutt í ljúfar veitingar sem er eitt af
þeim skilyrðum sem Jóhann segir
að verði að prýða húsakynni þau
sem hýsa Stuttmyndadaga hverju
sinni. „Ég setti upp þessa hátíð með
því frumskilyrði að hún yrði ekki
haldin í kvikmyndahúsi. Ég vil að
fólk geti fengið sér veitingar á milli
mynda og fyrirlestra en það er
nauðsynlegt til að skapa rétta
stemmningu að mínu mati.“
Þrjátíu stuttmyndir verða frum-
sýndar á hátíðinni og eru þær mjög
misjafhar að lengd, allt frá tveimur
til þremur mínútum til þrjátíu
mínútna. Einnig verða fluttir fyrir-
lestrar um ýmsa þætti sem tengjast
kvikmyndagerð. Til dæmis mun
Friðrik Erlingsson fjalla um
handritsgerð, Þráinn Bertelsson
um sjónvarpsþáttagerð, Kjartan
Kjartansson um eftirvinnslu
hljóðs, Sigurður Sigurjónsson og
Eggert Þorleifsson segja frá kvik-
myndaleik og svo mun einn erlend-
ur kvikmyndagerðarmaður taka til
máls en sá heitir Paui R. Gurian og
flytur hann erindi um framleiðslu
kvikmynda í Hollywood.
Jóhann segir að Stuttmyndadag-
ar séu komnir til að vera og sér
hann ýmsa möguleika á að gera há-
tíðina fjölbreytilegri. „Við erum að
vonast til að geta stofhað til hand-
ritasamkeppni einhvern tímann í
framtíðinni sem yrði á því formi að
menn myndu skila inn handritum
mánuði áður en Stuttmyndadag-
arnir hefjast, síðan yrðu þrjú hand-
rit valin og höfundum þeirra út-
hlutaðir framleiðslustyrkir. Einnig
er í bígerð að taka inn erlendar
stuttmyndir þegar fram líða stundir
og helga þeim sérstakan dag á há-
tíðinni.“
Peningaverðlaun verða veitt fyrir
þrjár bestu myndirnar á Stutt-
myndadögunum en þær velur
dómnefhd sem í eiga sæti: Friðrik
Þór Friðriksson kvikmyndaleik-
stjóri, Guðrún Erla Geirsdóttir
(Gerla), myndlistarmaður, fulltrúi
Reykjavíkurborgar, og Egill
Helgason kvikmyndagagnrýnandi.
Verðlaunin eru gefin af Reykja-
víkurborg og eru samtals 350.000
krónur. Mun Árni Sigfússon
borgarstjóíi afhenda þau á loka-
kvöldi Stuttmyndadaga þann 14.
apríl. Að auki munu valdar myndir
verða sýndar í Ríkissjónvarpinu
síðar á árinu. ©
JOHANN SlGMARSSON
á efri hæð Sólon íslandus
sem verður breytt íbíósal á
næstunni.
TÆKI
VIKUNNAR
Stuðboltinn
T æ k i ,,
þessarar
viku er
vægast
sagt ekki
b a r n a
m e ð
færi, því
hér er á
ferðinni
straurn-
gjafi sem
sérstak-
lega er til
þess ætiaður að stuða fólk. Eins
og mörg fyrri tækja er apparat
þetta ættað frá Bandaríkjunum
og er hugsað til þess að setja
rummunga út af laginu. Ef ráðist
er á eiganda tækisins getur
hann beitt þvf fyrir sig, smellt
takka á hlið þess og gefið árás-
armanninum 80.000 volta
straum. Viðkomandi verður
gjörsamlega úr leik næstu mín-
útur og reyndar ekki samur
maður dágóðan tíma í viðbót.
Straumurinn er hins vegar afar
vægur í amperum talið, sem er
ástæða þess að fómariambið
liggur ekki eftir sem hvert ann-
að beikonhrúgald. Aftur á móti
er ekki tekin ábyrgð á lífi fólks
með gangráða eða sjúklinga,
ungra barna, gamalmenna og
smærri húsdýra, sem aftur gef-
ur ýmsar hugmyndir um nota-
gildi tækisins. Þess ber að geta
að efasemdir rikja um lögmæti
tækisins hérlendis og vafamál
að það stæðist toilskoðun, en
vestra er hægt að fá græjuna
fyrir 99 Bandaríkjadali eða ríf-
lega 7.000 (slenskar krónur.
Líftð er súpermarkaður
Ég veit það ekki. (Þið afsakið, en
ég er nauðbeygður til að hefja pist-
ilinn á þessum orðum. Til að halda
stíl.) Ég veit það ekki. Hvenær segir
fólk „lífið er leikhús"? Er það ekki
þegar lífið hefur leikið fólk svo grátt
að það þorir ekld lengur að fara
með línurnar sínar og er komið í
felur á bak við leikmyndina? Húkir
þar hnípið með græna hárkollu og
lekandi augnskugga, muldrandi
með sjálfu sér að lífið sé farsi og það
ekki neinn Shakespeare heldur
íslenskt samtímaleikrit með léttum
absúrdblæ. (Titilh „Engispretturn-
ar.“ Söguþráður í stuttu máli: Tvær
systur utan af landi gera sér ferð til
höfuðborgarinnar til að vitja arfs
en lævís lögfræðingur (Gísli Al-
freðsson) hefur hins vegar komið
honum undan. Inn í atburðarásina
fléttast engisprettufaraldur.) Eða
segir fólk ef til vill frekar að lífið sé
leikhús þegar það er dottið út úr
sínu hlutverki og liggur á leiksvið-
inu afvelta af hlátri yfir glappaskoti
mótleikara síns? Man ekki lengur
hvað persónan heitir sem það er að
leika, en fær hressilegt hóstakast yf-
ir því hvað lífið sé nú skemmtilegt.
