Vikublaðið - 08.07.1994, Blaðsíða 10

10
VIKUBLAÐIÐ 8. JULI 1994
Það var yndislegt að íylgjast með
sjónvarpsfrétt um daginn þar
sem verið var að greina frá vígslu
einhvers hafitarmannvirkis austur á
landi. Það var blíðskaparveður þeg-
ar fulltrúar Eimskips og Samskips
klipptu á vígsluborða eins og sam-
hentustu bræður. Maður saknaði
þess að sjá ekki Sverri Hermanns-
syni bregða fyrir, en hann Lands-
bankastjóri og Landsbankinn er
einn af stærstu viðskiptavinum
Eimskips og Landsbankinn er aðal-
eigandi Samskips. Og svo er Sverrir
fyrrverandi þingmaður Austur-
lands.
En þarna mátti þó sjá þingmann-
inn séra Gunnlaug Stefánsson
gretta sig framan í sólina. Og rúsín-
an í pylsuendanum var að fá að
fylgjast með broti úr ræðu Egils
Jónssonar ffá Seljavöllum. Þvílík og
önnur eins ræðusnilld. Urn fram-
þróunina á landsbyggðinni og mik-
ilvægi góðra samgangna í því sam-
bandi.
Af hverju Egill var að halda þarna
ræðu er hulin ráðgáta. Hann er
vissulega þingmaður Austurlands,
en það eru örlög fleiri manna. Hvar
í ósköpunum var Dóri Blöndal sam-
gönguráðherra? Það eina sem kem-
ur upp í hugann er að sem formað-
ur landbúnaðarnefhdar Alþingis
teljist Egill ígildi ráðherra. Það kom
berlega í ljós í þinginu sl. vetur þeg-
ar Dóri lét Egil hjóla í kratana og
gera skítverkin fyrir sig. Ætli Egill
hafi verið að fá umbun þarna á
Reyðarfirði? Fá að impónera at-
kvæðin í góða veðrinu og fá stimpil
sinn á hafnarmannvirkið. Þess fyrir
utan var Dóri alveg ofboðslega góð-
ur í að græja snjómoksturinn milli
Norðurlands og Austurlands í vet-
ur. Og er ekki verið að byggja flug-
völl fyrir austan?
Egill var líka heppinn, þurfti ekki
að frumsemja ræðuna, það dugði að
staðfæra ræðu sent hann flutti á
þingi nú í febrúar. Þá sagði Egill:
„Það er satt að segja afar athyglis-
vert hvað það kemur greinilega
fram í því sambandi að mjög stór
hluti af sveitabyggðinni hefur
möguleika á því að treysta atvinnu
sína með því að sækja vinnu í þétt-
býlið þannig að út af fyrir sig er
traustur byggðabúskapur, bæði í
sveitum og byggðakjörnunum að
sjálfsögðu grundvöllur fyrir því að
sæmileg afkoma geti verið í sveitum
iandsins." Brillíant.
En hefur Egill í raun einhverja á-
stæðu til að kætast? Er ekki bara
verið að stinga dúsu upp í hann? Ef
Egill flettir í gögnum Friðriks fjár-
málaráðherrá sér hann að útgjöld
ríkisins til samgöngumála lækka
milli 1993 og 1994 úr 9,6 í 8,7 millj-
arða. Það er niðurskurður um 900
milljónir og ekki fá austlendingar
nein jarðgöng. En Egill bóndi ætti
þó enn frekar að skoða tölurnar í
landbúnaðarkaflanum. 1992 fóru 11
ntilljarðar í landbúnað og niður-
greiðslur, en fjárlög 1994 árs gera
aðeins ráð fyrir 6,8 milljörðum. Það
er 40 prósent niðurskurður framan í
þá sem bíða eftir „sæmilegri afkomu
í sveitum landsins."
Fer Egill í annan fæting við krata
á næstu mánuðum svo að atkvæðin
fyrir austan sjái hversu dyggan vörð
Dóri og Egill standa um samgöngu-
málin og landsbúnaðirnn? Er það
kannski í því samhengi að Dóri hef-
ur ákveðið að framlengja ekki for-
mennsku Egils í hinni nýeinka-
væddu Áburðarverksmiðju há-eff?
