Tíminn - 11.03.1970, Síða 13

Tíminn - 11.03.1970, Síða 13
MroVTKUDAGUR 11. marz 1970. m ÍÞRÓTTIR TÍMINN m—mm Hvar stöndum við? Er feland virldlcga mcSal 12 beztu handknattleiksþjóða heims, eða var árangur liðsins í HM-keppninni í Frakklandi bara eintóm heppni? Þessari spnniingu veltu margir fyrir sér, sem voru viðstaddir leiki felands í HM, að keppninni lok mnL Og ekki sízt eftir að hafa séð hinar þjóðirnar, sem þar voru, leika sín á millL Mín persónulega skoðun er sú, að ísland sé meðal 12 beztu Eðanna, en eigi þó ebki heima framar en í 8. seeti ean sem kx*mið er. Ástæðan fyrir því er sú, að okkar menn hafa frá því að undiiíbúningur keppninnar hófst, undir stjórn Hilmars Bjömssonar og landsliðsnefnd arinaar, verið með rangt aef- ingaprógramm frá upphafi. Æfingarraar fólmst mest í því að aefa upp einar 8 leikaðferð- ir, og þar að auki aukakastið ,,blómið“, sem Luxemiborgar- menn sýndu hér í vetur. f þetta fór geyisimikill tími, en í lok kepninnar voru aðeins 1 eða 2 kerffi notuð og aldrei „blómið“. Það kom sem sé í Ijós, að þrátt fyrir þessar æfingar, voru menn okkar ekki nœgilega æfð ir í þeiai og mótíheninn hafði svo itQ ætíð vöm á reiðum (höndum, þegar þau voru notuð. 2 eða 3 kerfí hefðu nægt Ef rétt hefði verið á spilun um haldið, hefðu 2 til 3 kerfi dngað. Það hefði tefcið minni tíma að œfla þau upp, og öruggt, að leikmennimir kynnu þau þá itil hlítar. Það er sjálf- sagt að æfia upp og leika ein- hvierjar á'kveðnar leikaðferðir, en það er ekM aðeins tímasóun heldur hnein fjarstæða að vera að „gutla við“ 8 leikaðferðir á einum vetri. Nær hefði verið að nota þennan tíma til að æfa upp þrek og kraft hjá leikmönnun um. Og það með lyftingatækj um, því miesti munurinn á ís- lenzka liðinu og hinum liðunum var sá, að flest hin liðin höfðu meiri líkamlega yfianburði og kraft, sem einigönigu var að þakka stanzlausum lyftingaæf- ingum, en hér á landi eru þess ar æfinigar svo til óþekktar, og ekkert var um slíkar æfingar hjá landsliðinu í vetur. Ef ísland á ekM að lenda í sama flokk og USA, Luxem- borg og AusturríM, verðum við að taka upp það æfingapró- gram, sem Austantjaldsilöndin nota, en það er fyrst og fremst lyftingar, og aftur lyftingar. Við eigum það mi'kið af efni- legum lei'kmönnum, að við þurf um ekki að örvænta í náinni framtíð, sé rétt á spilunum haldið. Þetta staðfesti einn frægasti þjálfari heims, Pól- verjinn Bregula, sem hér var fyrir nokkrum árum. í viðtali yið nokkra Íslendinga meðan á keppninni stóð. Lagði hann ríka áherzlu á, að menn æfðu lyftingar, — ef það yrði ekki gert, sæti ísland eftir í sam- sMptum við aðrar þjóðir í þessari einu íþróttaigrein, sem við erum taldir meðal þeirra beztu í. Undir þ-etta tóku aðrir þjálfarar, sem ég ræddi við t. d. sá júgóslavneski os usg- versM. Lélegar skiptingar og stjóm utan valiar Sé litíð á áranigur íslenzika liðsins í HM-keppninni, megum við vel við una. Sigur yfir miill jónaþjóðunum Póllandi og Frakklandi var sætur. Og góð ur leiikur liðsins í leiknum vdð Rússland, var plástur á sárið eftir hina herfilegu útneið í leifcnum við Ungverjalamd, og grátlegt tap fyrir hinu óþekkta liði frá Japan. Sigurður Einarsson