Tíminn - 11.03.1970, Qupperneq 8

Tíminn - 11.03.1970, Qupperneq 8
8 TIMINN MIÐVIKUDAGUR 11. marz 1970 mmé xyry>. ;<'ínT\ . V: . *V; M&fc íX tfr WV'.XM..w^WÖW* vCjJ € wXwM^í^. . - mJ^WWM wwww*<t. LISTAVIKA STÚDENTA Þanin 22. febrúar s. 1. hófst í Háskóla íslands listavika, sem stóð yfir til 1. marz, og spann aði flutning tónlistar, skáldskap- arkynningu bókmennta og sýn- iimgu málara og höggmynda- listar. Því er oft þanmig varið að imnan allra skóla, eru marg- ir þeir nemendur, sem ekki þríf ast eingöngu af því orði og þeim vísdómi sem þar fram fer. — Þeir hljóta því einfaldlega að seilast eftir sínu hugðarefni, hvert sem það er, og þá oftast utan síns skóla. — í setndngar- ræðu listavikuiwnar vék háskóla rektor Magnús Már Lárusson, einmitt að þessiu í fáum en greLnagóðum orðum. Hann kvað svo á að í vissri reglugerð skól- ans segði að hl-Uitverk hans væri að mennta og útsikrifa embætt- ismenm. Ég hygg mig hafa skil- ið hásikólarektor rétt, er hann kvað gott eitt um lærdóm embættismannsins að segja, en homum mætti einnig fylgja önnur mennimg, nefnilega sú sem sálina gleður. Þá vildi und irrituð geta um aðra mennimgu sem gott væri að fylgdi jafnt embættis- sem listamanní og það er sú mennt, sem hvergi vertðuir af bók mumin, menning hjartans. — í þessu greinarkorni verður eimungis fjaliað um tónlistar- efni þessarar listaviku. — Að loknum setningarorðum há- skólarektors gafst gastium kost- ur á að njóta málaralistar Krdstjáns Davdðssonar, og virða fyrir sér verk Sigurjóns Ölafs- sonar myndhöggvara, óður en tónleikar kvöldsdns hófust í Hátíðasal Háskólans. — Þar veiru leikin verk effir Mozart, Beeithoven og frönsku höf- undana Ibert og Damase, en flytjendur voru Stefán Edelstein, píanó — Gunn- ar Egilsson, klarimett, Kristjón Stephensen óbó, Stefárn Steph ensen horn, Sigurður Markús- son fagot og Jón Sigurbjörnsson flauta. Blásarakvin-tettarnir eftir Ibert og Damase, eru ósvdkin frönsk tónlist, aðgemgileg og þægileg til að njóta án heila- brota. Pfanókvimtettarnir eftir Mozart og Beethoven sem einn ig voru fluttir hér eru báðdr heillandi kammertónlist. Flutn ingur blásaranna, á efninu var vel samræmdur og leik-ur þeirra yfirleitt jafn. Mörgum ágætum einleiksllnum var brugðið upp og ánægjulegt að heyra langa fagotsóló úr verki Damase ágætlega túllkaða. Þar sem píari óið kemur við sögu og hefir jafnvel orð fyrir flytjendum, eins og víða í Beethoven, sýndi piíanóleiikarino hversu ágætur „kaimmermúsiker“ hann er. Það hlýtur að vera erfitt að flytja lifandi tónlist við þau hljóm- skilyrði sem Hátíðasalurinn hef ir upp á að bjóða og hugmynd hlustenda um ledk þeirra lista manan er hér kornu fram þvd naumast raunhæf. — Þá íslenzku þjóðtónlist sem fiutt var í Norræna húsinu þ. 27. febrúar s. 1. gat undirrituð því miður ekkd hlustað ó. — Listavikunni lauk svo þ. 1. marz með orða — hljóða tóna og dansaleik sem Þorkell Sigurbjömsson hafði samið 6ér 9taklega fyrir listaivikuoa til flutnings í anddyri Háskólans. Það er góðra gjalda vert að laga sig og sína smíð eftir að- stæöum, en stigapallar og tröpp ur skóíams setja þar vissar sfcorður. — Þá er niú