Vikublaðið - 28.01.1994, Blaðsíða 15

VIKUBLAÐIÐ 28. JANUAR 1994
15
Rithöndin
Frumleg
Þú hefiir ákaflega hlýja og sam-
úðarríka skapgerð. Uppreisn
gegn öllu ranglæti er þér of-
arlega í huga. Þú hefur þó tamið
þér sjálfstjórn, líka þegar þig langar
til að stökkva upp og berja niður
hnefunum. Nú getur þú talað stilli-
lega fyrir máli þínu þó svo þú sért
fokvond.
Þú ert frumleg í hugsun og sér á
báti að mörgu ieyti. Smekkur þinn
og með sérstakan smekk
er sérstæður og lausnir þínar á hin-
um ýmsu málum sem upp koma í
daglegu lífi oft óvenjulegar. Þess
vegna finnst vinum þínum þú
skemmtileg og sjálf færðu margar
ánægjusmndir vegna þíns sérstæða
sjónarhorns. Að vísu líka smndum
skilningsleysi viðmælenda. Þú
virðíst eiga afar létt með nám og
yfirleitt eru öll viðfongsefni þér
létt. Nema þá helst að setja þig inn
í og tala um hversdagslega hluti
sem litlu máli skipta að þínum
dómi. Þú gerir það samt ef aðstæð-
urnar krefjast þess.
Þú vinnur oftast hratt og létt ef
þú vinnur með höndunum. Þú ert
vinur dýra og barna. Einfaldir lífs-
hættir og heimilishald er þér að
skapi. En þér finnst gaman að búa
til litlar veislur eða tyllidaga öðru
hverju.
Það er ósennilegt að erfiðleikar
lífsbarámmnar vaxi þér yfir höfuð.
Góða framtíð.
RSE
Lárajóna Þorsteinsdóttir, fóstra.
Sviðsljós
Vatnslitamyndir Ásgríms
Jónssonar í Listasafni íslands
Amorgun, laugardaginn 29. janúar,
verður opnuð í Listasafni Islands sýn-
ing á úrvali vamslitamynda Asgríms
Jónssonar í eigu safnsins og Safhs Asgríms
Jónssonar.
Safh Asgríms Jónssonar var sameinað
Listasafninu samkvæmt ákvæðum í erfðaskrá
hans, þegar það flutti í eigið húsnæði árið
1988. Listasafnið vill minna á þessa fyrstu
stórgjöf listamanns til safnsins, um leið og
það hefur 110. starfsár sitt á fimmtíu ára af-
mæli lýðveldisins.
Asgrímur Jónsson hóf snemma að mála
með vatnslitum
og málaði allan
sinn starfsferil
jöfnum hönd-
um með þeim
og olíulimm.
Hann náði
undraverðum
tökum á þess-
um vandmeð-
ferna miðli og
er talinn fremsti
vatnslitamálari
þjóðarinnar.
Ásgrímur Jóns-
son var fyrsti ís-
lenski listmálar-
inn, sem gerði
þá listgrein að
ævistarfi sínu
eingöngu.
Hann er
brautryðjandi
nútímamynd-
listar á Islandi og viðfengsefni hans eru aðal-
lega náttúra íslands.
A sýningunni verða myndir frá ýmsum
skeiðum á starfsferli Ásgríms allt ffá fyrsm
námsárum hans hér heima, m.a. úr ferðum
hans í Skaftafellssýslur 1910 - 12, til síðustu
áranna er hann málaði m.a. á Þingvöllum og
Húsafelli.
Sýningin stendur til 13. mars og verður
opin daglega nema mánudaga frá kl. 12 - 18.
Hægt er að panta leiðsögn um sýninguna fyr-
ir hópa hjá safhkennara.
Tvær sýningar opna í Nýlista-
safninu um helgina
Laugardaginn 29. janúar verða opnað-
ar tvær sýningar í Nýlistasafhinu við
Vamsstíg. I neðri sal safnsins opnar
sýning á verkum Gunnars Arnasonar. Þetta
er fyrsta einkasýning Gunnars, en áður hef-
ur hann tekið þátt í nokkrum samsýningum.
A sýningunni em 10 lágmyndir unnar í ál
og magnolíu. Gunnar Árnason smndaði
nám við Myndlista- og handíðaskóla ís-
lands, skúlptúrdeild, 1979 - 1983 og fram-
haldsnám við listaskólann Aki í Hollandi á
áranuin 1986 - 1989.
A lofti Nýlistasafiisins opnar Anna Lín-
dal sína fjórðu einkasýningu, en hún hefur
einnig teldð þátt í samsýningum bæði hér
heima og erlendis. Anna stundaði nám við
Myndlista- og handíðaskóla Islands 1981 -
1986 og framhaldsnám í Slade School of
Fine Art í London 1987 - 1990. Viðfangs-
efni Onnu á þessari sýningu er „Konan
sem viðgerðarmaður“. Þar vinnur hún
með þá hefð sem ósýnilegu ummönnunar-
störfin era. Þau eru hornsteinn samfélags
okkar mannanna. I gegnum aldirnar hafa
verið saumuð saman andleg og veraldleg
göt á hljóðlátan hátt.