Leikurinn við Pólland var beztí leiikur liðsins í keppndnni. I þeim leik gekk allt eins og í sögu. En það sama er ekM hægt að segja um leikina við Danmörku og Japan. Báða þessa leiM hefði ísland átt að geta unnið, þann fyrri með betri leik einstakra leikmanna, sem eyðilögðu fyrir hinum með skotæði sínu og únræðaleysi, og einnig með betra skipulagi utan vallar. Og þann síðari ein- göngu með betra skipulagi og réttri uppstillingu af hendi Hilmars og Jóns Eiiendssonar liðsstjóra. Það er furðulegt, að þeir skuli ekM hafa séð fyrr en 45 mín. voru liðnar af lei'kn- um, hvemig verjast skyldi sókn araðgerðum Japana. Þá loks var horfið frá því að leika flata vörn og Sigurbergur sendur fram til að reyna að komast í sendingar Japana. Hefði það verið gert fyrr, hefði leiikur inn aldrei tapazt, því þetta ruglaði allan leik Japana, og ísland skoraði 4 mörk gegn engu á síðustu minútunum. Öryggisleysinu hjá stjórnend. er bezt lýst með því, að þeir voru ekki einu sinni vissir um, hvaða leikaðferðir skyldu leiikn- ar í hverju upphlaupi og voiu að fealla „leikið tafetik 6 — nei leikið heldur 7“ og það á með- an aö verið var að stilla upp i þessa „taktik 6“. Svona lagað varð efeki til að auka á ánægj una hjá leikmönnum, sem smit uðust ósjálfrátt af örygigisleys- inu hjá stjórnendum sínum. Enda fengu þeir vist að heyra það hjá sumum leikmönn unum eftir leikinn. Þeir sem stjórna liðum utan vallar, verða að hafa stáltaugar og vera opnir fyrir því, sem er að ger ast inni á vellinum. En því miður var það ekki alltaf hjá okkar mönnum, þótt stundum tæOrist vel til. Um uppsti'llingarnar á liðinu og innáskiptingar má eflaust deila endalaust. Hvernig sem á allt er litið, var það vafa samt hjá þeim félögum að hafa Jón Hjallalm eikki me® í leifen um við Japan, en gegn þeirra vörm hefði hann eflaust skorað mörg mörk. Þá var það eininiig undiairiegt, að þeir skyldu ekki tafca Þorstein úr markiinu í leifenum við Rússa, því filest mönk þeirra voru skoruð ofar leiga í marMð, en þar er Þor steánn veifeari fyrir en Hjalti, sem sat á varamannabefeknum allan leiMnn. Næntæfet dæmd um innásMptinigar var, að í nær hvert einasta sinn, sem Við Sigurbergur Sigsteinsson ar Simonarson var inn á, voru hvorM Stefán Jónsson né Sig- urður Einarsson á línunni tíl að taka við hans ágætu línu sendimgum, sem hann er þekM ur fyrir. Svona má lengi telja, en ég læt þessi dæmi nægja. Geir Hallsteinsson „Stjarna íslands" í handknattleilc — en gekk ekki heill trl skógar og átti misjafna leiki. Línumennirnir stóðu sig bezt EfeM iigigur þó öll söMn hjá þeim Jóni og Hilmari. Leik- mennirnir gerðu sín mistök. Fyrir það fyrsta feom bersýni lega í Ijós a® markverðir okk- ar, sem voru án alirar sér- æfingar í vetur, voru mun lak ari en marfeverðir hinna þjóð anna. Og í öllum leikjum ofck- ar vörðu mótherjarnir fleiri skot en okkar marfcmenn. Þeir eiga allir sínar veiku hliðar, eða réttara sagt hlið, þvi flest mörkin, sem þeir fengu á sig komu vinstra megin við þá. tífeki er hægt að kenna þeim um öll mörkin, því þar á vörn in sinn hluta, og munaöi þar mest um kraftleysi nofekurra manna. fslenzka liðið skoraði milli 15 og 20 mörk í flestum