Frjáls þjóð - 08.04.1961, Blaðsíða 6

frjáis jijóð
Utgefandi: Pióéva rnarflokkur Islands.
Ritstjóri: Magnús Bjarnfreðssoii, óbm.
Framkvæmdast.jóri: Kristmann Elösson.
Afgreiðsla: Laugavegi 31. — Sími 19985. — Pósthólf 1419.
Áskiiítargj. kr. 12,00 á mán. Árg. kr. 144,00, í lausas. kr. 4,00.
Félagsprentsmiðjan h.i
Hver vilS bera þé sntán?
]V"ýiega var skýrt frá því í heimsfréttunum, að núverandi
' rikisstjórn Bandarikjanna hefði tekið þá ákvörðun
að leggja niður 21 hernaðarbækistöð utan heimalandsins.
Væri þetta gert vegna þess, að þessar hernaðarbækistöðvar
væru úreltar og gagnslausar orðriar, og því ástæðulaus
og óskynsamlegur útgjaldabaggi á Bandaríkjunum á tím-
um, þegar efnahagskeríi þeirra stæði ekki á eins traustum
fótum og æskilegt væri.
T^essari ákvörðun Bandaríkjastjórnar vill þetta biað heils-
hugar fagna, einmitt vegna þess, að þetta hlýtur að
verða skoðað sem stórmerkilegt framlag og spor í þá átt
að draga úr spennu kalda stríðsins, en sérstaklega, ef það
skyldi koma í Jjós, að sú gæfa fylgdi íslenzkri þjóð, að
hernaðarbækistöðvarnar hér væru meðal þeirra, sem nið-
ur á að leggja á næstunni.
Því verður ekki neitað, að-eftir hin óskaplegu og örlaga-
ríku svik vinstristjórnarinnar svonefndu i herstöðvamál-
inu, hafa örfáir talið það helztu von okkar í því máli, að
Bandaríkjamenn teldu það ekki svara kostnaði að halda
hér uppi hernaðarbrölti, og færu því aí sjálfsdáðum og án
þess að hlusta á kveinstafi landssölumanna og hermangara.
■\Tú stendur yfir undirskriftasöfnun meðai alþingiskjós-
^ ' enda um allt land undir kröfuna um brottför hersins
og afnám herstöðva hér á landi. Sérhverjum íslendingi á
kosningaaldri er þar gefinn kostur á. að skrá afstöðu sína
í íslandssöguna um alla framtíð til þess sérstaklega, hvort
hann vill að íslendingar búi einir á landi sínu og losni við
þá siðspillingu og þann þjóðarvoða, sem herstöðvarnar liafa
haft og gætu í enn ríkara mæli haft í för með sér í fram-
tíðinni, og aimennt hvort hann vill að íslendingar ieggi
sitt litla lóð í heimsmálunum á vogarskálina með þeim,
sem vilja stuðla í orði og æði að FRIÐI á jörðu og útrým-
ingu þeirrár vitfirringar, sem heitir stríð.
Þeir sem neita að skrifa undir þessar kröfur hernáms-
andstæðinga, skrá í RAUN nafn sitt í íslandssöguna um
aila framtíð undir kröfuna uin hið gagnstæða. Hver vill
bera þá smán?
TTugsum okkur nú, að rikisstjórn Bandaríkjanna hafi
■*•■*- þegar ákveðið að leggja niður hernaðarbækistöðvar
sinar hér og kalla heim ailt sitt lið, hvað sem kveinstöfum
íslenzkra hermangara liði, vegna þess að herstöðvarnar
væru verri en gagnslausar, og framkvæmdi þá fyrirætlun
á næstu mánuðum. Hvaða óbreyttur íslenkur alþingiskjós-
andi vill-þá, að við nafn hans standi óafmáanlega um alia
framtío í sögu þjóðarinnar, að HANN hafi verið þessu and-
vígur og viljað hafa her og herstöðvar, þó að þær væru
þjóð hans eingöngu til tjóns jafnt í stríði og friði. Hver
viil bera bá smán?