uppistað- an í hljóðalleiknum ekki ómerk ari en vdsdómsorðin forgyltu. „Visindin efla alla dáð“. Með þvi að teygja toga og hagræða álherzlum er freystandi að syndga svolítið. Hver heyrir hvort kveðin er „syn*d“ efis*. stuinið ví(sind-sind) in, eða þeg- ar efla skal hlutina, er adveg eins hægt að e(blabla) þá o. s. frv. Undirrituð hyggur, að ek’ki sé hún ein um að efast um ósikeikulleik orðanna að vísindin efli alla dáð. Ekki skulu þau samt vanmetin hér, fjarri því. — Það má henda gaman að ýmsu með smábrell- um, og það hefir Þorkell gert á sína vísu, þótt ölu gamni fylgi nokfcur alvara. — Flytj endur voru Jón Sigunðsson og Lárus Sveinsson trompetar, Stefán Stephensen horn, og auk þess Bjarni Guðmundsson og Björg Jónsdóttir sem annað- ist dansaleikinn. — Fjórir kór- ar skólafólks sáu um — tal — hljóða og orðaleikinn. Þorkell var sjá'lfur stjórnandi, og þau vísindi eru honum töm að kunna sér hóf í smíðaigdeðinni en það er líka list. Aðsókn var gífiur leg svo ekki fór milli mála, að eitthvað nýtt vdlja roenn sjá og heyra. Það þarf líka kjark til að sjósetja fleytur af þessu tagi, en það áræði hefir þorkeli í rdkum mædi. Það vekur furðu að í heild sikuli stúdeotar jafn tómlátir á sroa 'eigin ldstavifcu og raun varð á. — Vonandi rumska þeir við áhuga og við- leitni hinraa fáu áhugasömu, sem að vifcunni stóðu og lögðu simn skref fram. Uamiur Annórsdóttir. Ingvar Gíslason, aBþíngSsmaður: NOKKUR ORÐ AÐ GEFNU ALþýðubla'ðið slettir heldur bet ur í mdig ónotum í þingfréttum sínum á föstudaginn var og vand- ar mér ekki beinlínis lýsinguna! í sjálfu sér kippi ég mér ekki upp við fréttamensku af þessu tagi, enda öldungis í samræmi þær venjur, sem tíðkast í íslenzkum bíöðum og ekki. er virðingu memns samboðið að elta élar við. Samt get ég ekki stillt mig um að rif ja upp eftirfarandi: Sl. miðvi'kudag svaraði Gylfi menintamálaráðherra skriflegri fyrirspurn frá okkur Jóni Skafta- syni um það, hvort ríkisstjórnin hefði tekið afstöðu til þeirrar meginstefnu, sem fram kemur í áditi háskólanefndar (útg í. sept. 1969) _um þróun og eflingu Há- skóla íslands næsta áratug. • f svari menntamálaráðiherra kom frani, eins og Tíminn hefur skilmeiikilega greint frá í fréttum sínum , að ríkisstjórnin hefði tekið jákvæða afstöðu til álits nefndarinnar og mynd: fyrir sitt leyti stuðla að því að stefna há skólanefindar yrði framkvæmd. Þessari yfirlýsingu ráðherra munu allir sem á hlýddu, hafa fagnað, ekki sízt ég, sem lét ánægju mína í Ijós með beinum orðum. Hins vegar leyfði ég mér það, - sem mjög virtist fara í taugarnar á ráðherranum, - að leggja áherzlu á. að vi’ð þessa yfirlýsingu yrði staðið og fór í því sambandi nokkrum orðum um nauðsyn þess, að allir, sem hlut eiga að m li, sameinist um að hraía uppbyggingu háskólans sem mest mætti verða og gat þess, sem full ástæða var til, að enn skorti á. að fyllilega væri fyrir því séð, að tillögur háskóla- nefndar kæmust í framkvæmd, m.a. vegna þess, að deildir há- skólans hafa efcki allar enn tjáð sig um tillögurnar. Fór ég um málið nokkrum fleiri orðum til áherzlu þeirri skoðun minni a'ð framfylgja bæri af fullum þunga