Eins og „Fló á skinni“. Og svo
stendur það upp og klórar sér í
bakinu, dæsir og afsakar sig áður en
það hverfur aftur „í rullu“.
Hvort sem heldur, þá segir fólk
stundum að „lífið sé leikhús". Þetta
er hins vegar rangt. Lífið er ekki
leikhús. Eða hver er þá í salnum?
Hver er að horfa á? Eru allir upp á
sviði? („þrjár milljónir kínverja
koma inn frá hægri.“) Það gefur
auga leið. Þessi líking gengur alls
ekki upp. Lífið er ekki leikhús. Nee-
ei. Það er súpermarkaður.
„1 því markaðsþjóðfélagi sem við
lifum í í dag“ er lífið ekkert annað
en súpermarkaður. Því þar eru allir
þátttakendur og þar kostar ekkert
inn og þar er ekkert handrit fyrir
hendi. Þar fara fram frjáls viðskipti.
Það gefur auga leið að þessi líking
gengur mun betur upp. Allir þurfa
jú til hnífs og skeiðar. Og byrjar
þetta ekki allt saman á því að pabbi
opnar búð...? „Lífið er dýrt og
dauðinn þess borgun“ sagði skáldiö
(man ekki alveg hvaða skáld, þetta
var á Mannakornsplötu) og í súp-
ermarkaðnum borgar maður við
kassann. Endar þetta ekki allt sam-
an við kassann? I kassa. Og frá kass-
anum rölta herrarnir og frúrnar svo
út (allt svo inn) um gullna hliðið
sem ég leyfi mér að kalla svo, með
sálirnar hans Jóns síns og hennar
Jónu sinnar í hvítum plastpoka.
(Sbr. orðtakið: „Sálarlaus er svang-
ur maður.“)
Þá höfum við það.
Og sé lífið súpermarkaður þá er
það skýrast í súpermarkaði hér í
París. Á föstudaginn langa ferðast
ég þar um í hjólakörfu (eins og
barn í vagni, til að halda líking-
unni) og vel mér mat. 1 symbólískri
stillingu ráfa menn á milli hillur-
aða. Mannkynið á vegferð sinni.
Þungstígir og beygðir bera menn
sinn níðþunga kross sem hungrið
er. Allar heimsins þjóðir. (Ferða-
mannatíminn er hafinn hér í borg
og ekki enn búið að setja útgöngu-
bann á innflytjendur frá Afríku- og
Arabalöndunum.)
Ég hinkra með Könum í biðröð-
inni við kjötborðið og hlera tyggj-
óknúið tal þeirra: „Edna, are you
sure they don’t have anything ffoz-
en? I mean, I’m not sure about
this...it’s like totally raw...“
Frammi fyrir ostunum er stugg-
að við mér af þýsku eðalpari frá
Munster, bæði í munstruðum
drögtum úr kanínuterlíni. Hótel-
svipur í andlitum þeirra (sýnileg
óánægja með herbergið, einkum
baðið) en samt eru þau hér að nesta
sig upp fyrir helgina „...und dann
muB man noch etwas fur mittag-
sessen ubermorgen, nicht?“
Og í sjampódeildinni tveir gjör-
samlega aflitaðir og samkynja Svíar,
mjög Ace of Base á svipinn (fýrir
eldri borgara, þá þýðir það það
sama og ef ég myndi segja að þeir
væru mjög Abba-legir á svipinn) að
velja sér hárnæringu. Hár þeirra
snjóhvítt af ofþvotti og ofnotkun,
líkt og þau taki alla sína næringu í
gegnum hárið. „Sælir, snjóþvegnu
grannar í norðri! Haldið áfram að
safna! Hej!“ hrópa ég eins og sól-
brúnn spámaður í biblíudragt en
laga svo bara hattinn og held inn í
aðra deild. Held inn í „þurrmat“.
Fimmtugur Japani stendur þar með
Og sé lífið súpermarkaður þá er það skýr-
ast í súpermarkaði hér í París. Áföstudag-
inn langa ferðast ég þar um í hjólakörfu
(eins og barn í vagni, til að halda líking-
unni) ogvel mér mat.
vídeóvél að filma 67 tegundir af
kexi. Þegar ég kem loks að kassan-
um situr þar indversk smámey sem
mér finnst mér geta fundið tO með,
á bak við blettinn á enni hennar, en
sé svo að allar eru þær kassadöm-
urnar ffá Kúrdistan, Irak og Nepal.
(I súpermarkaði lífsins er reglan sú
að þeir sem eru sorgarlitir á hörund
eru á kassanum.) Fyrir affan mig í
röðinni eru þrír pólskir iðnaðar-
menn á málningarbuxum með eina
mayonesdollu sem í höndum
þeirra virkar eins og málningar-
dolla. Ekkert frí hjá þeim í dag,
föstudaginn langa, ég finn það bara
á lyktinni. Þessari ógurlegu pólsku
svitalykt sem ein svitalykta getur
drepið mann. Ég riða til falls við
kassann. Opinn kassann. ©
FIMMTUDAGUR 7. APRIL 1994
35