Rithöndin
Mannhelgin er þér
þungamiðja tilverunnar
Skriftin segir að þú sért sér á báti
að mörgu leyti. Þú ert sjálfstæð
og skapgerðin traust. Álit annarra
skiptir þig engu máli. Þú ert fram-
gjörn og hefur mikinn metnað.
„Stolt siglir fleyið mitt stórsjónum
á“ gætu verið einkunnarorð þín. Þú
gætir þess þó áð flana ekki að neinu.
Orð og gerðir verða að standa á
traustum grunni að þínu álitd.
Þú virðist þrautseig, leggur þig
alla ffam ef því er að skipta og nærð
árangri með seiglunni. Þú átt auð-
velt með að gleyma sjálfri þér vegna
málefna og hugsjóna þinna. Velvild
er ríkur þáttur í skapgerð þinni og
alltaf er hægt að hjálpa einum í við-
bót, finnst þér. En stundum ertu
e.t.v. of bjartsýn, þannig að bjart-
sýnin ruglar dómgreindina örlítið.
Þetta er erfitt að varast en það þarf
þó helst að gera.
Þú hefur allgóða leiðtogahæfi-
leika en þó er eins og hæðir og
Inga Rósa Þórðardóttir, forstöðumaður
Ríkisútvarpsins á Austurlandi.
lægðir skiptist nokkuð á hjá þér og
gæti það spillt fyrir þér sem leið-
toga. Þú hefur áhuga á mörgu, m.a.
á listum, guðfræði og heimspeki. Þú
virðist vera mikil heimilismanngerð
og góður uppalandi.
Fjölskyldubönd eru fyrir þér
raunhæf og sterk. Mannhelgi,
mannréttindi og fjölskyldumál eru
fyrir þér þungamiðja tilverunnar og
að málefnum tengdum þeim fellur
þér áreiðanlega best að starfa. At-
hugaðu að vera ekki ógætin í orðum
til að særa ekki aðra óviljandi.
Gangi þér vel.
R.S.E.

r

Wo— yj- (L-v

Sumarsýning Norræna hússins á verk-
um Ragnheiðar Jónsdóttur Ream
Næsta laugardag verður opnuð
sýning á verkum Ragnheiðar
Jónsdótmr Ream í sýningarsöluin
Norræna hússins. Verkin á sýning-
unni eru fengin að láni hjá listasöfn-
um og einkaaðilum en Hrafnhildur
Schram listffæðingur tók að sér að
hafa umsjón með sýningunni.
Ragnheiður Jónsdóttir Ream fædd-
ist 1917 og lést 1977. Hún smndaði
myndlistarnám við The American
University í Washington D.C. 1954-
1959. Þá átti hún langt tónlistarnám
að baki en mikil gerjun var í banda-
rískri myndlist á þeim tíma sem Ragn-
heiður var búsett í Bandaríkjunum og
gat hún fylgst með þróun þeirrar mik-
ilvægu listastefnu, abskrakt ex-
pressjónismanum, sem kom ffam þar
á 5. og 6. áramgnum.
Árið 1969 fluttist Ragnheiður til ís-
lands ásamt eiginmanni sínum, Don-
ald Ream frá Bandaríkjunum. Hún
hélt margar einkasýningar og tók þátt
í samsýningum í Bandaríkjunum og
íslandi. Hún hlaut ýmsar viðurkenn-
ingar og verðlaun fyrir list sína meðan
á Bandaríkjadvölinni stóð. Verk
hennar eru í eigu margra listasafha
hér á landi og víðar.
Ragnheiður hélt málverkasýningu í
Norræna húsinu 1974 og sýndi ásamt
Hjörleifi Sigurðssyni og Snorra
Sveini Friðrikssyni á Sumarsýningu
Norræna hússins 1976.
Sumarsýningar Norræna hússins
hafa verið haldnar á hverju sumri til
að kynna einhvern eða einhverja af á-
hugaverðustu myndlistarmönnum Is-
Iands. Eiga þær sérstaklega að sýna
hinum fjölmörgu erlendu ferðamönn-
um sem koma í Norræna húsið á
sumrin hversu mikilvægur þáttur í ís-
lensku menningarlífi myndlistin er.
Einnig er vonast til að hinn stóri hóp-
ur íslenskra listunnenda kunni að
meta þessar sumarsýningar.
