Eintak - 18.07.1994, Blaðsíða 12

í Bandaríkjunum leita 30.000
konur á slysadeild árlega til að fá
bót meina sinna eftir að hafa orð-
ið fyrir ofbeldi í heimahúsum. Sé
það miðað við ísland ættu 300
konur að leita á slysadeildir hér á
landi í sömu erindagjörðum, en
hið rétta er að þær eru á sjötta
hundrað. Árið 1992 voru 564 kon-
ur skráðar á slysavarðsstofunni
með áverka af völdum annarra og
árið áður kom 521 kona. Rétt er þó
að geta þess að innan þessarar
skilgreiningar rúmast einnig
íþróttaáverkar, svo framarlega
sem þeir eru af völdum annarra.
Pálína Ásgeirsdóttir hjúkrun-
arstjóri slysadeildar Borgarspítal-
ans segir lítið brot þeirra kvenna,
sem verður fyrir ofbeldi, leita á
deildina.
„Sumar þeirra láta vita af því að
þær hafi orðið fyrir ofbeldi, en
aðrar ekki og það er hægt að
hljóta áverka af svo mörgu öðru,“
segir Pálína.
Neyðarþjónusta Borgarspítal-
ans fyrir fórnarlömb nauðgara
starfar í tengslum við neyðarþjón-
ustu í Osló, sem aðstoðar einnig
þær sem orðið hafa fyrir slysum
og ofbeldi.
„Við berum okkur saman við
þjónustuna i Osló,“ segir Pálína.
„En slysadeildin er náttúrulega á
Borgarspítalanum, en læknavakt-
in á Barónstígnum. Starfsemi
Neyðarvaktarinnar er enn á byrj-
unarstigi, enda stutt síðan farið
var að ræða ofbeldi á konum op-
inberlega.“
Þáttur Kvennaat-
hvarfsins
Konum, sem leita til Kvennaat-
hvarfsins, hefur fjölgað jafnt og
þétt frá því það var stofnað 2. júní
árið 1982. Það litur út fyrir að
aldrei fleiri konur eigi eftir að leita
þangað í ár. Þær eru þegar orðnar
185 talsins. í fyrra voru þær 375
talsins, 372 konur árið 1992, 217
konur árið 1991 og árið 1990 leit-
uðu 178 konur í Kvennaathvarfið.
„Við teljum að ofbeldi hafi ekki
aukist, heldur að nú hafi Kvenna-
athvarfið skipað sér sterkari sess
og konur vita að þær geta treyst
því. Umræðan er orðin mun opn-
ari en hún var og því eru yngri
konur farnar að koma hingað í
auknum mæli. Við opnuðum ný-
lega þjónustumiðstöð og síðan
hafa enn fleiri konur skilað sér í
viðtöl en áður,“ segir Þorbjörg
Valdimarsdóttir starfskona
Kvennaathvarfsins.
Hún bendir á að allar konur
geti orðið fyrir ofbeldi og skiptir
þá engu á hvaða aldri eða í hvað
stöðu þær eru.
„I fyrstu fær konan sjokk því í
ofbeldinu felast svo mikil svik. En
svo iðrast hún. Svo kemur næsta
högg og alltaf bíður konan eftir að
ástandið breytist. Ofbeldið byrjar
gjarnan á andlegri kúgun, konan
tekur á sig alla ábyrgð á ástandinu
og hættir loks að vita hver hún er.
Manninum finnst hann oftast
vera í fullum rétti,“ segir Þor-
björg. „Mér finnst ekki að það eigi
að vera í höndum konunnar að
kæra manninn heldur samfélags-
ins. Það hefur ekkert upp á sig að
kæra manninn, því honum er
strax hleypt út daginn eftir. Ég
man bara eftir einum dómi yfir
manni fyrir heimilisofbeldi og það
var í fyrrasumar. Hann var
dæmdur í fjársektir og stutt varð-
hald.“
„...að slá konu sína
utan undir“
Ofbeldi virðist síður en svo vera
fordæmt hér á landi og í ofbeldis-
könnun, sem Gallup gerði í maí
kemur fram að helmingur ís-
lenskra karla á aldrinum 15-24 ára
geti fundið eitthvað sem réttlætir
að eiginmenn slái konur sínar
undan undir og 46,2% karla á
aldrinum 25-34 ára gamalla. Þeir
sem eru á aldrinum 55- 69 ára eru
hins vegar andvígastir ofbeldinu.
1.200 manna úrtak var spurt.
27% kvenna geta hugsað sér
ástæður, sem réttlæta að eigin-
kona slái mann sinn utan undir og
og 37,2% kvenna á aldrinum 15-24
Pálína Ásgeirsdóttir
„Sumar þeirra láta vita af því að
þær hafi orðið fyrir ofbeldi en
aðrar ekki. “
ára eru færar um það.
Islendingar virðast því sáttari
við ofbeldi en Bandaríkjamenn,
Guðrún Helgadóttir
„Ástandið í þjóðfélaginu hefur
náttúrulega áhrif á fólk og sam-
iífþess."
því þegar sams konar könnun var
gerð í Bandaríkjunum fyrir
skömmu kom í ljós að 14% karla
Ragnhildur Vigfúsdóttir
„Mér finnt að byrja mætti á því
að setja á stofn neyðarlínu fyrir
karlmenn og ekki úr vegi að Ki-
wanis og Rotary tækju málið
upp á sína arma. “
12
MÁNUDAGUR 18. JÚLÍ1994 -|