þeirri meginstefnu, sem þar um ræðir. M-enntamálaráðherra hefur víst ekki þótt ástæða til þess að vera brýndur tíl dáða í þessu máli, — og beindi ég orðum mín- um raunai’ til fileiri aðila en hans eins, — og í stað þess að taka brýningu minni eins og manni sæmdi, rauk hann upp í ræðustól og fór að væna mi-g um að hafa undirbúið ræðu fyrirfram, sem hefði verið miðuð við annað svar en hann gaf við hinni skrif- legu fyrirspurn okkar Jóns Skaftasonar. Gerði hann mér upp þá hugsun, að ég hefði búizt við neikvæðri eða loðinni afstöðu HVERS Oft þegar maður stendur v.pp á annan endann og gerir ekki neitt, v-erður maður fúll í skapd, bölvar o ragnar og þráir ósköp he>tt að geta .ðhafzt eitthvað, jafnvel þó að það sé öllu viti sneitt. Mann ’.angar stundum ákaflegia til að geta öðrum gleði veitt, þótt í. (Ttr vití, að slíkt verði ekki nokkurs metið eða fyrir það sreitt. = LOÐFOÐRUÐ KULDA- STÍCVÉL hlý, sterk oq þægileg med bmbskinnsiódri. .Stærdirá yngri sem eldri frá 28-46. iim iKssusnimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmnmiiiiiiiiiiiiiiiiimii^ TILEFNI hans gagnvart áliti háskólanefnd- ar. Að vísu dró hann síðar í land að því er tók tíl þessarar ásökun- ar, enda er Gylfa ekfci alls varnað, fjarri því! Hins vegar hefur rit- stjóra Alþýðublaðsins ekki þótt ta-ka því að virða þessa yfirbót herra síns, svo sem frásögn blaðs- ins ber með sér. Sannleikurinn er sá, að ég vissi í aðalatriðum, hvert svar ráð- herrans yrði, enda hafði hann áður í einkasamtali við mig getið þess, að ríkisstjómm hefði já- kvæða afstöðu tíl álits háskóla- nefndar. Mér kom svar ráð- herrans því sízt á óvart, og þau orð, sem ég lét falla eftir að hann hafði flutt þinghedmi yfirlýsingu sína, voru ekki stfluð upp á annað svar en hann gaf, heldur sem framhald af því sem hanm sagði, til áherzlu á nauðsyn þess að Há- skóli íslands yrði efldur á grund velli tillagna háskólanefndar. Ingvar Gíslason. Þetta getur hver maður sannfærzt um, sem les ræðn mína eins og hún birtíst í venjulegri vélritaðri gerð esfm seigulbandi. Ég fæ ekki séð, að ráðherrar, — hvortki Gylfi Þ .Gíslasom né aðrir ,— þurfi að gera sig merfd- lega þótt þingmenn leyfi sér að brýna þá tíl þess að stamda í naun við orð sín og yfiriýsingar. Sifkt er bæði réfctur og skylda þingmanna og ætti engum að koma á óvart. Ingvar Gíslasoo. MÁ VÆNTA? N.. á tímurn er ekki ailtaf hægt að treysta öUum, en menn vita þó eitt, að á stjór, '°menin og aðra klækjarefi getur æska landsins si_ ekki framar reitt. Það er ekki nóg, að lof' öllu fögru og opna á sér kjaftinn til að brosa gleitt, ef ekki er hægt. að ^era eitthvað. sem almenningur telur að gott geti af sér leitt. Þjóðin er fyryir löngu búin að fá. nóg af slíkum svikum og er :iu orðin þrevtt. Sumir menn halda, að ef þei. fái 20 bús. á mánuðl, komist þeir í feitt, en dýrtíðin hefur valdið þvi, að slíkt getur ekki 5 mamma fjölskyldu lengi fleytt. Forustan ' landinu verður að kunna góðri lukku að stýra og geta viti beitt. Kosningar eru nærri og þá verða máski einhver ráð með að fá þessum málum breytt.

x

Tíminn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.