Hjartagáían
Setjið rétta stafi í reitina neðan við krossgátuna. Þeir mynda þá bæjarnafn. - Lausnarorð krossgátunnar í síðasta
blaði er Bjamveig.
rilveran
off étr
Margt misjaffit má segja um í-
þróttir og alla þá athygli sem
karlastjórnaðir fjölmiðlar sýna
slíku. En þó svo ég sé til í að segja
margt ljótt um íþróttirnar sjálfar þá
skal enginn fá mig til að segja neitt
misjafnt urn nteðferð fjölmiðla á
inálinu. Hugsið yklcur bara sjálf
hversu mikinn tíma þetta sparar
manni. Þú færð ef til vill Moggann v
eða Dagblaðið í hendur og finnst
þú nauðbeygður til að fletta gripn-
um ef þar sk)Idi eitthvað áhugavert
vera. En núna geturðu tekið fleiri,
fleiri síður og hlaupið yfir, í þeirru
sælu vissu að þar sé ekkert sem
nokkru máli skiptir. Þar mættu eins
vera merkingarlausar orðaraðir. Og
við nánari umhugsun sérðu að sjálf-
sögðu að það er akkúrat það sem á
þessurn síðum er. Merkingarlausar
orðaraðir.
Af sömu ástæðu lít ég á fyrirbæri
eins og Heimsmeistaramótið í
knattspyrnu, Olympíuleika, Evr-
ópuleika og Pollamót sem hreina
guðsgjöf. Heimilislífið öðlast nýjan
blæ. Enginn amast lengur við því að
ég spili mínar gömlu Blúsplötur og
jafnvel er unnt að fá athygli fjöl-
skyldumeðlima ef mér dettur í hug
að fara með eitthvað eftir Einar
Ben. Stundum er jafnvel spilað. Og
hver er ástæðan? Jú, Bjarni Fel er að
lýsa í sjónvarpinu og enginn hefur
hug á að kveikja.
Heilu og hálfu kvöldin eru undir-
lögð þessa vitleysu og fólk fer aftur
að umgangast í stað þess að tapa
sinni litlu glóru á altari skjáguðsins.
Og ég er ekki einn um þetta. Eg sé í
húsum í kringum mig að fólk kem-
ur út í stórhópum þegar einhver
æsispennandi og eldfjörugur kapp-
Ieikurinn í cinemascope og víðómi
byrjar. Kallarnir fara að dytta að
bílunum og konurnar sinna ein-
hverju í garðinum. Og svo koma
krakkarnir og einhver þarf aðstoð
við að læra á hjól og nægir eru til
hjálpar. Svo fá rnenn sér jafhvel
einn léttan og njóta veðurblíðunn-
ar. Allt íþróttunum að þakka.
Staðreynd málsins er nefhilega sú
að burtséð frá litlum hópi æsinga-
manna er enginn sem nennir lengur
að horfa á þessa dellu. Mettunin er
að verða staðreynd. Jafnvel íþrótta-
guðinn sýnir sig vera á brothættum
bát og blindsker framundan. Og
það er orðið leyfilegt að láta þess
getið að ef til vill sé nú búið að gera
nóg fyrir íþróttamennina. Ef ti) vill
hafi ríki og sveitarfélög eittltvað vit-
legra við peningana að gera en reisa
yfirbyggða, upphitaða, flóðlýsta í-
þróttavelli með ntalbikuðum bíla-
stæðum, bólstruðum áhorfenda-
stæðum, vatnssalernum og popp-
kornssölu. Að þjóðkirkjunni frátal-
inni er vafasamt að nokkur hópur
hafi jafn lengi í skjóli sögufalsana og
hávaða getað haft jafn mikið fé af al-
menningi og gert jafn mikið ógagn
og íþróttamafían.
Því er það mín einlæga ósk að
sem mest verði sjónvarpað frá sem
flestum kappleikjum sem víðast um
heiminn. Málið er að fylgismenn
ritskoðunar hafa farið alveg öfugt í
hlutina. Til að losna við eitthvað ó-
æskilegt er urn að gera að hafa það
sem aðgengilegast. Þá kemur þreyt-
an, hinn tilvistarlegi leiði. Svo er
það að sjálfsögðu til bóta þegar fyr-
irbærið er í eðli sínu leiðinlegt. Eins
og íþróttir.