leikj unum, en það fékk yfirleitt álíka mörg, eða fleiri mörk á sig. Þeir menn, sem bezt komu út í þessari keppni, voru tvímæla- 1-aust línumenn ofefear, þeir Sig urbergur, Sigurður og Auðunai, en hann kom skemmtilega á óvart í sínum leifejum. Ólafur Jónsson átti einnig mjög góða leiM, og lagði mikið á sig til að hjálpa hinum við að skora, með því að loka vamar menn mótherjanma af, þegar félagar hans sóttu. „Stjaraa" o'kkar í handfenattleik, Geir Hallsteinsson, átti misjafna Auðunn Óskarsson leiM, 'góðan iieik getgn Póliandi en aðra leiM lakari. Haun geíak ekM heill til sfeógar, ag hann ’ yantaði sýnilega bróður sinn Órn, til að senda sér snöggar senddngar eftir að búið var að draga vörn andstæðinganna yfir Fórna'ði sér fvrir liðlð — og kom út sem jafnbezti maður þess. sem hfifur HkaimiáMJiílS og ifcnaft á við Ibeztu meaMi í jþessari keppni. Ef Gísli fengist tffl að vera á iiínuinni, er erngiim mað nr tíl, sem heildur homsm, og skot hams era efeM sffiSnr föst em sfeot Geirs og Jóms IHjaiOta- Kris. Áhugaieysi opmberra aSila á íslandi vaktí endran eriendra fréttamaima Það, sem handfcnattitieiMnn á ! íriandi vantar mest, fyrir utau 1 rótta þjálfun og sMpuiag, era ! psningar tffl að framifcvæmia það sem á vantar. Það feostar imiMð fé að haida útí. góðu landsBðL Og án aðstoðar þess opinbera, er voniaust fyrdr <*feur að vera með í stónnótum erns og HM eSa Olympíufeifejum. FOiestar þjóðknar sem þátt tófeu í HM, höfðu mikila styrM frá því opiáibeia, og nægir þar 1 að nef na Dani og Sváa, sem standa okbur næst. Það kostar mikla petómga að i vera í æfingafoúðum svo vfflcum sMptír, eo í það vaar pfefei verfiJ', að horfa hjá þeám. Eúm mánuð ur f æfingabúðum fyrir olbfear menn hefði öraggiega giefið' í meira af sér en ailar þessaræf- ingar í veiur. Og er vonandi, ( að leifemónimim olkkar- gefist . tæfeáfæri. tffl þess í náfflmi Æcam tfð að æifia einn mánnð eða metr, en þar verður það opin bera að faiaupa tmdir bagga. , Það verðnr þeim tíi æsaramdi skammar, að leikimennimir ■' okkar skuli hafa þunfit að hlaupa á náðir fólksins með í pemngagjafir til að geta kom ! izt í foeppmina. Þetta þóttí. a. xn.fo. foollegum mínum, sem - 'þaraa voru, alveg furðulegt ! áhugaleysi um jafn efnilegt iið ! og það ísilienzlca er, og væri ( sómi þjóðiarinnar þar efofai hafð ; ur í hávegum, enda sendu þeir fréttina heim um leið, sérstak lega þeir frá Austur-Evrópa. Ég vffl að lofcum enda þessar j hug'leiðimgar eftir HM-faeppoina ; með vísu, sem ungur hagyrðiag ; ur, Guðmumdur Marisson, er ! var með FramJiópnum í þess ! ari Fmakklandsför, gerði eftir 1 keppnina, og er hún svoma: öðrum megin. Örn átti svo sannarlega heima í þessu liði ásamt tveim öðrum mönnum sem ekM voru valdir tffl æfinga. En það eru þeir Her mann Gunnarsson, sá leikmað ur, sem oftast og bezt fer inn úr hornunum, og Gísli Blöndal, ,^em heimsmeistacar mymdum bráðum hafna, í handbolta ef Gylfi færi að safnæ Þvi getumuninn verðum við að jafna, ef viijum ekM undir nafni feafna. Hilmar Björnsson, þjátfari Þeim varð á í messunni — Jón Erlendsson, en hlofverk þeirra var erflft. 1 ) í \ i I

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.