Anna segir nál og tvinna táknrænan fyr-
ir þau þrekvirki sem hafa verið unnin í
þessa vera. Hefðin hefur blindað þannig
að vinnan við þessi störf sést elcki. Þau
standa utan við hagkerfin okkar eins og
stjörnurnar, en era okkur allt, segir Anna.
„Til þess að fjalla um þetta finnst mér vel við
hæfi að verkin séu eklci minnisvarðar úr
bronsi, heldur falli inn í sitt fyrra hlutverk að
sýningu lokinni"
Báðar sýningarnar verða opnar alla daga
kl. 14-18 ffam til 13. febrúar.
Anna Líndal á lofti Nýlistasafnsitis.
Mynd: Ol. Þórðarson.
Rétt lausn myndagát-
unnar í síðasta tölublaði
Vikublaðsins er:
„íhaldið í Reykjavík
skelfnr nú afótta við að
tapa völdum í vor. “
Enn er ég ekki kominn á
þann aldur að þátttaka í
jarðarföram sé vikulegt
brauð. Þó fer þessum tilfellum
heldur fjölgandi, mér til sárrar ar-
mæðu. Eg veit fátt ömur-
legra en jarðarfarir. Þó lenti ég í
einni fyrir stuttu sem óneitanlega
hafði sínar Ijósu hliðar.
Höfuðpersónan hafði verið .
kominn á þann aldur að gera mátti
ráð fyrir einhverju í þessum dúr.
Því var sorgin ef til vill dempaðri
en annars. Að auki var þetta úti á
landi þar sem jarðarfarir eru alltaf
ákveðin upplyfting, sérstaklega í
skammdeginu.
Tengdasonur hins látna hafði
starfað sem verkstjóri og var því
fenginn til að skipuleggja og
stjórna kistuburðinum. Hann tók
fórnarlömbin á eintal þegar þau
komu til kirkjunnar, gaf þeirn sopa
úr pyttlu sem hann bar innanklæða
og útskýrði hernaðaráætlun sína
Nú vora þeir sex sem áttu að bera
og komu hver í sínu lagi. Með þeirn
öllum þurfti verkstjórinn að fá sér
sopa og þar sem hann hafði fengið
sér nokkra áður en lagt var stað
til kirkjunnar varð áætlunin æ
flóknari eftir því sem burðarmönn-
unum fjölgaði. Og þar sem ég
þekki inanninn veit ég að hún hef-
ur aldrei verið einföld eða auðskil-
in. Afleiðingin varð sú að þegar
kom að framkvæmd þá röðuðu
fimm burðarmenn sér vinstra meg-
in við kismna en væskillinn í hópn-
um var einn hægra megin.
Flestum kirkjugesta var nú ljóst
að hér var eitthvað ekki eins og það
átti að vera. Verkstjóranum hafði
hins vegar runnið í brjóst og því
var ekki strax gripið í taumana.
Kona hans, dóttir líksins, áttaði sig
þó á endanum og keyrði olnbog-
ann í bringspalir mannsins. Þegar
hann aftur náði andanum skildi
hann vandræðin á augabragði og
stökk til að leiðrétta. Að því loknu
vora fjórir burðarmannanna hægra
rnegin við kismna en tveir ofan á
henni. Það þurfti allnokkrar tilfær-
ingar áður hlutirnir voru orðnir
eins og vaninn er.
Umrædd verkstjórafrú hafði
keypt sér sérstakan sorgarhatt í til-
efhi dagsins. Sá var svarmr og svo
barðastór að minnti á öskumnnu-
lok. Mig granaði reyndar að hún -
hefði látið lita „sombrero-hatt“
sem hún hafði keypt á Majorka fyr-
ir nokkram áram. Þó gat ég ekki
kornið auga á þessar ansi skemmti-
legu kúlur sem héngu neðan úr
börðunum svo sjálfsagt era þéssar
gransemdir ekki réttar. En stærðin
og hönnunin var óneitanlega svip-
uð.
Þessi hattur vakti mikið ergelsi
í kirkjunni því þeir sem sám í
stækkandi radíus fyrir aftan hattinn
sáu ekkert hvað ffam fór við altar-
ið. Auk þess slógu blöðkurnar í
tvfgang gleraugun af ekkjunni þeg-
ar frúin sneri höfðinu til. I seinna
skiptið brotnuðu þau og lá við að
það ylli stórslysi þegar kom að
þeim þætti athafnarinnar að ekkj-
an átti að kasta blómum ofan í
gröfina. Seinna um daginn missti
svo verkstjórinn bílprófið en það
er önnur saga þó svo hún tengist
bæði pyttlunni og þeirri takmörk-
un sjónsviðsins sem fylgdi því að
vera í nágrenni við hattinn.