En tækist nú svona til, sem hér er aðeins varpað fram
s.ern hugsanlegum en'irþög rökréttum möguleika, þá hefðu
þeir, sem ekki taka þátt í undirskriftasöfnun Samtaka her-
námsandstæðinga í RAUN krafizt tjónsins og eyðilegging-
arinnar til handa þjóð sinni. Sinnuleysi og sofandaháttur
í þessum efnum er engin afsökun og verður alltaf metið
jafnt beinum verknaði .
j,eir óiánsmenn í íslenzkum þjóðmálum, sem aldrei hafa
skilið það, að við gætum gert samninga og haft marg-
víslega samvinnu við vestrænar þjóðir, án þess að hegða
okkur eins og þrælar eða uppkeyptir leppar hinna vest-
rænu stórvélda, hafa rekið upp hiö ferlegasta óp út af und-
irskriftasöfnun þeirri, sem Samtök hernámsandstæðinga
beita sér nú fyrir um allt land, og ká,!’a það uppá.skrift á.
Moskvuvíxilinn. Svo blindir eru þessir ólánsmenn í ofstæk-
isfullri lítilþægð sinni,. að þeir stimpia sérhvert gott og
þjóðhollt verk sem kommúnisma og Moskvuþjónkun, og
séi’hvern flokksmann sinn, sem af drenglund og skilningi
á velferð þjóðarinnar í lengd og bráð, hefur lagt þar hönd
að verki, kommúnista og Moskvuþjón. Og það kalla þeir
baráttu gegn kommúnismanum.
Hver vill bera þá smán með þeim?
Hér skal sérhverjum óbreyttum liðsmanni og flokksmanni
Sjálfstæðisflokksins og Alþýuflokksins ráðlagt og á hann
heitið að skrifa nafn sitt undir kröfurnar um brottför hers-
ins Qg.afnám herstöðva hér á landi, en flekka ekki heið-
virt naín sitt með því að hlýða kalli ofstækisfullra og
staurblindra iiösoddu flokfcanná í þessu stórmáli.

ð þessu sinni skulum við
skyggnast um að tjalda-
baki á fréttastoí'u útvarpsins.
Á því leikur enginn vafi, að
á ekkert dagskrárefni út-
varpsins er jafnmikið hlustað
og á fréttirnar, enda hafa
fréttir útvarpsins það orð á
sér, að þeim sé óhætt að
treysta fram i rauðan dauð-
ann, svo framarlega sem ut-
anaðkomandi öfl rugli ekki
í ríminu, svo sem ef erlend-
um fréttastofum skjátlast í
sínum fréttum. Eitt gleggsta
dæmið um það, hversu mik-
ils álits og trausts fréttir út-
varpsins njóta er kannski
það, að þegar útvarpið hefur
tvisvar haft sprell í frammi
fyrsta apríl, hefur fjöldi
fólks gleypt agnið, . þótt
fréttirnar hafi verið svo
furðulegar, að ekki hefði þýtt
fyrir neitt blað, að ætla les-
endum sinum að trúa þeim.
Sagt er að bæði Hvergerð-
ingar og Hellubúar hafi sleg-
ið saman í bil til þess að fara
til Selfoss, þegar útvarpió
.sagði frá kornu Vanadísár-
innar forðum og kynnti
hljómsveit Spike Jones sem
„Lúðrasveit staðarins“ og
Reýkvíkingum er í fersku
minni, að Breiðfirðingabúð
fyíltist út úr dyrum, þegar
„Pétur Sigfússon, skákmeist-
ari úr Grímsey“ tók þar þátt
í tafhnóti hinn fyrsta apríi í
hitteðfyrra. Jafnvel mörgum
máriuðum síðar kom það fyr-
ir að maður hitti menn á
götu, sem ekki höfðu hug-
mynd um að þetta hefði verið
gabb, og kannski opnast fyrst
augu einhvers, er hann les
þetta greinarkorn.
Þetfa var mí útúrdúr, sem
ckki kemur við hinu raun-
verulega starfi fréttastofunn-
ar, en einhvers staðar stend-
ur skrifað að undantekningin
geti sannað regluna, og ein-
mitt þessi dæmi finnst mér
nokkur spegilmynd af því
írausti, áem fréttastofan nýt-
ur.
A
ð baki frétta Ríkisút-
varpsins liggur geysi-
mikil vinna, hriklu meiri
vinpa grunar mig, en flestir
gera sér grein fyrir, þegar
þeir hlusta á fréttalesturinn.
Ég leit um daginn inn hjá
þeim manni, sem kunnugastr
ur er þeim málum, Jóni
Magnússyni, sem vei’ið hef.-
ur fréttastjóri útvarpsins ura
nær tuttugu ára. skeið og bað
hánn um. að segia lesendum
Jón Magnússon
fréttastjóri.
lítilsháttar frá starfsemi
fréttastofunnar. Jón varð vel
við þeirri bón, eins og hans
var von og vísa, og tók sér
stundar hvíld frá störfum,
(frómt frá sagt tók hann
hana nú af kaífitímanum),
og ég upphóf spurningarnar.
. réttlátt væri,. þeir. riá vissa :
upphstó íyrir hverja' írétti í
Ég ýíí gjarna skjófá þýí
hér inn, að mér finnst þetfa
fyrirkömulag á fréttaöflun
hér á landi ákaflega
heimskulegt. í hverju þorpi
og byggðarlagi á landinu eru
þetta 4—5 fréttaritarar, hver
frá sínu blaði og útvarpinu,
sem siðan senda hver um sig
sínar fréttir. Á hverju blaði,
og hjá útvarpinu vinna síðan.
margir menn við að skrifa
þessar fréttir niður og við
að þýða sömu erlendu frétt-
irnar. Við allt þetta fer
geysileg vinna í súginn, hin
pólitísku blöð geta hagrætt
sínum fréttum og túlkað þær
eftir sem áður, þótt þetia
fyrirkomulag yrði lagt niður.
Okkur vantar hér, að mínum
dómi, fréttastofu, sem annast
um fréttaöflun fyrir blöðin
og útvarpið, aflar hlutlausra
og áreiðanlegra frétta og sel-
ur siðan blöðunum og út-
varpinu sína þjónustu. Stofn-
kostnaður slíkrar fréttastofu
yrði að vísu nokkur, og þjón-
Fóíkift bak við tjöldin iii
Rætt viö Jón Magnósson
H
versu marga fréttaritara
hefur frétlastofan á sín-
um snærumr
— Hér innanlands eru um
60 fréttaritarar. Þeir eru
dreifðir um allt Jandið,.og yf-
irleitt staðsettir þar sem
þéttbýlast er í hverju um-
dænri. Þeir senda okkur á-
vallt fréttir, ei' eitthvað
fréttnæmt gerist, þá senda
þeir okkur fréttabréf .ö’ðru
usta hennar myndi kosta við-
skiptavinina töluvert, en við
þetta sparaðist svo mikið
mannahald hjá þeim, að það
borgaði sig áreiðanlega á
stuttum tíma.
TTvernig er svo með frétta-
öflun erlendis fró?
— Hún fer fram með ýmsu
móti. Við höfum fréttarit-
ara í Noregi, SVíþjóð og
Kvenskörungur
fréttastofunnar,
Margrét
Indriðadóttir.
hverju og við hringjum í þá
til að spyrja frétta.
Er það eftirsótt starf, að
vera fréttaritari?
— Nei, það er ekki eftir-
sótt starf, sem ekki er von.
Þetta er svo illa borgað, að
íréttaritarastarfið er nánast
þegnskylduvinna fyrir lands-
byggðina. Útvarpið lieí'ur
enga peninga til þess að
borga öllum þessum mönn-
um fyrir starf þeirra, eins og
Danmörku. Svo sendum við
stundum fréttamenn út, ef
eitfhvað sérstakt er um að
vera, til dæmis.er núna í vet-
ur einn af starfsmönnum
fréttastofunnar staddur í
Lundúnum og við sendum
oít menn á þýðinganniklar
alþjóðaráðstefnur, nú og svo
, er náttúrlega. oft sendur
maður ef eitthvað er aA> ger-
ast í íþróttaheiminum innan-
lands sem utan, en hann er
M
Frjáls þjóð — Laugardaginn 8. apríl 1961